Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Het lichaam als sculptuur

door

Yukio Mishima (1925-1970) was een kasthomo die als schrijver en mens streefde naar een hysterische synthese van Japans rechts-nationalisme, bodybuilding en kendo. Zijn lange essay Sun and Steel is een autobiografisch relaas over de relatie van de auteur met zijn lichaam, dat hij hardde met gewichten en het zwaard.

Koele beschrijvingen en droge lijstjes

door

Toen ik voor het eerst boeddhistische teksten las, had ik vooral moeite met het schijnbare fatalisme in gortdroge beweringen zoals ‘het leven is lijden’. Tot ik inzag: het is nuchter gezien toch zo? Het leven is vaak best moeilijk. Dat kon ik pas toegeven toen ik ‘lijden’ leerde vervangen door ‘stress’, het loutere feit dat we allen problemen en ongemakken ondervinden. Dat klonk al veel gewoner. Ook de schijnbaar strenge boeddhistische houding tegenover begeerte vond ik eerst erg veroordelend. Vooral een koele omschrijving als die van onze verderfelijke ‘dorst’ naar genot. Tot ik begeerte en genot leerde vervangen door gewoon ’zich hechten aan.’ We kleven tenslotte vast aan onze behoeften en onze opvattingen.

Politieke erkenning Boeddhistische Unie België nog niet rond

door

“Heeft het Centre d’Action Laïque het recht om een veto uit te spreken tegen de erkenning van het boeddhisme?” Door haar juridische en filosofische argumenten, en ondanks antwoorden op elk bezwaar, slaagde de CAL er door intensief lobbyen in om twijfel te zaaien bij verschillende partijen in de meerderheid, met als gevolg dat het wetsvoorstel van de agenda van de commissie werd gehaald en terugverwezen werd naar de regering.

Demonstranten hinderen journalisten op Nederlandse universiteiten

door

Studenten die in Maastricht protesteren tegen de oorlog in Gaza deden dat aanvankelijk vreedzaam, maar riepen later ‘media out!’ en maakten de aanwezige verslaggevers het werk onmogelijk. Lenzen van camera’s werden afgedekt met Palestijnse vlaggen en zeilen, er werd geduwd en het vertrek van de media werd geëist. Veel media hebben zich inmiddels daadwerkelijk teruggetrokken van het terrein.

Boeken – Zelfhypnose werkt

door

In Zelfhypnose werkt scheidt hypnose-expert Nicole Ruysschaert zin van onzin. Want wat is stress eigenlijk? Wat is de rol van ons brein en ons polyvagaal systeem? En hoe kan zelfhypnose helpen om stressgerelateerde klachten te stoppen? Aan de hand van heel concrete oefeningen toont ze bovendien hoe je zelf op een veilige manier aan de slag kunt om je mentale welzijn te verhogen en je veerkracht te versterken.

 Boeken – Kraaienmars

door

Schrijfster Karin Anema onderzoekt in haar boek Kraaienmars hoe mensen in verschillende culturen met de dood omgaan. Het ene moment verwondert ze zich ver weg – bijvoorbeeld in Mexico – dan weer heel dichtbij zoals in Den Haag. Tegelijkertijd weet ze de gesloten uitvaartbranche bloot te leggen. De paradoxen tussen intens verdriet, conflicten, humor en schoonheid maken het extra spannend.

Crystal Visions: Three Visionary Tantras of the Great Perfection

door

Na een formele opleiding in Tibetaanse en Sanskriet talen, studeerde Wilkinson  in 1980 af met een BA in Aziatische talen en literatuur en een BA in vergelijkende religie aan de Universiteit van Washington. Na twee jaar rondreizen langs de voor boeddhisten heilige plaatsen van Azië, onder meer in India en Nepal, werkte hij vijf jaar in de vluchtelingenopvang in Seattle, Washington. Omdat hij zich weer wilde verdiepen in boeddhistische studies, ging Wilkinson naar de Universiteit van Calgary, waar hij in 1988 zijn MA behaalde.

Boeddhisme? Ik mediteer!

door

Rond 1994/1995 vroeg Aad Verboom of Siets Boersma een bijdrage wilde leveren aan de Vipassana-sara, de voorloper van de SIMsara. De Stichting Jonge Boeddhisten was ontstaan vanuit mediterenden rondom Mettavihari en de Vipassana-sara was enerzijds bedoeld voor die mediterenden en anderzijds voor de Thaise gemeenschap. Dat bleek een opmaat te zijn voor toetreding tot het bestuur van de SIM. En nu stopt ze als bestuurder.

Dubbelganger

door

Powerfeministe Naomi Wolf is befaamd dankzij The beauty myth (1990). Zij hopte in de jaren vlak voor Covid van de ene samenzweringstheorie naar de andere, voordat ze zich daarna aan het virus wijdde. Ze beweerde niet dat we hadden te maken met een zeer besmettelijk virus dat van dier op mens overspringt, niet met falende (medische) overheden, niet met een door het neoliberalisme uitgeklede gezondheidszorg en niet met hebzuchtige farmaceutische bedrijven. In plaats hiervan zouden we het slachtoffer zijn van een experiment, van een samenzwering, zelfs van een oorlogsdaad. Deze had tot doel om ons te veranderen in technoslaven en ons ervan te overtuigen om vrijwillig onze rechten in te leveren, terwijl ondertussen een groot deel van de mensheid werd uitgeroeid.