• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Zen » ‘Goodbye Bertjan… don’t forget to shine!!!’

‘Goodbye Bertjan… don’t forget to shine!!!’

19 augustus 2020 door Bertjan Oosterbeek

Onder me de oneindige wildernis van Siberië, waar het nog volop winter is. Vanaf tien kilometer hoogte lijken de meanderende ijsrivieren op een abstract kunstwerk; een woeste ets in witte en grijze tinten. Nergens een teken van beschaving, op af en toe een dunne, kaarsrechte lijn na. Een hoogspanningsmast? Een oliepijpleiding? We vliegen over de Tazovskaya Guba en de Obskaya Guba: ‘fjorden’ zo groot dat heel Nederland er zonder moeite in zou passen. Een eindeloze uitgestrektheid, waar ik mijn ogen niet van af kan houden. Ik besef me dat ik nu pas voor het eerst een echte wildernis zie.

Maar toch: hoe indrukwekkend groot de wildernis van Siberië ook mag zijn, vanaf Kansai International Airport is het maar tien uur vliegen naar Schiphol. Vanochtend vroeg liep ik op weg naar Osaka nog door het vrijwel uitgestorven treinstation van Kyoto, en over een paar uur land ik alweer tussen de groene weilanden van de Haarlemmermeer. De wereld is klein geworden. Voor het eerst sinds een jaar zal ik vannacht niet op een futon, maar in mijn eigen bed slapen.

Des'hita Bertjan OosterbeekMijn laatste dag in Japan heb ik in Kyoto doorgebracht. De beroemde zentuin van Ryoanji bezocht, waar in het aangeharkte witte grint vijftien grote stenen precies zó zijn neergelegd, dat je ze nooit allemaal tegelijkertijd kunt zien. Het zou symbool staan voor de mystiek van zen; het raadsel dat je alleen door ‘contemplatie’ zou kunnen doorgronden. Nou, als er daar iemand was die dat nu zou moeten kunnen, dan was ik dat natuurlijk wel! Maar hoe ik m’n best ook deed, verder dan dertien ben ik niet gekomen…

Daarna op mijn gehuurde fiets met vijf versnellingen door de regen terug naar mijn ryokan – een traditioneel Japans hotelletje, met van rijststro gemaakte tatami op de vloer en zo’n WC met een sproeiertje erin. Op een gegeven moment ging het ineens wel heel hard regenen en ben ik snel een hip tofu-barretje binnen gegaan. En terwijl ik op mijn gemak van mijn tofu zat te genieten – Japanse tofu is écht heel erg lekker – realiseerde ik me dat ik me hier in Japan toch wel heel erg thuis was gaan voelen. Zelfs op een grijze, regenachtige dag als deze.

Een paar weken voor mijn vertrek kwam – terwijl ik buiten bij de ofuro hout stond te hakken – Chisan langslopen. Eerst liep ze me voorbij, maar blijkbaar bedacht ze zich iets, want ze draaide zich om en zei: ‘Well Bert, I think that you are ready to go home now!‘ Ik was natuurlijk nieuwsgierig naar wat ze daarmee precies bedoelde en vroeg: ‘Why do you think so?‘ En toen zei ze: ‘I think that you can keep it going. You seem to know exactly when you are NOT doing your practice, am I right? And that is what it is all about…‘

En ik denk dat ze gelijk had. Maar zal het me straks inderdaad gaan lukken om dát te doen: to keep it going? Weet ik eigenlijk wel wat dat is? De beroemde zenmeester Hakuin Ekaku schreef: ‘It is said from ancient times that the state of mind of zazen in action brings us more than 10.000 times that of sitting zazen.‘ Maar ja, waarschijnlijk is het óók 10.000 keer zo moeilijk.

Afscheid nemen van Sogenji was niet zo moeilijk als je misschien zou denken. Het was natuurlijk een raar idee om weg te gaan van de mensen met wie ik een jaar lang letterlijk alles samen gedaan had – eten, slapen, werken, in bad. En natuurlijk: ik keek er erg naar uit om weer naar huis te gaan en ik was heel nieuwsgierig naar wat het leven daar me zou gaan brengen. Maar er was vooral een diep besef dat ‘alles’ in Sogenji gewoon zou doorgaan, alleen dan zonder mij. En daarmee dat Sogenji er altijd voor mij zou zijn, ook als ik er zelf niet was.

Nou verliep die laatste dag sowieso al anders dan anders. Het was op een ‘vrije dag’ na een osesshin, en die dagen plande ik altijd heel precies. ’s Ochtends eerst mijn kleren wassen en dan naar de wasserette om de hoek om ze te drogen; vervolgens – terwijl de wasdroger draaide – snel mijn boodschappen doen bij de supermarkt iets verderop; en dan weer terug naar Sogenji om nog net voor de lunch mijn mail te checken, zodat ik de middag vrij had om in de heuvels te gaan wandelen of naar Okayama te gaan. En nu ineens hoefde dat allemaal niet meer. Verder had ik al voor de osesshin mijn spullen opgeruimd en mijn koffers gepakt, en zou ik pas rond een uur of twee vertrekken. Kortom: ineens had ik niks meer te doen!

Misschien was dat maar goed ook. Genoeg tijd om nog wat over the grounds van Sogenji te struinen, hier en daar een praatje te maken, wat laatste spulletjes weg te geven… en dus om afscheid te nemen. Zoals van Jikō, voor haar kamertje in de women’s zendo. Heel veel was er natuurlijk niet meer te zeggen.

– ‘Bye Jikō, let me know when you’re fully and completely realized!!!‘

– ‘Hmpfff, those words always spoil everything…‘

Toen gaf ze me nog een laatste hug en zei ze:

– ‘Goodbye Bertjan… don’t forget to shine!!!‘

En inderdaad: misschien is het wel zo eenvoudig.

________

Dit was het laatste verhaal uit de serie ‘Sogenji desu…’ Na mijn jaar in Japan wilde ik graag iets van mijn ervaringen meegeven aan iedereen die daar belangstelling voor zou hebben. Ik hoop dat jullie het net zo leuk gevonden hebben om mijn verhaaltjes te lezen, als dat ik het vond om ze op te schrijven. Bedankt!

Om een mooi einde aan dit project te geven, ga ik deze verhaaltjes ook bundelen in een boekje. Ik verwacht dat dat medio juni 2013 gereed is, maar als je belangstelling hebt, dan kun je het nu al bestellen. Klik hier voor meer informatie.

In 2012 en 2013 plaatste het Boeddhistisch Dagblad elke veertien dagen het relaas over de belevenissen in een Japans klooster van Bertjan Oosterbeek. Hij bracht daar een jaar door. Wij plaatsen nu opnieuw de hele lezenswaardige serie, echter in een hogere frequentie.

De verhalen ‘Sogenji desu – verhalen uit een Japans zenklooster’ zijn gebundeld en verkrijgbaar als boek en e-book.

Bertjan Oosterbeek schrijft nog meer verhalen, ook over zen. En die zijn te lezen op zijn website www.bertjanoosterbeek.wordpress.com?

(c) 2013 Bertjan Oosterbeek.

Elke donderdag onderging ik een plezierige spanning. Ik wist, over een paar uur is de column van Bertjan Oosterbeek in de lucht. En wat een plezier om de tekst als eerste van de BD-lezers te mogen lezen. Bertjan heeft er erg veel lezers van het BD een plezier mee gedaan. Dank je wel voor het delen. Metta. Joop Hoek, redactie BD

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Bertjan Oosterbeek, Columns, Zen Tags: Bertjan Oosterbeek, des'hita, Japan, klooster, roshi, Sogeni Desu, vertrek

Lees ook:

  1. Sogenji desu: SANZEN 2
  2. Sogenji Desu: OFURO
  3. Sogenji desu: Hiroshima
  4. Sogenji desu: SAKURA

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Dick zegt

    20 augustus 2020 om 09:28

    Mooie verhalen, die ik elke dag als eerste las.

