• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Japans boeddhisme » Bodai deel XX – Het boze herderinnetje

Bodai deel XX – Het boze herderinnetje

28 mei 2016 door Zeshin van der Plas

Hoe ontelbaar de levende wezens ook zijn, ik beloof ze allemaal te redden.
Hoe enorm mijn fantasie daar over ook is, ik beloof te leren de werkelijkheid onder ogen te zien.
Hoe lang ik daar ook voor zal moet leren, ik beloof het onder de knie te krijgen.
Hoe lang ik ook met dit alles bezig zal zijn, ik beloof het helemaal af te maken.

Het herderinnetje ziet de mannen in het bos verdwijnen. Ze zegt: ‘Wat doen ze nou raar, het zijn toch je vrienden, zijn ze boos?

‘Ach meisje’, zegt Bodai, ‘ze gaan zo op in hun ontsnappingspoging uit dit aardse tranendal dat ze alleen daar mee bezig zijn. Iemand die niet mee kan komen laten ze achter, die houdt ze alleen maar op.’
‘Ja, maar hoe zit het dan met hun gelofte alle levende wezens te redden alvorens zelf het Nirwana te betreden? ’
‘Dat is wat ze willen, dat is waar ze voor leven maar ze weten dat ze nog niet ontwaakt zijn. Ze zijn nog op weg naar het bodhisattvaschap. En ze willen niet als een blinde hun volgelingen mee de afgrond in sleuren.’
‘Maar,…. hoe zit dat dan met hun karuna, het mededogen?’
‘Ze zeggen, pas als je ontwaakt bent weet je wat mededogen is.’

Het herderinnetje word steeds bozer en zegt: ‘Uit wat voor gesteldheid heb ik mijn lunch aan jou gegeven? Uit medemenselijkheid, uit werkelijk mededogen. Wat zoeken die uitgemergelde skeletten daar in dat bos, een stelletje eigenheimers zijn het. Mededogen kun je op elke straathoek praktiseren, niet in dat bos. Ze onttrekken zich er aan, lafbekken zijn het.

Woedend staat het meisje op en zegt: ‘Stelletje nepheiligen.’ Ze roept haar geiten bij elkaar en drijft ze voor haar uit het bamboebos in. Even later klinken verschrikte kreten, gekraak en luid geblaat uit het bamboebos. Na een tijdje houdt het geluid van gekraak en geblaat op en klinken er alleen nog wat opgewonden stemmen uit het bamboebosje.

Bodai is er van overtuigd dat niemand serieus gewond is, hij neemt nog een hapje van de rijstepap en gaat languit achterover liggen en denkt: ‘Er gebeurt nogal veel in het bamboebosje, of gebeurt het in mijn hoofd? Ik sluit mijn ogen en de wereld van het zien verdwijnt. Ik stop mijn vingers in mijn oren en de wereld van het geluid verdwijnt. Is de struisvogel wijs? Hoe verdwijnt de wereld van het gevoel? Al de andere zintuigen kun je min of meer uitschakelen, maar gevoel?

‘Ze is gek geworden, het hele kamp ligt aan puin.’ Hijgend komt Acwajit met zijn handen op het hoofd het bamboebos uit rennen en ploft naast Bodai neer. Bodai houdt de kom van het herderinnetje voor de neus van Acwajit en zegt: ‘Neem wat, het smaakt heerlijk.’ Langzaam komt Acwajit een beetje tot rust en zegt: ‘Wat is er toch aan de hand.’

‘Een boos herderinnetje,’ antwoordt Bodai.
‘Waarom, wat hebben we verkeerd gedaan?
‘Ik weet niet wat je verkeerd hebt gedaan, ik weet niet eens wie ik ben laat staan dat ik zou weten wat u verkeerd heeft gedaan.’
‘Het hele kamp ligt in puin.’
‘Ja, dat had u al geroepen, maar het stelde toch al niet veel voor. Een beetje bamboe, wat hooi en een ouwe gedeukte pan.’

Mijmerend zegt Bodai: ‘Het is allemaal wat het is in de ogen van de waarnemer,… maar wat is gevoel?’

