‘In deze dualistische wereld gaat mijn vrijheid ten koste van anderen. De grond die ik inneem, ontneem ik een ander. De kleding en het voedsel dat ik tot me neem, onthoud ik anderen. En mijn welvaren of rijkdom is geen objectiviteit. Zij gaan ten koste van de arbeid van anderen, van dieren, van de natuur en de aarde. Dit vloeit voort uit de aard van het dualisme, waarin tegenpolen elkaar beconcurreren in een eeuwige dans. Een dans waarin alle verschijnselen opkomen, schitteren en weer vergaan. En waarbij alles via een schier onontwarbaar net van oorzaken en gevolgen met alles verbonden is. Geen enkel verschijnsel in deze wereld heeft een onafhankelijk inherent bestaan. In deze wereld is er enkel afhankelijk, interdepend, bestaan, vechtend om te overleven, vechtend om de koek, vechtend om vrijheid; of liefhebbend wat nabij is en in de inner circle verkeert, vaak diegene of datgene waaraan het ego zijn zelfbeeld ontleent…’
In het Boeddhistisch Dagblad van 09 augustus 2021 stond een erg interessant artikel van Wouter ter Braake. Het greep me bij de keel. Mijn (onze) verantwoordelijkheid in de wereld. Gerealiseerde Dhamma. Het volledige artikel kan je lezen op volgende link: https://boeddhistischdagblad.nl/…/168988-spirituele…/
Erik Hoogcarspel zegt
De vrijheid van de ander kan alleen bestaan dankzij de mijne. De afhankelijkheid is wederzijds en daarmee een illusie.
Fred zegt
Namaste Guy ik kan het artikel van Wouter niet vinden