Met de dood en de gladiolen tot mijn beschikking schrijf ik een tekst over het meest besproken en wellicht verguisde onderwerp in zen: verlichting. Sterker nog: ik ga schrijven over wat het is? Ik hoor jullie al denken. Daarover kan niet geschreven worden. Precies, en daarom doe ik het toch!
Wat is zen? Zen is samenvallen met dat wat is! Helemaal, zonder voorbehoud. Oké. Maar wat betekent dat toegepast op ons dagelijkse leven met onze dagelijkse beslommeringen? Stel ik ben gefrustreerd. Wat is dan verlichting?
Om te beginnen, dan is er geen verlichting…. tenzij,…tenzij je deze frustratie helemaal kunt voelen en tegelijkertijd de speelsheid en warmte in je hart kunt bewaren om dit allemaal op te merken.
Oké….wellicht dan ook maar de vraag hoe je verlichting bereikt? Tja, de kunst is om niet te veel te willen maar gewoon er te zijn en steeds maar weer je aandacht en intentie te her-inneren (in zazen maar niet hiertoe beperkend) tot je met huid en haar en van top tot teen een gloeilampje bent. Dan pas ben je echt verlicht.