Onwillekeurig gaat zijn hand naar zijn pezige bovenbeen en drukt er met zijn nagels hard in. Als bij toverslag een kreet van pijn en de mijmering verdwijnt. Acwajit kijkt verbaasd, niet-begrijpend naar Bodai.

Onbelemmerd dondert de wereld helder en scherp door zijn ogen naar binnen. Hij staat op en grijpt Acwajit bij de schouders en roept: ‘Je moet eten anders krijg je anorexia. Helderheid, tegenwoordigheid van geest zit in de rijstepap, neem wat.’

Acwajit staat verslagen op en zegt: ‘Alles en iedereen is hier gek geworden, ik ben te oud en te moe om een nieuw kamp op te bouwen.’ En terwijl hij het bos in sjokt roept Bodai: 

‘Zolang we ons zelf niet kennen en ik, mij, mijn, vastgrijpen als vals begrip van onszelf maken we onze wereld zo klein, zo’n klein afgebakend mini ikje. Een fractie van het geheel, een zandkorrel op het strand. Een wolkje aan de hemel. Knijp eens in je arm en je bent één met alles.’ 

Zonder zich om te draaien zwaait Acwajit met zijn hand achterwaarts en loopt verder het bos in. Bodai staat op, zijn hoofd doet raar- hij staat wankel op zijn benen. Behoedzaam loopt hij met de kom in zijn hand langs de rivier. Hij hoopt dat een wandeling de mist en de flitsen uit zijn hoofd zullen verdrijven. Voorzichtig knijpt hij nog een keer in zijn arm, hij is verward. Na een paar honderd meter gelopen te hebben laat hij zich tegen een banyanboom zakken. De rivier schittert in het zonlicht en begint in het Westen oranje te kleuren. Bodai neemt nog een hapje van de rijstepap, wat hem een weldadig gevoel geeft en de wereld, de rivier en het zonlicht zo mooi maakt. Zuchtend ervaart hij de wereld als een sprookje, wetend dat alles verandert, er geen houvast is en alles glitter en schittering is.

Dan is het stil, de wind speelt met de blaadjes van de  banyanboom. Golfjes kabbelen tegen de oever van de rivier. De wind brengt flarden van het geblaat van de geitjes die het herderinnetje voor zich uit drijft naar huis. Rust,…stilte  er is niets veranderd alles is wat het is, alles verandert en trekt aan hem voorbij. Bodai kijkt in de magische put van de stilte het water is zwart en rimpelloos.

Langzaam verschijnen er sterren in het wateroppervlak, waar in het midden een kom sneeuwwitte rijstepap drijft- als een zilveren zwaan van schuim en schitterring. De storm in zijn lijf is gaan liggen, er is niets afwezig- de rivier, de boom, het bamboebosje, de gieren in de lucht, buiten is er niets afwezig, binnen is een stille schittering.

Een schittering van tijd, verweven met de oppervlakte van het rimpelloze zwarte water,een sneeuwwitte kom rijst gedragen door de tijd, gedragen door de geest van het innerlijk meer. Rustig zit Bodai met zijn rug tegen de banyanboom en geniet van de afwezigheid van verstoring en disharmonie. Hij realiseert zich dat harmonie het fundament van disharmonie is en nog steeds gevangene van illusie, glitter en reflectie is.

De stem van Acwajit is als kleverige hars in zijn geheugen blijven hangen; ‘wat is je gelofte nog waard, alles, alles is verloren’. Bodai denkt: ‘Hij had gelijk, ik ben nog steeds een kind dat in de modder speelt, als ik denk dat ik de modder heb afgeveegd zit het aan mijn andere hand, op mijn armen en benen en in mijn gezicht. De hebzucht, de gehechtheid zit nog aan alle kanten aan mij vast gekleefd als  hars van een dennenboom. Ik zit vast aan net zo veel illusies als de glitter weerspiegeling van de maan op de rivier. Hoe kom ik los uit het net van verwarring en pijn.

Acwajit had gelijk, maar ik zal hem het ongelijk in zijn schoot werpen, Ik blijf hier zitten, ik zal deze plek niet verlaten voordat ik vrij van hebzucht, afgunst en dwaling ben. Tot mijn mededogen net zo grenzeloos is als de hemel. Zo dat alle levende wezens  kunnen uitrusten in hun eigen gewaarzijn. Dat is mijn gelofte en eerder verlaat ik deze plaats niet.’

