Dankzij alles ben je, dankzij alles

Dit is de derde dag van de sesshin, nu dienen zich momenten aan van zazenkracht onder de gordel.(Tanden) Het is mogelijk om bij deze momenten te blijven. Het ik van, “ik doe zazen” is hier weggevallen, er is alleen zazen, jij en zazen zijn één. En zazen is niet meer dan de ademhaling van dit moment. In jullie oren heeft zich door de loop der tijd eelt afgezet en is een verharding opgetreden. Je hebt getracht om datgene wat pijn veroorzaakt weg te snijden en hierdoor heeft zich nog meer eelt ontwikkeld. Dit duurt nu al zolang, zolang als ik je alles voorkauw en bij je naar binnen prop. Alleen dit ene doen, blijf daarbij, dit ene doen. Wees hier in overeenstemming mee.

Laat lichaam en geest los, ik ben nu reeds 38 jaar in deze tempel, en dit is eigenlijk het enige wat ik in al die 38 jaar gezegd heb. Een buitenlander heeft me eens gezegd “Roshi u kent alleen maar de woorden ‘Only doing” .Ichi tantei ‘één doen’, alleen dit. Wat zou je anders kunnen doen? Wat zou er nog meer zijn? Een ‘niet gebeuren’ is kostbaar, geen gebeurtenis, geen belevenis, geen enkel incident, geen enkel ding. Wat is de oorsprong van een gebeuren? Een gebeurtenis is gewoon een projectie van (op) je geest. Er is niets in mijn geest, geen onrust, dit is, met andere woorden ‘geen ding’. Niets aan je hoofd hebben (Nothing on your mind), betekent dat je je nergens aan vasthoudt, je laat helder en zonder voorbehoud los en ademt fris en nieuw deze ademhaling van dit moment. Niets met je mee brengend, je nergens aan vasthoudend. Dit is alles wat ik je kan leren. Maar het is nog beter als je naar mij toekomt en zegt: ”Zelfs al wou ik iets vasthouden, hoe zou ik dat kunnen? Zelfs al zou ik naar iets willen graaien en grijpen het is onmogelijk”. Er bestaat geen grijpen of graaien. Maar zolang je je vasthoudt aan het idee van “MIJ”, het besef van “IK”, de notie van “MIJN” dan kun je er zeker van zijn dat je je aan iets vasthoudt.

Hoe vaak is je verteld dat je niet mag praten, dat je je niet naar buiten moet richten. Het dringt niet tot je door, zelfs als je luistert hoor je niks.

Je naar buiten gerichtheid, je praten is het bewijs dat je verwikkelt bent in je illusionaire ik, alleen maar ikke, ikke, ikke. Wat zorgt er voor dat je dit doet? Niets, het komt omdat je iets in je hart houdt, je houdt een hart, je houdt en grijpt een idee van een zelf vast, en je bent niet van plan om het los te laten en te laten vallen.

Dankzij alles ben je, dankzij alles. Dus, als het dankzij alles is – dat jij er bent – hoe zou er dan een afzonderlijke jij kunnen bestaan?

Er kan alleen maar dankbaarheid bestaan voor alles. Dat snijdt hout, vind je niet? Als je met overgave oefent, dan kom je misschien naar mij toe en zegt: “Ik heb gehoord dat ik alles ben dus dat betekent dat mijn lichaam een onbetekenend stofje is. Dus ik kan het wel weggooien of voor de trein springen”. Je begrip over alles is incompleet. Natuurlijk spring je niet voor een trein, je bent nog niet herboren, je slaapt nog, daarom ben je nog niet in staat het geheel, de eenheid te zien. Je hebt er van gehoord en het voelde goed, het was duidelijk en het klopte, maar dat is alles. En dan kom je naar mij om te vertellen dat je een stofje bent. Er zijn momenten, dat het oké is om een nietig stofje te zijn. Zelfs hemel en aarde zijn maar stofjes, maar ten opzichte van wat zijn het stofjes? Als je dit kunt zeggen, “Ik zie het werkelijk, ik weet het, dan pas zeg ik “dat is goed”. Waar zou je jezelf moeten verliezen?

Oefen gehoorzaam de techniek die je voorgedaan en opgedragen is en laat elk oordeel hierover varen. Als je op deze manier oefent met een diep verlangen om je ware zelf te ontmoeten, hoe zou je dan kunnen zeggen dat het niet uitmaakt, natuurlijk wil je wie je werkelijk bent ontmoeten.

Als je zo oefent zul je gegarandeerd je oorspronkelijke hart ontmoeten, je bent instaat je werkelijke zelf te ontmoeten. Nu, altijd, samen met alle wezens en de grote aarde verwerven we het Boeddhaschap. Kan zelfs iemand als ik, wetend dat ik alweer een sesshin verknoeid heb, zelfs ik, Boeddhaschap verwerven? Natuurlijk. Maar je wilt weten waarom: “De reden hiervoor is “Dit is je leven, dit is jouw wereld”. En zelfs een kiezelsteen verwerft na verloop van tijd Boeddhaschap, een stofje wordt Boeddha. Een stralend stofje, een stofje, een stofje. De grote aarde straalt. Wat is stralen? Een stofje. Zelfs nu je dit hoort via je filters van het gezonde verstand, dan klopt het toch allemaal, is het niet? Je hebt honderdduizend Yen (€ 7,000.00) opgespaard, dat zijn honderdduizend één Yen stukken, die allemaal mooi samen komen. Maar waar je de mist in gaat, is als je die honderdduizend yen als een collectie van afzonderlijke 1 Yen stukken ziet, daar ga je de fout in