  2. Albert Zomers zegt

    21 augustus 2020 om 14:12

    De verhalen die ik heb gelezen waren zeer inspirerend. Ze deden me denken aan de boeken van Jan Willem van de Wetering over zijn verblijf in Japan. Ook met humor geschreven. Is Bertjan nog ooit teruggegaan naar het Sogenji klooster?

Primaire Sidebar

Door:

Bertjan Oosterbeek

Is bioloog, filosoof en zen student. Tussen 2011-2012 bracht hij een jaar door in het zenklooster Sogenji (Okayama - Japan) om zen te studeren bij zenmeester Shodo Harada Roshi. Eind april 2012 keerde hij terug naar Nederland. Vol van verhalen natuurlijk. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 27 juni 2022 - 3 juli 2022
    Zomer Retraite met Losang Gendun
  • 3 juli 2022
    Kum Nye Yoga op zondag | Online
  • 4 juli 2022
    Open Les Kum Nye Yoga en Meditatie | Live op ma-di-wo
  • 4 juli 2022
    Online course The Twelve Links of Interdependent Origination
  • 5 juli 2022
    Open Les Kum Nye Yoga en Meditatie | Live op ma-di-wo
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boekbespreking – Michael Bakoenin, God, de Staat en andere vormen van dictatuur

Erik Hoogcarspel - 30 juni 2022

Nog steeds, ook op de klimaatdemonstratie van 19 juni jl., ziet men groepen in het zwart geklede jongeren mee demonstreren die zich presenteren als vertegenwoordigers van het anarchisme. Deze groepen kunnen in het buitenland erg agressief optreden en zelfs banden onderhouden met extreemrechts. Vele oppassende burgers zien het anarchisme aan voor een uiting van jeugdige overmoed, die vanzelf wel zal overgaan. Hoe kun je immers een staat besturen zonder regering? Was het anarchisme niet een soort extreem communisme en hebben we niet gezien dat het communisme gewoon een slecht systeem is?

Boekbespreking – Renée Girard, de romantische leugen en de romaneske waarheid

Erik Hoogcarspel - 14 juni 2022

Volgens de literatuurwetenschapper René Girard (1923 – 2015) worden we juist niet als een uniek zelf geboren. Dit is volgens hem een romantische leugen waarmee we onszelf voor de gek houden. We ontwikkelen ons niet eens tot een uniek zelf, want in de regel worden onze keuzes niet gemotiveerd door een eigen unieke behoefte. We willen meestal graag hebben wat anderen al hebben, juist omdat die anderen dit willen hebben.

Hein Thijssen – ‘God was gewoon een implantaat’

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Wanneer precies weet ik niet meer, maar op een bepaald punt in mijn leven brak mijn kritische geest open. Ik kan me ook niet meer herinneren hoe en op grond waarvan, maar er brak een periode aan waarbij ik me serieus begon af te vragen: hoe kom ik aan het begrip god’? God zat in mijn hoofd als een vage, vormloze massa. Ik moest toen heel nuchter vaststellen dat het begrip ´god´ geen weten was, geen ervaring, maar mij door mensen in  mijn omgeving was aangepraat, in mijn geest was geplant. God was gewoon een implantaat.´

Hein Thijssen – ´Het leven is een schijtende merel´

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Alleen voor een ontwaakte is het achtvoudige pad een natuurlijke zaak’

Boekbespreking – Bernard Mandeville, een ondeugende denker?

Erik Hoogcarspel - 9 juni 2022

Bernard Mandeville (1670 – 1733) werd geboren in een gegoede remonstrantse familie te Rotterdam. Hij studeerde in Leiden en vertrok tegen het einde van de 17e eeuw naar Londen om er een medische praktijk op te zetten. Daar schreef hij eerst luchtige stukjes proza in tijdschriften, maar later publiceerde hij ook over geneeskunde en economie. Zijn bekendste boek is “De fabel van de bijen”.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

over ons

Recente berichten

  • Veertiende Dalai Lama organiseerde Tibetaanse diaspora succesvol na zijn vlucht
  • Ardan
  • Verlichting is geen show
  • De virtuele denkster 376
  • Dick – Workshop in de ruimte

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens