Volens nolens

“Is er een manier om mezelf te bevrijden van mijn wil?”
“Hier spreekt de wil.”
“Ik dacht dat ik het zelf was.”
“Je wilt je toch van de wil bevrijden?”
“Nou en of.”
“Is dat soms geen willen?”
“Hoelang zal ik nog aan mijn wil gebonden blijven?”
“Zolang je je ermee identificeert.”
“En als ik er afstand van neem?”
“Waarom zou je?”
“Omdat ik me er niet langer mee wil identificeren natuurlijk.”
“Hier spreekt de wil.”
“Stel dat ik mij er op geen enkele wijze meer mee identificeer.”
“Wat dan?”
“Ben ik er dan van bevrijd?”
“Die vraag is dan niet meer aan de orde.”
“Waarom niet?”
“Wat is iemand die zich niet meer identificeert met zijn wil?”
“Daar vraag je me wat.”
“Wat is een wil waarmee niemand zich meer identificeert?”
“Idem dito.”
“Wie is het dan die zich waarvan zou moeten bevrijden?”
“Ik zou het ook niet weten.”
“Nou, ik ook niet.”
“Maar hoe bevrijd ik mij nu van de vraag hoe ik mij van de wil bevrijd?”
“Hier spreekt de wil.”