Met zijn plan voor de ontvolking van de Gazastrook voedt Trump de lang gekoesterde Israëlische wens om Palestina te ontdoen van Palestijnen. Hun ontmenselijking kent letterlijk geen grenzen.
Woensdag werd in de geschiedenis van het zogenoemde ‘Palestijns-Israëlische conflict’ een nieuw dieptepunt bereikt. Toen presenteerde de Amerikaanse president Donald Trump een plan voor de ontvolking van de Palestijnse Gazastrook. Gaza moet volgens hem in Amerikaanse handen komen om daar een ‘Rivièra’ te scheppen waar het goed toeven is voor een ‘internationale bevolking’.
De taakverdeling staat vast. Egypte en Jordanië dienen de 2,3 miljoen Palestijnen uit Gaza te absorberen. Nader aan te wijzen ‘buitenstaanders’ zullen de stranden en hun achterland ontwikkelen. Golfstaten als Qatar, Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten dekken de kosten van dit grootse avontuur. Aldus Trump. De Palestijnen zélf komen – afgezien van hun deportatie – in zijn plannen niet voor. Ook de opbrengst van de gasvoorraden voor de kust van Gaza bleven buiten zijn betoog, al zullen die zonder twijfel een rol spelen.
Naast Trump stond de grijnzende Israëlische premier Benjamin Netanyahu, die de president complimenteerde als best friend ever met zijn ‘frisse out of the box’ idee. Tegen Netanyahu is door het Internationaal Strafhof een arrestatiebevel uitgevaardigd vanwege de onder zijn leiding in Gaza gepleegde misdaden, maar in de VS is hij van harte welkom om plannen te smeden voor het vervolg. Sterker, deze morgen kondigde Trump sancties aan tegen het Strafhof, als straf voor het arrestatiebevel.
Nakba 2.0
Trumps plan is met ongeloof en afwijzing ontvangen. Zijn woordvoerders en zelfs Netanyahu haastten zich te verklaren dat de gedeporteerde Palestijnen zullen mogen terugkeren naar de oase die op hun land zal verrijzen. Er is niemand die dat gelooft, de Palestijnen voorop. Wat zij op zich zien afkomen is een nieuwe Nakba. Daar zullen zij onder geen beding aan meewerken.
Tussen 1947 en 1949 werden tijdens de Nakba ten minste 750 duizend Palestijnen verdreven, en in 1967 nog eens 400 duizend. Sindsdien is hun verdrijving alledaags. Intussen wachten 5,9 miljoen geregistreerde vluchtelingen, van wie er circa anderhalf miljoen in Gaza verblijven, op terugkeer naar hun woonplaatsen en compensatie voor hun geplunderde bezittingen en het hen aangedane leed. Als zij al ergens heengaan is dat naar Jaffa, Haifa, Jeruzalem en de andere plaatsen waaruit zij de afgelopen 78 jaar zijn verdreven. Hun recht daarop staat vast, maar wordt hen door Israël onthouden.
Trump steekt nu een mes in dit nationale Palestijnse trauma, dat de kern vormt van wat nog steeds eufemistisch wordt geduid als een ‘conflict’, maar zich nu duidelijker dan ooit manifesteert als een westers koloniaal avontuur. Trumps plan – door Netanyahu geduid als out of the box – is niets meer dan een nieuw jasje voor de sinds 1967 gekoesterde Israëlische wens om Gaza te ontvolken, legde Jan Keulen in januari op deze site uit.
Die wens kwam ook na 7 oktober 2023 op tafel. Maar het Israëlische plan om 2,3 miljoen Palestijnen de Egyptische Sinaïwoestijn in te drijven stuitte – behalve op unanieme verontwaardiging – op een hartgrondig ‘nee’ van Egypte. Dat land weigert, net als Jordanië, mee te werken aan een nieuwe Nakba.
Hiermee is het belangrijkste aspect van het plan-Trump nog niet benoemd. Dat is het ongekende sadisme dat er achter schuilgaat. Tussen de ruïnes van Gaza zoeken ruim twee miljoen getraumatiseerde en uitgehongerde Palestijnen naar familie, vrienden en de resten van hun bestaan. Humanitaire hulp bereikt hen zelfs nu nog onvoldoende. Velen leven op straat of in ondergelopen tenten, zonder voldoende eten, drinken, brandstof of medische hulp.
Gaza is een hel op aarde, gecreëerd door Israël met voornamelijk Amerikaanse bommen en wapens. Het feit dat de Palestijnen nu moeten toezien hoe de verantwoordelijken buiten hen om plannen lanceren voor hun deportatie en de ‘ontwikkeling’ van hun land, is een historisch dieptepunt van ongekende proportie. Een dieptepunt dat in Israël – waar volgens een peiling 72 procent Trumps plan steunt – en door pro-Israël-stemmen als die van PVV-voorman Geert Wilders (‘Jordanië is Palestina’) hardop wordt toegejuicht.
In dat opzicht schiet de reactie van minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp (NSC) – ‘Gaza is van de Palestijnen’ – ernstig tekort. Zijn taak is om nu onverwijld de Amerikaanse en Israëlische ambassadeurs op het matje te roepen met de boodschap dat filosoferen over de etnische zuivering van de Gazastrook onaanvaardbaar is en gevolgen zal krijgen voor de onderlinge relaties.
Laat hij dat na, dan zullen de ‘spanningen in de samenleving’ over Gaza die premier Schoof recent zei te vrezen, alleen maar hoger oplopen. Dat uiteraard in de schaduw van veel groter onheil. Want als iemand een recept zocht om de wereld nog verder in brand te steken, dan hebben Trump en Netanyahu dat nu gepresenteerd.
