Meditatie gaat niet over ik en het leven of over het leven en ik. Er is geen ik, apart zelf. Als er geen apart zelf is dan ben je vanzelf, de wereld die je waarneemt.
Begrijp dat daarbij geen innerlijk en uiterlijk bestaat. Enkel dat wat je waarneemt. Bij een innerlijk hebben we het over een standpunt, waarnemer, plaats en gebied, centrum en dergelijke. Je bent in de rivier of niet.
Een helikopterview is een trucje van de geest, het denken. Geloven in een denker en het denken, is gespletenheid. Het denken kan zichzelf oneindig opsplitsen en door middel van allerlei stemmen opereren.
Sommige mensen beweren dat ze contact hebben met Jezus of Boeddha of hun overleden moeder etc. Ik zeg niet dat zoiets niet kan, contact hebben met… Maar geloof mij: het zijn hoofdzakelijk stemmen gecreëerd door je eigen denkgeest. Mogelijk uit angst, verlangen of wat dan ook.
Meditatie gaat over dit moment, dat eigenlijk niet echt als moment bestaat, omdat alles in voortdurende beweging en verandering is, nietwaar? Sommige spirituele zoekers en leraren beweren dat echter het bewustzijn het enige onveranderlijke is. En dan… Dan krijg je toch weer iets tegenover iets anders.
‘Bewustzijn waar alles zich in manifesteert.’
Boeddha sprak niet van een schepper. Iets of iemand tegenover het leven, tegenover het bestaan als mens. Hij verwierp het bestaan van atman als innerlijk zelf. Nu kun je de ganse boekenkast over de dharma lezen, bestuderen. En men heeft gezegd, dat daar één leven niet voldoende voor is. Dus, ik sla dat dan maar even over hier. Ten slotte kan ik ook nadenken voor mezelf, nietwaar?
Ik zeg je: dat er niet zoiets bestaat als een bewustzijn tegenover het leven. Sommige mensen omschrijven zo’n zogenaamd onveranderlijk bewustzijn als Brahman. Dat zijn mensen die zijn gaan navelstaren. Ze beweren gelijk aan Brahman te zijn en de wereld slechts als illusie te omschrijven.
Ik zeg je: de wereld is geen illusie maar je hoeft je er ook niet aan te hechten. Bewustzijn is gelijk aan zijn inhoud. Je bent de wereld die je waarneemt. Er is geen apart zelf. De waarnemer is het waargenomene. Hierin ligt vrede en geen innerlijk conflict van ik-en-mezelf.
Meditatie gaat niet over jezelf waarnemen, want er is geen mezelf. Meditatie gaat over niet-twee zijn, totaal zijn. Meditatie gaat over wakker zijn. Je bent aanwezig zonder je ergens aan te hechten, je bent aanwezig zonder je ergens tegen te verzetten, want er is immers niemand. Bewustzijn is gelijk zijn inhoud.
De oceaan is niet iets aparts van zijn inhoud (ja, dat kan het denken ervan maken maar het is niet de praktijk). Zonder water geen vis.
Het leven omvat alles en niet iets alleen. Het omvat werkelijk alles en niets. Het leven omvat niet enkel liefde maar ook emoties. En het leven maakt geen onderscheid tussen het onsterfelijke en het sterfelijke. Het leven zegt nergens dat de bloem minder belangrijk is dan het bewustzijn.
Waarom zou het filmdoek belangrijker zijn dan zijn inhoud, de film? Of waarom zou de film belangrijker zijn dan het grote filmdoek? Zonder elkaar zijn ze van geen nut, zijn ze van geen enkele waarde.
Heb je ooit hete thee gedronken uit je handen? Het kopje en de hete thee behoren elkaar toe, ook al kan het denken hen scheiden.
De Waarheid gaat over de praktijk en niet over wat jij denkt over de praktijk. Geen positie kan jou echt helpen. Ik verwerp dan ook iedere meditatietechniek wat de Waarheid betreft. Er is geen pad naar de Waarheid. Ook ik als schrijver en spreker kan jou de Waarheid niet geven. Meditatietechnieken zijn slechts speeltjes van leraren en hun leerlingen. En iets voor hulpzoekers en hulpverleners.
Als je werkelijk de Waarheid wil leren kennen in je leven, dan zal je echt volledig dienen te twijfelen aan al je overtuigingen. En zeker dit schrijven (artikel) niet gebruiken als een andere of nieuwe overtuiging.
Onderzoek je leven: de Waarheid werkt. Wees een licht voor jezelf. Vlucht niet voor het leven in een of andere meditatie. Dit moment hier ben jezelf en dat direct zien en begrijpen is meditatie. Gewaarzijn is keuzeloos gewaarzijn en dat ligt voorbij ik-en-mezelf.
Siebe zegt
Krishnamurti wilde mensen ook niet een methode, een Pad geven om eerst het hart te ontlasten van teveel emotionaliteit, reactiviteit, idealisme, hartstochtelijkheid, obsessiviteit, gretigheid, dwangmatigheid, dromerigheid, romantiek etc. Kortom, van onbalans, van onevenwichtigheid. Hierdoor faalde hij als leraar (ook naar eigen zeggen had hij gefaald als leraar) waar de Boeddha slaagt door juist dit wel te doen.