De media tonen ons de ergste gevolgen van het oorlogsgeweld. De hel van Syrië waar de grote mogendheden elkaar bestrijden, de wanhopige situatie in de vluchtelingenkampen in Griekenland, de duizenden drenkelingen die de dood vinden in zee, de terreur in Afrika. Door dat oorlogsgeweld zijn er in Nederland veel kinderen zonder ouders met een uitzichtloze toekomst, waar de politiek geen raad mee weet. Voeg daarbij het aantal zelfdodingen dat in ons land onheilspellend toeneemt en het lijkt alsof het leven ons geen houvast meer biedt.
Gelukkig is de zinloosheid van ons bestaan slechts de buitenkant van ons leven, want in het diepst van ons hart is elk individu gericht op samenhang met alles wat bestaat. Dat is de kern van de ecologische spiritualiteit, waarin de natuur onze leermeester is. Dat is de zin van ons leven. In de natuur is alles gericht op samenhang. Alles heeft met alles te maken. Ieder individu vormt een onderdeel van een wereldomvattend ecologisch netwerk.
Het is door de kracht van deze innerlijke samenhang van ons bestaan dat er in Amsterdam een demonstratie van acht kilometer lang plaatsvond, de Ieder1-parade , een hoopvol contrast met de onmenselijke wereldsituatie. Het was een grootse demonstratie zonder incidenten.
Tienduizend mensen uit heel Nederland toonden hun behoefte aan samenhang tussen jong en oud, tussen man en vrouw, tussen culturen en rassen. Die innerlijke gastvrijheid voor elkaar krijgt gestalte in de demonstratie als een verlangen om samen te werken zonder enige discriminatie. Ze willen samen de diversiteit vieren want verschillen maken ons sterker. Deze innerlijke gastvrijheid leeft in ieder mens als iets goddelijks en kan in elke ontmoeting gestalte krijgen en houvast geven.
