Samenloop van verstandigheden

“Stel dat er een tak bovenop je hoofd valt, sleep jij de boom dan voor de rechter?”
“Natuurlijk niet, Hans.”
“Waarom niet?”
“Omdat een boom niet toerekeningsvatbaar is.”
“Waarom niet?”
“Omdat er geen boos opzet in het spel is.”
“Hoe weet je dat?”
“Omdat ik… eh… dat veronderstel ik.”
“Waarom?”
“Het afbreken van de tak net als ik er onderdoor loop is gewoon een samenloop van omstandigheden.”
“Wat voor omstandigheden?”
“Natuurkrachten. Toevalligheden. Een windvlaag. Misschien is de tak wel beschadigd bij een aanrijding met een vrachtwagen eerder dat jaar. Het toenemend gewicht van de bladeren in combinatie met de zwaartekracht. Bezuinigingen bij de plantsoenendienst. Het feit dat ik me vanmorgen verslapen heb waardoor ik wat later dan gewoonlijk naar mijn werk ging. De omweg die ik nam om een beker meeneemkoffie te kopen. Dat soort dingen.”
“Stel dat een voorbijganger je met een eind hout voor je kop slaat, sleep je hem dan voor de rechter?”
“Reken maar.”
“Waarom?”
“Omdat er dan wel boos opzet in het spel is.”
“Hoe weet je dat?”
“Waarom zou hij mij anders slaan?”
“Samenloop van omstandigheden. Je liep daar net op het verkeerde moment. Je droeg een rode jas net als degene…”
“Een mens is geen boom.”
“O?”
“Een dader heeft altijd een keuze.”
“Hoe gaat dat kiezen in zijn werk?”
“Hij heeft allerlei gedachten die ertoe bijdragen dat hij iemand wil molesteren en uiteindelijk juist mij als slachtoffer uitkiest…”
“Zijn gedachten soms geen omstandigheden?”
“Natuurlijk niet.”
“Waarom niet?”
“Onder omstandigheden versta ik krachten die niemand beheerst.”
“Nou dan.”
“Gedachten zijn een keuze.”
“Denk je dat of overkomt die gedachte je?”
“Dat gedachten een keuze zijn?”
“Nou?”
“Dat denk ik. Denk ik.”
“Is het bijvoorbeeld denkbaar dat jij iemand die jou heeft gemolesteerd niet voor de rechter zou slepen?”
“Ondenkbaar!”
“Nou dan.”