Bodai haalt diep adem en verzinkt in het zwart van het wateroppervlak.

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Japans boeddhisme, Zen, Zeshin van der Plas Tags: bodai

Lees ook:

  1. Bodai en het redden van alle levende wezens
  2. Bodai deel VII – een zware last
  3. Bodai XV – ‘Ik ben geen bedelaar, maar een monnik’
  4. Bodai III- Zwerver zonder lichaam

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Zeshin van der Plas

Zenleraar, oud-globetrotter, oprichter van Suiren-ji zencentrum. Schrijver van versjes, liefhebber van het leven. www.zencentrum.nl 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

22 mrt
Online Lezingenserie 'Universele symbolen: de taal van de ziel' (4)
22 mrt 23
22 mrt
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
22 mrt 23
23 mrt
ONLINE - Meditatiecursus in de Dhammakaya traditie
23 mrt 23
23 mrt
Stiltemeditatie Stichting Bodhisattva
23 mrt 23
23 mrt
Rotterdam - geleide meditatie (vipassana meditatie)
23 mrt 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Wanneer iedereen liegt, weet niemand nog wie er liegt

    Kees Moerbeek - 19 maart 2023

    Een staatsgreep, of het manipuleren van het politieke systeem zijn voorbeelden van andere manieren om aan de macht te grijpen dan verkiezingen. Onverbloemde macht is echter beperkt houdbaar en macht verkregen met geweld vraagt meer geweld om het in stand te houden.

    Geschiedkundige Romila Thapar – de stem van afwijkende meningen

    Kees Moerbeek - 12 maart 2023

    Romila Thapar is een van India’s meest vooraanstaande geschiedkundigen. In haar boek Voices of Dissent (2020) beschrijft ze de rol van het ‘meningsverschil’ in de verschillende periodes van de Indiase geschiedenis. De Boeddha was een van degenen die vraagtekens zette en met een alternatief kwam. Dit artikel gaat met grote stappen door haar boek.

    Het jaar 2023 – dag 66 – vlokjesneeuw

    Joop Ha Hoek - 7 maart 2023

    KNMI regen en natte sneeuw. Somewhere over the rainbow, skies are blue. Take care out-there.

    Spelen met oneindigheid, verrassende figuren en patronen

    Erik Hoogcarspel - 6 maart 2023

    Hoe zit het nu met het oneindige? Om te beginnen merkt Zantema op dat er verschillende soorten oneindigheid bestaan. Als voorbeeld noemt hij het zogenaamde Hilbert-hotel, vernoemd naar de wiskundige David Hilbert. Dit is een denkbeeldig hotel met oneindig veel kamers. Als deze allemaal bezet zijn en er meldt zich een nieuwe gast, dan zou hij of zij op het eerste gezicht geen kamer kunnen krijgen. Dit lukt echter wel met een bepaald trucje: laat iedere gast verhuizen naar de kamer ernaast. Deze is er altijd, anders zouden er niet oneindig veel kamers zijn. De eerste kamer komt dan vrij.

    Hoe zen is Zuid? De weg van de vier geloften met een bus vol ikken.

    Erik Hoogcarspel - 2 maart 2023

    De schrijfster, Hanneke Dijkman, is lerares zenmeditatie en woont in Rotterdam Zuid, in de wijk Vreewijk. Als Rotterdammer vraag je je dan af zen in Zuid ‘ken dit wel?’ Zuid is namelijk het jongste en armste deel van de stad, de plaats waar in het begin van de vorige eeuw arme landarbeiders uit Zeeland en Friesland kwamen wonen om in de haven te werken. De Rotterdammers aan de linker Maasoever hadden het toen over de ‘boeren’, die een geit op zolder hadden en in klederdracht liepen. Dit is natuurlijk nogal overdreven, maar Zuid heeft de reputatie van een verzameling probleemwijken nooit helemaal van zich af kunnen schudden.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Tussen tellen en noemen vind je de deur naar non-dualiteit
    • Het jaar 2023 – dag 80 – deboodschap
    • Hartlicht
    • Boeddhistisch vormingsonderwijs bestaat vijf jaar
    • Leven in Thailand – stroomrantsoen

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens