• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Sogenji desu: CHIZU

13 augustus 2020 door Bertjan Oosterbeek

Kaas is in Japan een echt luxeartikel. Omdat er in Japan maar weinig koeien rondlopen, moeten zuivelproducten als melk en kaas geïmporteerd worden. Kaas is dan ook niet iets dat van oudsher in Japan bekend was; en er is dan ook geen ‘echt’ Japans woord voor. Het is door de Amerikanen – hamburgers – dat de Japanners meer kaas zijn gaan eten. Vandaar chīzu –’cheese‘.

Verder kunnen maar weinig Japanners ‘die beschimmelde melk’ waar wij hier zo lyrisch over doen waarderen. ‘Zoals de dominee een feilloze neus heeft voor zonde, zo ruikt de Japanner kaas op kilometers afstand en mijdt het onschuldige zuivelproduct – en de eters daarvan. Ons dus. Kaas stinkt, kaaseters stinken ook.’ Dat schreef Jeroen Thijssen in Trouw.

Maar langzamerhand begint het wel steeds hipper te worden. Langzaam maar zeker krijgt het wat meer status om kaas te eten. Maar daarvan wordt het natuurlijk niet goedkoper. Ik weet nog goed dat ik ze voor het eerst in het koelvak van onze ‘huis’-supermarkt Hallows zag liggen. Een schap vol miniverpakkingen Brie, Camembert, Emmentaler, Reblochon, Roquefort… ja, en zelfs echte ‘Gouda’. Maar duur! Een Japans stukje Brie was bijna net zo groot als wat wij hier op één toastje leggen, maar zo’n ielig brokje kostte al gauw 500 yen – een euro of vijf. Het was voor ons ‘arme’ monniken daarom niet weggelegd.

chizu bertjan oosterbeekToch was er in Sogenji volop kaas. Eens in de zoveel tijd werd er een aantal enorme blokken Duitse fabriekskaas afgeleverd. Blokken van minstens tien kilo per stuk, vacuüm verpakt in doorzichtig plastic. Die kocht de Roshi voor ons en dat hadden we te danken aan zijn moeder.Toen de Roshi begin jaren zestig zelf unsui (‘monnik in opleiding’) was, kregen de monniken eigenlijk helemaal geen zuivel te eten. Het was er gewoon niet en zoiets zelf kopen was – zeker in die tijd – voor monniken ondenkbaar. Maar als gevolg daarvan leden veel monniken, en ook de Roshi, aan kalkgebrek. En dat was vooral goed te zien aan de slechte staat waarin hun nagels en gebit verkeerden. Dat moet echt vreselijk geweest zijn. De moeder van de Roshi kon dat uiteindelijk niet langer aanzien en besloot toen om daar dan voortaan zelf voor te gaan zorgen. Dankzij haar kregen vanaf toen de unsui van Shofukuji voortaan iedere maand kaas of yoghurt. En dat heeft ze tot aan haar dood volgehouden.

De Roshi houdt ter ere van haar die traditie nog altijd in stand. Bij iedere maaltijd in Sogenji stond er daarom altijd ‘verplicht’ kaas – en ook yoghurt – op het menu. En wij aten het alsof we nog nooit een stukje kaas geproefd hadden. Soms boften we helemaal. Een paar keer per jaar stuurde ook de zus van Domyo – een Fransman die al dik tien jaar in Sogenji was – ons kaas op. Hoe dat ooit door de strenge Japanse douane kwam is nog altijd een raadsel, maar dit was échte kaas, uit Frankrijk. En dan niet één of twee lullige rondjes Camembert, nee, vier of vijf enorme stukken, het beste van het beste! Op een van de dagen dat er weer zo’n pakketje Franse kaas bezorgd was, stonden Kosho en ik samen als tenzo in de keuken. Kosho had speciaal voor de gelegenheid een paar heerlijke bruine volkorenbroden gebakken – nog zo’n zeldzaamheid in Japan – en ik had de eer om de kazen te snijden en mooi op bordjes neer te leggen.

Nou was één ervan zo’n echte Franse schimmelkaas. Een enorme stinkkaas dus. Nou ben ik daar gek op, maar deze was zelfs voor mij bijna – let op: bijna – te veel. Zo’n kaas dat als je erin bijt, je eerste neiging is om hem meteen weer uit te spugen. En die pas dan zijn volle smaak prijsgeeft. Wat een genot! ‘I don’t think that everyone will appreciate this one,’ zei Kosho, nadat hij een stukje geproefd had. ‘We better warn them…‘ Hij pakte een papiertje, schreef daarop ‘Caution: very strong!‘ en legde dat bij de kaas op het bordje. En inderdaad, toen uiteindelijk de bordjes de tafel overgingen, waren de andere kazen toch duidelijk favoriet. Voor mij overigens de reden om eerst zoveel mogelijk van de andere kazen te eten, want van de stinkkaas zou toch wel genoeg overblijven. Very monk-unlike behavior, ik geef het meteen toe. Maar ja, het ging hier wel om echte Franse kaas, vergeet dat niet…

Later, toen we met zijn allen aan het afwassen waren, sloeg Jikō me ineens hard op m’n rug. ‘Even testen hoe sterk je bent,’ zei ze. Met zo’n bepaalde blik in haar ogen. Ik keek even op, maar reageerde verder niet. Ik dacht dat ze er even langs moest om iets te pakken of om iets weg te zetten of zo. Maar even later deed ze precies hetzelfde: eerst een stevige klop op mijn rug en toen een ‘Good, you’re still going strong…‘ Weer die spottende blik.

