Pas maar op dat het je niet de baas wordt.
Verlichting is geen spontane, duurzame innerlijke of uiterlijke stilte. Ieder denken en spreken valt stil en komt weer op gang, valt stil en komt weer op gang, valt stil en komt weer op gang, nou en?
Verlichting is ook geen denk- of spreekverbod. Juist niet, alles mag gedacht en gezegd worden. Zolang dat niet het geval is ben je niet vrij en zolang je dit gelooft ook niet, geloof je dat?
Opschrijven of hardop denken met een vertrouwd iemand is een beproefde aanpak om je demonen boven tafel te krijgen. Ze aan het licht blootstellen is een effectieve methode om ze onder de duim te krijgen – dezelfde duim waar je ze zelf uit hebt gezogen.
Natte dromen drogen op in de zon, ook deze. Ook de droom van verlichting. Ook de droom van een beproefde aanpak om je demonen boven tafel te krijgen. Want misschien komen je demonen alleen uit zichzelf boven tafel, zijn zij het die de droom regisseren van een effectieve methode om ze onder de duim te krijgen, en terug erin. Of ben ik het die dit uit zijn duim zuigt? Of is dat alweer de volgende droom?
Verlichting is niet het einde van je gedachten, maar het einde van het heilige geloof in je gedachten, inclusief deze, de vorige en de volgende. Je hebt nog wel meningen maar ze hebben jou niet meer; er komen nog wel oordelen langs maar je eigent je ze niet meer toe; je vertelt nog steeds verhalen maar ze gaan niet meer met je aan de haal enzovoort.
Zie je het patroon? Pas dan maar op dat het je niet de baas wordt. Verlichting is geen patroon. En ook geen beschermheilige.
