Over het realiseren van je innerlijke sukkel.
Verlichting is geen voetstuk.
Als je erop gaat staan zak je er dwars doorheen.
Hoe dat komt?
Doordat licht geen substantie heeft.
Van zichzelf is het niets.
Licht onthult dingen die je anders niet kunt zien terwijl ze wel in de weg staan.
DenkBeelden bijvoorbeeld.
Licht laat zien wat je niet kunt zien omdat het niet echt bestaat.
DenkBeelden bijvoorbeeld.
Verlichting is geen voetstuk en het gaat je ook niet lukken om verlichting op een voetstuk te zetten.
Waarom niet?
Omdat er geen plaats voor is.
Waarom is er geen plaats voor?
Omdat je er zelf op staat.
Al is het maar in je dromen.
En hoger kun je niet komen.
Hoger dan op het voetstuk van je dromen.
Van daar kun je alleen nog maar omlaag.
Nu staat het voetstuk van je dromen midden in het onbekende.
Het onbekende is waaraan je probeert te ontsnappen door op een voetstuk te gaan staan.
Verlaat je je sokkel dan daal je af in het onbekende.
In het onbekende vind je je innerlijke sukkel.
De sukkel die je altijd al was en altijd zult zijn.
De sukkel zonder leer.
De sukkel zonder leraar.
De sukkel zonder leerlingen.
De sukkel zonder woorden.
De sukkel voorbij alle sukkels.
Radeloos, redeloos, reddeloos.
Verlichting is van je sokkel stappen en je innerlijke sukkel realiseren.