En toen ook anderen me wel héél vriendelijk toelachten als ze voorbij liepen, toen begon ik toch onraad te ruiken. En inderdaad: Jikō had iets met plakband op mijn rug geplakt. Een papiertje… nee… het papiertje. Waarop stond: ‘Caution: very strong‘.

In 2012 en 2013 plaatste het Boeddhistisch Dagblad elke veertien dagen het relaas over de belevenissen in een Japans klooster van Bertjan Oosterbeek. Hij bracht daar een jaar door. Wij plaatsen nu opnieuw de hele lezenswaardige serie, echter in een hogere frequentie.

De verhalen ‘Sogenji desu – verhalen uit een Japans zenklooster’ zijn gebundeld en verkrijgbaar als boek en e-book.

Bertjan Oosterbeek schrijft nog meer verhalen, ook over zen. En die zijn te lezen op zijn website www.bertjanoosterbeek.wordpress.com?

(c) 2013 Bertjan Oosterbeek

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Bertjan Oosterbeek, Columns, Zen Tags: Bertjan Oosterbeek, Chizu, Franse kaas, Japan, Jeroen Thijssen, kaas, klooster, roshi, Sohenji desu

Lees ook:

  1. Sogenji desu: CHIZU
  2. Sogian Desu: NENGE MISHO
  3. Sogenji desu: KAIRO
  4. Sogenji desu: TOJI TOYA

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Bertjan Oosterbeek

Is bioloog, filosoof en zen student. Tussen 2011-2012 bracht hij een jaar door in het zenklooster Sogenji (Okayama - Japan) om zen te studeren bij zenmeester Shodo Harada Roshi. Eind april 2012 keerde hij terug naar Nederland. Vol van verhalen natuurlijk. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 19 januari 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 20 januari 2021
    Zen Spirit Doorgaande groep Meditatie Arnhem
  • 20 januari 2021
    Lezingenserie ONLINE: 'Reïncarnatie en karma’
  • 20 januari 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 21 januari 2021
    Gratis proefles cursus Caring - Caring from the heart
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Verkiezingen 2021 – ‘Er is menselijke warmte nodig in de politiek’

Wouter ter Braake - 18 januari 2021

Ik lanceer een ander alternatief. Een brede bewustzijnsbeweging. Een beweging van kiezers die het geluk van alle mensen vooropstelt en als uitgangspunt neemt. Op basis van een bewustzijn dat boosheid transformeert in wijsheid. Een bewustzijn dat gefundeerd is in het besef van verbondenheid van al wat leeft. Een bewustzijn dat verschillen respecteert en met een warm hart en open mind openstaat voor dialoog.

De Lotussoetra – boeddhisme en politiek

Erik Hoogcarspel - 14 januari 2021

In de Lotussoetra worden de geboorte, de meditaties, het ontwaken het preken en de dood van de Boeddha beschreven als niet meer dan een show die hij opvoert. Het is een didactische methode. In feite is hij de eeuwige wetgever van het universum en daarom de inrichter van de ware politiek.

Het boeddhisme en religie

Erik Hoogcarspel - 12 januari 2021

Is het boeddhisme een religie, een levensweg of een filosofie? Als je deze vraag aan meerdere mensen stelt krijg je geheid verschillende antwoorden en voor elk antwoord valt wel iets te zeggen.

Tien jaar Boeddhistisch Dagblad

Joop Ha Hoek - 8 januari 2021

...

Jasper Schaaf – Marx’ diepe respect voor Aristoteles

gastauteur - 1 januari 2021

Jasper Schaaf: 'Aristoteles noemt het doel van het menselijk bestaan ‘geluk’. Klinkt dit te makkelijk? Is het vreemd? Speelt zo’n ver, groot en toch belangrijk doel echter ook geen belangrijke rol in de vroegere geschriften van Marx, waar hij nog meer dan later op de werken van Georg Hegel en Ludwig Feuerbach leunt?'

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Dalai Lama – ‘het verleden is geweest, toekomst komt vanzelf, het nieuwe denken is noodzakelijk’
  • Ondanks coronapandemie – boeddhistisch nieuwjaarritueel in Kyoto
  • Het sprookjesbos van Shakyamuni
  • Woordenboek niet-weten: adoxie en paradoxie
  • Het jaar 2020 – dag 18 – bijpraten

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens