Coöperatie De Laatste Wil geeft naam dodelijk middel niet vrij

Coöperatie De Laatste Wil (CLW) is onder meer in het leven geroepen om aan leden – het zijn er momenteel al meer dan 22.000- de naam van een middel te verstrekken waarmee zonder bemoeienis van derden een eind aan het leven kan worden gemaakt. De naam van het middel is niet vrijgegeven, het zou gaan om een conserveringsmiddel dat in de industrie gebruikt wordt en tot een snel levenseinde leidt.

In de media, kranten en tv, wordt druk gespeculeerd over welk middel het betreft. Deskundigen op het gebied van het vrijwillig gekozen levenseinde speculeerden over mogelijke bijwerkingen die het laatste levensuur voor de gebruiker pijnvol zouden kunnen maken. Zo zou de gebruiker van het middel epileptische aanvallen kunnen krijgen en zware hoofdpijn. Justitie neemt een afwachtende houding aan, maar zal niet toestaan dat CLW actief deelneemt aan het beëindigen van mensenlevens. Ook de politiek bemoeit zich met de coöperatie, vertegenwoordigers van het bestuur hebben op 23 maart een gesprek met de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Het bestuur zal de bedoeling van de autonome route (vrijwillig levenseinde zonder overheidsbemoeienis) toelichten, de minister uitnodigen om deze route samen in een proeftuin vorm te geven en vragen beantwoorden.

De coöperatie: ‘In de media wordt al lang gespeculeerd over welk middel de CLW heeft als we spreken over “middel X”. Middel X is alleen in grote hoeveelheden legaal verkrijgbaar. Omdat je voor een zelfgekozen levenseinde 2 gram nodig hebt, zou de rest van de bestelling in de samenleving kunnen gaan zwerven. Inkoopgroepen stellen leden in staat om een veilige bestelprocedure te volgen en het middel veilig op te slaan. Leden bestellen gezamenlijk in inkoopgroepen zodat ieder een zodanige hoeveelheid van Middel X tot zijn beschikking heeft dat hij/zij daar alleen zijn eigen leven mee kan beëindigen. Vanwege dit belang voor de samenleving zullen wij de naam niet bekend maken en alles wat u erover leest is dus giswerk.’

Uit de casereports die CLW heeft gelezen blijkt dat 0,7 gram al dodelijk is; de cooperatie gaat uit van 2 gram. Dat is onafhankelijk van het lichaamsgewicht; medicijngebruik en pacemakers hebben geen invloed. Grotere hoeveelheden versterken de bijwerkingen.

Voorafgaand aan het gebruik van middel X is het noodzakelijk een antibraakmiddel en een middel tegen hoofdpijn in te nemen, adviseert de CLW. De coöperatie stelt goed gevorderd te zijn om het project wetenschappelijk te laten begeleiden, zodat ze een onafhankelijk te beheren gegevensbestand kan opbouwen van de ervaringen met middel X.

Ruim 1.000 mensen hebben zich voor de eerste ronde van de inkoopgroepen ingeschreven. Het wachten is nu op de kluisjes waarin het middel wordt bewaard waarvan de eerste zending eind april bij de leden wordt afgeleverd. De inkopers kunnen aan het werk met het bestellen van het middel X voor deze eerste groepen. De voortrekkers zijn bestellers van Middel X die de taak op zich nemen om inkoopgroepen bijeen te brengen. Zij uitnodigen de leden uit voor regionale bijeenkomsten en zijn beschikbaar voor vragen.

Ingrijpende gebeurtenis

Het bestuur van de CLW zegt zich heel goed voor te kunnen stellen dat een (bijna succesvolle poging tot) zelfdoding een ingrijpende gebeurtenis is in het leven van de familie en andere naasten.

‘De CLW laat zich niet in met de overwegingen van een ander om de dood te verkiezen boven het leven. Dat is niet altijd makkelijk en tegelijkertijd is dat een gevolg van het besef dat wij niet kunnen treden in de overwegingen die iemand maakt om zich het leven te willen benemen en de context waarin dat plaatsvindt. Anders en persoonlijker gesteld: iemand heeft een sterke overtuiging om niet verder te willen leven en wil zich een verder leven besparen. Hij/zij is kennelijk aan het einde van zijn lijden en zover dat hij een einde aan dat lijden wenst door niet meer verder te willen leven.

Wij begrijpen heel goed dat dit bij de naasten als een enorm dilemma overkomt: je zou zo graag je dierbare bij je hebben en hij vindt dat hij eruit moet stappen omdat het lijden teveel wordt.

Een logische vervolgvraag lijkt ons: wat voor soort verder leven zou de betrokkene in zijn beleving hebben gehad en waarom zou je dat willen voorkomen? Wiens tragedie is het? In hoeverre redeneer je vanuit jouw perspectief en wensen om je dierbare om je heen te hebben en in hoeverre respecteer je zijn keuze om niet verder te willen? Hoe draaglijk is zijn lijden als je zelfbenoemde redding de ruimte krijgt?

Wij begrijpen goed dat dit lastige vragen zijn. Vanuit de benadering van de CLW gaat het over een lastige situatie voor de familie en betrokkenen. Over het geheel van onze inmiddels bijna 22.000 leden kunnen we wel aangeven, dat dit de uitzonderingen zijn: de meeste mensen willen middel X in huis voor de rust en om zich er niet meer zo mee bezig te hoeven houden. Dat maakt de fixatie minder, het hoofd leeg en geeft ruimte en energie aan nieuwe activiteiten. Wij verwijzen naar de uitzending van EenVandaag van 1 maart 2018 waarin twee leden zich in die zin uitlaten.

Wij hopen duidelijk te maken dat autonomie zich niet voltrekt in volstrekte eenzaamheid en afgezonderdheid, maar dat voor ons autonomie het sluitstuk is van een gesprek in de eigen kring waarin het besluit om niet verder te willen leven met de omringende dierbaren en behandelaars kan worden gedeeld en gevoerd met respect voor de opvattingen en de uitkomst van de gesprekken. Betrokkene maakt dan zijn eigen afweging en zijn eigen besluit en dat is autonoom. Dat het een pijnlijk besluit is vanwege de liefde die je voor diegene voelt en dat het een aankondiging is van het daaropvolgende gemis, is dan onomkoombaar, diep ingrijpend en een voorbode van de rouw.’

Bron www.laatstewil.nu