Het Britse legert stuurt vanaf begin volgend jaar, in groepen van honderd tot honderdvijftig man, ongeveer vierduizend soldaten voor een week naar India. Het gaat om manschappen die de boeddhistsiche leer aanhangen. Ze gaan mediteren in de omgeving van de Bodhiboom, waaronder de Boeddha zo’n 2600 jaar geleden de verlichting bereikte.
De soldaten, die onder meer langdurige missies in Irak en Afghanistan achter de rug hebben, zijn door gevechtshandelingen gestrest geraakt. Ze zullen vijf dagen in Bodh Gaya, waar de voor veel boeddhisten heilige boom staat, en één dag in Sarnath in de deelprovincie Uttar Pradesh doorbrengen. De legerleiding hoopt dat de troepen door meditatie beter met hun gevoelens en stress om kunnen gaan.
Het boeddhisme beleeft binnen de Britse strijdkrachten een buitengewone opleving. Sinds 2005 is het aantal militairen die deze religie praktiseren gestegen van tweehonderd tot 3800. De grootse stijging wordt veroorzaakt door de Gurkha’s, die oorspronkelijk afkomstig van Nepal al banden hadden met het boeddhisme.
De andere duizend zijn autochtone Britten. Zij ervaren het boeddhisme als een middel om te kunnen ontsnappen aan stress en spanningen. Sunil Kariyakarawana, de boeddhistisch geestelijk verzorger van het Britse leger, zegt dat het boeddhisme mensen dingen in een ander perspectief laat zien. ‘Het leger is zeer stressvol, militairen vechten in een oorlog, dat is een feit. Ze zien veel leed om zich heen en vinden dat ze door het boeddhisme beter met deze kwellingen om kunnen gaan. En ze kunnen elk op hun eigen manier beoefenen.’
Als de militairen Sarnath bezoeken komen ze op historisch boeddhistische grond. Sarnath is een wijk van Benares in de Indiase deelstaat Uttar Pradesh en bevindt zich op de plaats van het vroegere hertenpark waar de Boeddha voor het eerst de dharma aan anderen onderwees, en waar de sangha (de boeddhistische gemeenschap van monniken) ontstond. Sarnath ligt ten noordoosten van de binnenstad van Benares en is één van de vier belangrijkste pelgrimsplaatsen in het boeddhisme. De andere drie zijn Bodhgaya, Lumbini en Kushinagar.
De naam Sarnath komt van Saranganath, wat heerser van de herten betekent. Het verwijst naar een oud boeddhistisch verhaal, waarin de bodhisattva een hert is en zijn leven opoffert aan de koning, als deze belooft de hinde, die hij gevangen had en van plan was te slachten, te laten gaan. De koning was zo onder de indruk van de hertenkoning dat hij het hertenpark liet aanleggen.
In het Pali Canon wordt Sarnath Isipatana Migadaye (het hertenpark van Isipatana) genoemd. Sarnath was in de tijd van de Boeddha (550 v.Chr.) een plaats waar herten vrij rond konden dwalen; er was geen dorpje zoals tegenwoordig.
Sarnath is de plaats waar de Boeddha naar toe reisde na zijn verlichting, en de plaats waar hij zijn eerste lering gaf (de Dhammacakkappavattana Sutta) en waar zijn eerste vijf discipelen Arahant werden. De sangha groeide er in korte tijd tot het aantal van zestig arahants, waarna de Boeddha zijn discipelen opdracht gaf rond te gaan zwerven, en aan anderen zijn leer te verkondigen voor het geluk en de voorspoed van de gehele wereld.
Henk Molenaar zegt
Het boeddhisme gebruiken om een geweldsapparaat beter te laten functioneren, het zijn echt degenerende tijden!