‘Boeddhanatuur’ (P. buddhatta); (Skr. buddhatva); (Jap. bussho) staat voor onze ware, oorspronkelijke natuur. Het is de oorspronkelijke, verlichte natuur van alle levende wezens. De diepste subtiele geest. De werkelijke bron van alle bewustzijn. Het is de oorsprong en de essentie van onze geest. De aard van of het potentieel voor boeddhaschap. Ook wel: de aard van leegte of tathagatagarbha.
De boeddhanatuur is altijd aanwezig, maar niet altijd merkbaar. Door middel van meditatie kan de boeddhanatuur ervaren worden. Aangeraakt. Gevoeld. Geproefd worden. Gesavoureerd worden.
De boeddhanatuur geeft een positieve betekenis aan het begrip ‘leegte’ (P. sunnata). Alle levende wezens bezitten deze boeddhanatuur, zodat ze allen verlichting kunnen bereiken en een Boeddha worden.
De mogelijkheid tot ontwaken is in ieder van ons aanwezig. Maar de meeste mensen hebben, zoals de Boeddha steeds opnieuw in de sutta’s herhaalt, ‘stof op de oogleden’. Waardoor ‘slechts weinigen de Andere Oever bereiken…’
In het Zenboeddhisme wordt de boeddhanatuur gezien als een metafoor. Datgene wat ‘bereikt’ kan worden d.m.v. meditatie is moeilijk uit te leggen en te omschrijven en wordt daarom ‘boeddhanatuur’ genoemd. Maar om volkomen verlichting te bereiken dient ook het idee van de boeddhanatuur losgelaten te worden.
Onze ware natuur is ongrijpbaar en leeg. In de leegte verschuilt zich het Ongeborene en het Doodloze.
Bram de Keizer zegt
Unpopular opinion: Siddharta Gautama was een autist en zijn neurodivergente leer is niet geschikt voor neurotypische mensen aka totaal ongeschikt voor de massa. Het realiseren van je boeddhanatuur heeft voor 95% van de mensen nul toegevoegde waarde. Daarmee is niet gezegd dat neurotypische interpretaties van zijn leer geen toegevoegde waarde hebben voor de mensheid, maar er gaan nooit meer dan een handjevol boeddha’s rondlopen, en dat ligt niet aan hun karma, maar aan hun dna.
‘Boeddhisme is mensenwerk’, zei Siebe. Ik voeg daaraan toe: boeddhisten zijn neurotypisch, boeddha’s zijn neurodivergent. Ik schaar Guy onder de tweede groep, een neurodivergente roepende in een neurotypische woestijn.
Bram de Keizer zegt
Ik heb bovenstaande gedachte nog nooit hardop geformuleerd, maar toen ik het zojuist voor de gein even googelde, bleek maar weer eens dat er geen originele gedachten bestaan: ene David Goren schreef al in 2021 een artikel genaamd ‘Why I Think Buddha Shakyamuni Was On The Autism Spectrum’.
Dat we tot dezelfde conclusie zijn gekomen is wellicht indicatief voor de waan van de dag. Of het is indicatief voor voortschrijdend inzicht, en indicatief voor de onwetendheid van de mensheid 2500 jaar geleden, toen men ook geen enkele weet had van micro-organismen (bij gebrek aan microscopen), noch van de ontelbare sterrenstelsels in het heelal (bij gebrek aan telescopen), om maar even twee dingen te noemen.
De Boeddha zijn bijzonderheid, zuiverheid, heiligheid en verhevenheid ontnemen is natuurlijk vloeken in de kerk, maar het is bij deze in ieder geval een keer gezegd in het Nederlands. Moge het snel weer vergeten worden.
G.J. Smeets zegt
Bram,
Over Siddharta Gautama weet jij helemaal niks (net zo min als ik of wie dan ook). Ook niet over in hoeverre hij al dan niet autist was. Dat is historisch revisionisme toegepast op een myhologisch – literair – personage. Het ding over ‘boeddhanatuur’, hou er over op want je weet niet waar het op slaat (net zo min als ik of wie dan ook).