De grote aarde straalt. Wat is stralen? Een stukje stof. Leven is altijd een geheel, alles in één, één in alles. We zijn geen collectie afgescheiden personen, zo is het en wat denk je ervan?  Geen gebeurtenis. Dat is wat kostbaar is. De kracht van alles samen. Een voorbeeld hiervan is hier nu deze sesshin. Ieder van jullie oefent van met heel het hart, ichi tantei. Één worden met dit, de grote gelofte, de gelofte te ontwaken voor het welzijn van alle wezens, deze grote gelofte, is de gelofte van deze groep, Het is de heldengelofte, bij deze gedaan, nu hier. Welk punt je in je leven ook bereikt, leven bloeit. Wat je ook ontvangt, het bloeit. Jouw bloei, jou open gaan betekent dat alle eenzaamheid smelt, zoals ijs tot water smelt. En het is niet moeilijk of gemakkelijk, wat een schande als je dat niet realiseert. ‘s Morgens okajo (rijstepap), ‘s middags rijst, heb je je rijstepap vanochtend gegeten? Ja, ik heb mijn okajo vanochtend gegeten. Werkelijk? Heb je het met alles wat in je is opgegeten? Deze mond vol, deze ene korrel rijst dat is leven. Wie zijn leven? Het leven van het totale universum zonder één uitzondering, het is je eigen werkelijke leven.

Ontbijt en lunch, wie heeft het klaar gemaakt? Het totale universum. Niet de tenzo (kok), die het als een afzonderlijk iemand dit voor je gedaan heeft. Als je jezelf volledig in het leven stort, dan vibreert het hele leven, alle leven. Ontbijt, lunch, en er is ook nog diner, zelfs de thee word je gebracht om te drinken. Les je dorst. Alles in het universum werkt met elkaar samen en is absoluut onafhankelijk van elkaar. Een slokje thee. De werkelijkheid dat ben jij, geen ontsnappen mogelijk, nooit ben je afgescheiden van dit leven. Dit is kracht, de kracht van samen mediteren, de kracht van het totaal. De kracht van alle wezens, je kunt niet anders dan eerbied hiervoor hebben. Eerbied, is lichaam en geest loslaten. Dit zijn niet zomaar woorden die je hier hoort, leest.

Nu, dit moment waardeer je deze woorden, je proeft, ziet en waardeert dit omvangrijke leven. Er zijn er die het er van nemen, iemand kwam de tweede dag van de sesshin naar dokusan (privéonderhoud) en zei: “ Tot vanmiddag worstelde ik met het begrip “Één doen” (Ichi tantei). Maar na de middag ben ik het volledig vergeten. Als je hier genoegen mee neemt, oké, maar het is niet goed genoeg, vergeten is werkelijk vergeten. Je moet alles geven wat je hebt, alles.

Vanuit het kleinste houvast dat je achterhoudt, ontstaat een nog grotere illusie. Je vervalt weer in dezelfde patronen en gewoontes, zonder de geringste kans om je werkelijke zelf te ontmoeten, gevangen in je eigen bekrompen voorstellingen creëer je hindernis na hindernis voor jezelf. Je zegt dat je weigert om zo door te gaan. Meen je dat? “Zit dan!!” Maar ik kan niet zitten, ik bedoel werkelijk zitten, zo als ik wil zitten. Het is als of ik elke keer weer met mijn hoofd tegen de muur loop.

Laat los, geef toe dat het pijnlijk is en dat je hulp nodig hebt, en laat uit de grond van je hart berouw los. Het is oké, het is goed. Doe de oefening die je opgedragen is, dat is alles. Als er een karmisch-obstakel is, een hindernis uit een vorig leven, schud dan nu nee met je hoofd.

Doe je oefening, dat is alles. Je schudt nee met je hoofd en je zegt dat het niets oplevert, dat er niets verandert. Ik lijd omdat ik lichaam en geest niet los kan laten, ik kan mijzelf niet volledig op mijn oefening storten. He, dit overkomt je buurman niet, kijk naar jezelf. Het ego is smeriger dan stront, laat vallen. Ikke, mij, mijn, dit vasthoudend kun je niet in overeenstemming zijn met “niet zelf”, met vrijheid, met een bevrijd hart. Je zult niet vrij zijn zolang je hier aan tracht te ontsnappen. Wil je dit leven zoals je dit nu leeft in verwarring eindigen? Alles om je heen drukt je met je neus op het feit dat je niet gelukkig bent. Daarom moet je ontwaken, geen ontsnappen mogelijk. Met een heldere geest en zonder valse illusies. Het oordeel van het kleine ego. Je zit recht, je hebt je vastgebeten in je oefening. Maar voor iedereen hier geldt, als je maar een klein beetje onvoorzichtig bent dan ben je dit zo weer kwijt. Blijf er bovenop zitten, bijt je er in vast. Je hoofd tolt van de gedachten telkens weer de zelfde patronen. Veel van jullie hebben hier nu last van, zeg maar eens dat het niet zo is. Een heldere geest zonder valse voorstellingen

1. Zazen=meditatie
2. Sesshin = is een week van meditatie, onderdeel van een 3 maandelijkse training (ango)
3. Tanden= In de Japanse religieuze-, medische traditie en in de Japanse krijgskunstentradities, wordt het woord Tanden gebruikt als een technische term voor een bepaald gebied (fysieke / anatomische) of energieveld (fysiologische / energetisch) van het lichaam gecenterd ongeveer 3 cm. onder de navel.