Op aanraden van de eerder genoemde, oudere en wijzere vriendin lees ik sinds kort na mijn terugkeer in Nederland het Boeddhistisch Dagblad. “Dat is echt iets voor jou,” zei ze. Maar de Boeddha die ik hierin tegenkom, is niet een boeddha die ik herken. De boeddha in het dagblad is er al te vaak een van voorschriften, van intellectuele betogen, van moralisme, letterlijkheid en sektarisme, van allerlei soorten.
Boeddhistische denkers en doeners
Boeddhistische doeners en denkers, de serie 77
Samsara is fijn en leuk en aantrekkelijk. Het belooft veel en de promotie is enorm. Zeker nu met alle social media. Maar uiteindelijk vond ik er ook deze keer geen voldoening. De laatste grote illusie was waarschijnlijk het vasthouden aan mensen of vriendschap
Boeddhistische doeners en denkers – de serie 76
Ik weet, ik begin pas. Ik heb geen verwachtingen. Ik beoefen. Maar ik wens dat ik altijd de geest van een beginneer mag behouden.
Boeddhistische ervaringsdeskundigen gezocht
De redactie van het Boeddhistisch Dagblad is geïnteresseerd in de ervaringen van mensen die het boeddhistisch pad volgen. De leer bestuderen en praktiseren.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie 75 –
Dat ik denk dat er een gerede kans is dat ik in dit leven verlichting bereik, maakt mij dat boeddhist?
Boeddhistische doeners en denkers – de serie 74
Nadat ik in Sri Lanka het boeddhisme had ontdekt, heb ik veel gestudeerd, gemediteerd, en zelfs boeken geschreven. Maar de leer, de uitgangspunten, het achtvoudige pad: ze hielpen me niet van m’n angst af. Rationeel gezien is het boeddhisme helder voor me, maar het gevoel komt niet. Inzicht leidt op dit punt bij mij niet tot rust
Boeddhistische doeners en denkers – de serie 73
Bewustwording dat ik niet besta de gecreëerde bedachte mens, zelflooszelf, onzichtbaar, woordeloos, onbegrijpelijk, oneindig.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie 72
‘Het boeddhisme heeft mij vanaf dat moment begeleid bij het bewuste achterlaten van mijn menselijke voetafdruk. Het ontwaken was namelijk niet uitsluitend een moment van bezinning, maar is tot levensinhoud geworden.’
Boeddistische doeners en denkers – de serie 71
Ik ben verder niet zo’n hele goeie boeddhist. Ik zit niet dagelijks op mijn matje, kan me nog opwinden over de gang van zaken in de wereld en krijg pukkels van mensen die Lord Buddha zeggen.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie (70)
Spanningsveld tussen non-dualiteit en keuzes maken.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie 69
Het was geen gemakkelijke reis in de tijd; waarin ik in mijn ( christelijke’) omgeving geen klankbord vond maar enkel afwijzing.
Boeddhistische doeners en denkers, de serie 68
Tijdens een vakantie in Thailand zag ik het levende boeddhisme: monniken in oranje gewaden, tempels, stoepa’s, ceremonies. Het voelde als een warm bad. In een gesprek met een monnik zei ik opeens: ik ben ook boeddhist. Ik wist het zeker. De monnik keek wat sceptisch: geloof je in reïncarnatie? Ja, zei ik. En toch niet in die rare boddhisattva’s? Ik denk van niet, zei ik. De monnik lachte.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie 67
Mijn boeddhistische weg, weg van alle richtingen.
Boeddhistische doeners en denkers (66) – kennismaking
Ik heb vooral door zelfstudie met boeken het boeddhisme leren kennen. Maar ook kunnen ervaren door mijn backpack reizen buiten Europa. Telkens als ik een boek uitgelezen had, zat ik weer met andere vragen.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie (65)
‘Toen ik veertien was, had ik een spontane eenheidservaring. Deze zette een zoektocht in gang die eerst langs het Dàoïsme ging en een studie Chinese talen en culturen aan de universiteit, omdat ik de oude teksten in de brontaal zelf wilde lezen. Daarna vele reizen in China en een 6 jarige intensieve krijgskunst opleiding.’
Boeddhistische doeners en denkers – de aflevering (64)
Onze westerse neiging is juist wel om dingen te willen vasthouden. We houden vast aan bezit, status en macht. Mode, vakanties, elektrische fiets, grotere auto, botox, kleurspoeling, noem maar op. Ons ego is groot, in de westerse cultuur draait alles om consu-meren. De economie moet groeien – dat is de maat der dingen. Het woord funshoppen zegt genoeg.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie 63
Een woord in onze Nederlandse taal waar ik al jaren een ‘hekel’ (als boeddhist mag dat natuurlijk niet, ik kan het ook zachter zeggen en over een ‘twijfel’ spreken) aan heb is wel het woord ‘ervaringsdeskundige’, want ik beschouw iedereen zo.
Boeddhistische doeners en denkers, de serie (62)
Dertig jaar geleden raakte ik in de ban van persoonlijke ontwikkeling. Chögyam Trungpa noemde dat zo treffend ‘spiritueel materialisme’. Als gevolg van de honger naar manieren om mijzelf te kunnen doorgronden overvoedde ik mijzelf met van alles wat er te lezen, te workshoppen en te scholen was. Uiteenlopend van NLP tot Reiki.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie (61)
‘Niet denken en niet doen. Want is dat niet de grootste valkuil van de mens. Alleen maar denken en dan doen?
Boeddhistische doeners en denkers, de serie (60)
Wat ik daar heb geleerd is mijn eigen oordelen te zien over mezelf en over anderen. Hoe moeilijk het is om los te laten. Om jezelf te blijven in een groep en daar genoegen mee te nemen en zelfs van te kunnen genieten met heel veel vallen en ook weer opstaan.
Boeddhistische doeners en denkers (59) – de serie
‘Me zo te voelen (goed genoeg) is lastig omdat ik meen dat mijn naasten druk op me uitoefenen het naar hun zin te maken. Ik ben weer geneigd om me aan te passen, zoals ik dat mogelijk mijn hele leven al heb gedaan.’
Boeddhistische doeners en denkers – de serie (58)
‘Wat mij betreft is dat de sleuteltekst in de boeddhistische canon: welkom maar blijf niet plakken, het is hier geen hangplek. De boeddhistische leringen heb ik net als mijn appeljuf achter me gelaten, oplettendheid is meegegaan.’
Boeddhistische doeners en denkers – de serie (57)
Geduld is noodzakelijk bij het leven met een Alzheimerpatiënt. Voor mij de moeilijkste waarde.
Boeddhistische doeners en denkers – de serie (56)
Na 11 jaar alle stadia te hebben doorlopen moest ik in een dramatische tijd weggegaan en verweesd terug – bijna als vluchteling- naar de markt waar ik niet wou wezen. Vluchteling dus met het vertrouwde land achter mij en de woeste zee voor mij.
