Speelplaats en bewaarschool voor de geest.
Lang geleden, nog vóór de uitvinding van internet, toen beeldschermen van glas waren, toetsenborden van bakeliet, muizen van vlees en geheugens van graniet, heb ik behalve Basic ook A Programming Language geleerd, het elegante APL waarvan de programma’s wiskundige functies zijn:
VERLICHTING_IS
x(0) = ‘het denken doorzien door het denken’
f(x(n+1)) = ASCII(66) + f(x(n)) + ASCII(66) + ‘doorzien door het denken’
Best gek, een functie die zichzelf aanroept. Dat heet recursie en daarmee kun je wonderlijke dingen doen.
De simpele recursieve functie VERLICHTING_IS doet ongeveer hetzelfde als het BASIC-programmaatje uit de vorige paragraaf. Ziehier de tussenwaarden van x voor n = 1, 2, 3 en 4:
x(1) = het denken doorzien door het denken
x(2) = ‘het denken doorzien door het denken’ doorzien door het denken
x(3) = ”het denken doorzien door het denken’ doorzien door het denken’ doorzien door het denken
x(4) = ”’het denken doorzien door het denken’ doorzien door het denken’ doorzien door het denken’ doorzien door het denken
En de eindwaarde van x?
Tja.
Je kunt ook zeggen: de eindwaarde van x is x zelf, de of het grote onbekende, want de waarde blijft maar veranderen.
Wiskundig uitgedrukt: f(x) = x, het is wat het is, ik(s) ben die ik(s) ben, constant variabel.
In de praktijk loopt zo’n recursieve functie als VERLICHTING_IS uit op een foutmelding: BAD SYNTAX, OUT OF MEMORY en uiteindelijk ACCOUNT DISABLED.
Of hij loopt uit op een computercrash. Een hersencrash. Een hersencrèche – speelplaats en bewaarschool voor de geest.
Kijk eens aan.
Nog meer metaforen voor verlichting.
En die dan weer doorzien.
