Het jaar 2019 – dag 238 – thuiszorger

Omdat ik nogal schuw van aard ben- groepen van meer dan twee personen mijd, en het hittealarm is afgekondigd, heb ik me zelf tot thuiszorger benoemd. Ik zorg voor mezelf. Dat heeft als voordeel dat ik de deur van de Kloosterbunker niet van het nachtslot hoef te doen om de echte thuiszorger met een glimlach te begroeten, terwijl ik helemaal geen goede zin heb. Ook hoef ik geen verhalen en wijsheden van die verzorgers aan te horen die mij niet interesseren.

Ik denk nog met afschuw terug aan de tijd dat werksters -interieurverzorgsters worden ze tegenwoordig genoemd geloof ik-  mijn leven en denken beheersten. Er was er een die na binnenkomst aan mijn tafel plaatsnam om daar haar meegebracht ontbijt te nuttigen en koetjes en kalfjes uit de stal haalde zodat er al gauw een uur met nietsdoen verstreek. Een andere werkster sloopte mijn beelden en lijmde de delen vast met Velpon zodat die beelden wel een heel ander uiterlijk kregen dan de kunstenaar had bedoeld. Er was er ook een die haar hond meenam zodat ik zelf de haren op moest zuigen. Een ander was net zo schuw als ik, die kwam niet als ik thuis was, dreigde ze. Er kwam ook een timmerman klusjes doen. Elke avond vier uur- kasten maken op de zolder van het huis waarin ik toen woonde. Hij ging uit mijn pot mee-eten en deelde zijn ervaringen- twee uur per avond. Op een dag- een kwartier voor hij weer verscheen, verstopte ik me in de tuin achter een groep struiken. Ik hoor hem roepen: mijn naam, hij had zelf geen eten bij zich maar het restaurant Hoek was dicht.

Het valt niet mee om vier uur lang achter struiken te zitten. Op zolder klonk het geluid van hamer en zaag.

Ik dwaal af.

Met het hitteplan in het achterhoofd is het zaak goed en veel te drinken, goed te eten, geen winterkleding te dragen en af en toe een tukkie te doen. Op de tv zag ik hoe de stumperds in tehuizen van het personeel een ijsje kregen zodat ik ook de la van de diepvries opentrok en daaruit een leuk gekleurd waterijsje haalde. Geniet er van, Joop, zei ik.

Het voordeel van voor jezelf zorgen is dat je je niet eenzaam voelt en toch geen vreemden tot de Bunker toe hoeft te laten. De conversatie blijft beperkt tot ‘geniet er van’ ‘alsjeblieft’ en ‘dank je wel’.

Ik zag vandaag in Het Journaal toch zo’n merkwaardig item. In de kakbuurt Kralingen in Bunkerstad is gisteren het dode lichaam van een man aangetroffen en een hoeveelheid harddrugs. Een gewonde man is verdacht. Een inwoner van Kralingen, een  zo voor het oog normale man, werd op camera geïnterviewd.  ‘Je zou dit overal verwachten maar niet hier’, sprak hij verontwaardigd. Als ik boef was zou ik ook juist in zo’n buurt mijn lab opzetten, dat verwacht niemand. De Kloosterbunker staat overigens ook in een nette buurt, niet zo ver van Kralingen vandaan. Vorig jaar is twee etages hoger een drugslab ontmanteld. De huurders gebruikten een gestolen ID-kaart om zich bij de verhuurder te legitimeren.

Mijn jonge buurvrouw is dit weekeind verhuisd, ik hoorde haar woning steeds meer galmen. Ze zou mij de Tao komen onderwijzen en ik zou met haar mediteren. We hebben het alle twee erg druk dus het is er nooit van gekomen. Wel jammer. Zes jaar geleden kwam ze op dezelfde dag als ik de Kloosterbunker betrad naast me wonen.

De thuiszorger gaat nu strijken, de vriendin en kleindochter van de zeevisser komt dit weekeinde en de Bunker moet dan fris en fruitig zijn. Geen wasgoed op het bed in de logeerkamer en geen rotzooi op de vloer.

Thuiszorg verplicht.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd. Of te twijfelen aan het nu. Of gepensioneerde uitvreter te worden.