Eerder deze week was ik aan het mijmeren over voeding terwijl ik onderweg was naar een all-you-can-eat restaurant. Geen originele gedachten, ik heb dergelijke denkbeelden al eerder gedeeld hier, maar wellicht is het geheugen van de lezer vanwege de hitte net zo slecht als het geheugen van de schrijver.
Dit is wat ik opschreef:
“De maatschappij van nu is anders dan de omgeving waar wij via duizenden jaren evolutie aan zijn aangepast. De mensheid leefde eerst als jager-verzamelaars, later werd hun dieet aangevuld met de opbrengst van schamele akkertjes, met de hand bewerkt, en hier en daar wat melk of vlees. Als ik in de natuur loop kan ik me nauwelijks voorstellen hoe een mens vroeger aan voldoende calorieën kwam. Vet en suiker waren er nauwelijks. Wilde bessen en andere vruchten zijn veel minder zoet dan we gewend zijn uit de supermarkt. Wild vlees en vis is over het algemeen erg mager. Wij zouden het nu niet lang meer volhouden met uitsluitend eten uit de wilde natuur!
Ik stel me voor hoe ik als oermens hazelnoten zou verzamelen, bosbessen, paddenstoelen, zevenblad, brandnetels… misschien eieren van watervogels, slakken, mossels. Maar zou ik aan voldoende calorieën kunnen komen om te overleven? Ik zou de hele dag op stap zijn, vele uren moeten zoeken, vele kilometers moeten afleggen. Een vierdaagse is er niks bij. Geen wonder dat wij geëvolueerd zijn om in tijden van overvloed flink te hamsteren en te bunkeren, en dat we dol zijn op alles wat vet en zoet, dus calorierijk is!
In de huidige tijd in onze samenleving hebben we all-inclusive vakanties, all-you-can-eat restaurants, potluck dinners, goed gevulde (koel)kasten en winkels, en overal in het straatbeeld en op stations de mogelijkheid om snacks en andere etenswaren te kopen. De moderne mens (in West-Europa) hoeft nooit meer honger te lijden en heeft altijd verleidingen om zich heen. Als we bedenken hoe slecht we genetisch zijn aangepast aan de moderne tijd is het nog een wonder dat maar de helft van de mensen overgewicht heeft en niet 100%!”
Dit alles schreef ik dus op terwijl ik onderweg was naar een all-you-can-eat restaurant. Ik ben een van die mensen die zich moeilijk kunnen beheersen te midden van overvloed. Ik eet dan al gauw te veel. Ik probeer daar met mildheid naar te kijken. Het is de oermens in mij die het op dat soort momenten overneemt. Het lukt mij overigens aardig om gezonde keuzes te maken (veel groenten, vers fruit als dessert) maar het lukt me minder goed om ook verstandige hoeveelheden tot me te nemen. Zo ook deze week. Al helpt plantaardig eten wel: je kunt een groot deel van het assortiment links laten liggen.
Laatst was ik bij een potluck dinner. Het idee is dat iedereen een bescheiden portie meeneemt en dat je vervolgens alles met elkaar deelt. Dus als tien mensen wat meenemen, en delen, dan heb je tien keer een klein hapje op je bord. Gelukkig(?) nemen de meesten wat meer mee dus ook daar kan mijn innerlijke oermens zich uitleven.
Ik had de bosvruchtentaart van mijn oudtante gemaakt (recept is hier eerder gedeeld), drie mensen hadden een maaltijdsalade gemaakt met couscous en/of quinoa. Dat was helemaal niet erg, want de salades waren erg verschillend. Elke salade had een andere samenstelling met gekookte groenten, rauwe groenten, verse kruiden, olijven, dadels, pijnboompitten, feta enzovoort. Het inspireerde mij om deze week ook zo’n salade te maken met wat ik in huis had. Ik koos voor quinoa omdat dat gezonder is dan couscous. Couscous is van tarwebloem gemaakt, het is eigenlijk gewoon een soort ronde minipasta. Quinoa daarentegen bestaat uit hele zaden boordevol eiwitten, vitamines en mineralen. Het werd zesduizend jaar geleden al verbouwd door de Inca’s, maar groeit tegenwoordig gelukkig ook in Nederland.
Ingrediënten (lauwwarme maaltijdsalade voor 4 personen):
- 200 gram quinoa
- 1 stronk broccoli, in roosjes
- 1 rode ui, in heel dunne halve plakjes
- zongedroogde tomaten in olie, hoeveelheid naar smaak, in stukjes
- handjevol kalamata olijven, in stukjes
- peterselie, hoe meer hoe beter, fijngehakt
- verse munt, blaadjes van enkele takjes, fijngehakt
- 1 paprika, in kleine stukjes
- Een stuk komkommer, in blokjes
- Een flinke handvol verse (kers) tomaten, in blokjes of stukjes
- scheut sesamolie
- scheut olijfolie
- ongeveer 1 theelepel zout (minder als de quinoa of broccoli in zout water gekookt worden)
- scheut balsamico azijn
- citroensap van ½ – 1 citroen (meer als je van zuur houdt)
- scheut granaatappelmelasse
Hierboven staat wat er in onze quinoasalade zat deze week. Volgende keer heb ik weer andere ingrediënten in huis en zal de salade weer anders zijn. Met pijnboompitten bijvoorbeeld. Of wat plantaardige feta. Varieer dus gerust!
Kook de quinoa volgens de aanwijzingen op de verpakking (ca. 10 minuten) en giet af. Stort in een schaal en laat wat afkoelen. Kook de broccoliroosjes in wat water bijna gaar. Maximaal 6-8 minuten. Laat uitlekken en wat afkoelen in een vergiet. Meng nu alle ingrediënten voorzichtig door elkaar. Proef. Voeg eventueel nog wat zout, zoet of zuur toe. Wij serveerden de salade lauwwarm met vegaballetjes.
De komende weken ben ik met vakantie. Ik ga dan proberen elke dag iets uit de natuur te eten. Bosaardbeien. Bramen. Frambozen. Bosbessen. Bospaddenstoelen. Ik zal daarbij denken aan de vijf contemplaties uit mijn sangha, en wel met name aan de derde:
- Dit voedsel is een geschenk van de aarde, de hemel, talrijke levende wezens en hard werken.
- Laten wij in dankbaarheid en aandacht eten, zodat dit voedsel werkelijk aan ons is besteed.
- Laten wij onze onzorgvuldige gewoontes transformeren en leren in alles de juiste maat te vinden.
- Laten wij met mededogen eten, zodat we het lijden van levende wezens verminderen, niet langer aan het proces van opwarming van de aarde bijdragen en onze kostbare planeet beschermen en helen.
- We nemen dit voedsel aan zodat we de verbondenheid in onze Sangha kunnen versterken en ons ideaal van dienstbaarheid aan alle levende wezens voeden.
Tot slot wens ik iedereen een fijne zomer, tot over vier weken!
