Elke gedachte over een ‘zelf’ of een ’ik’ is een illusie. Een manifeste begoocheling.
De lakmoesproef: probeer eens te mediteren op het ‘zelf’. Blijf proberen. Steeds opnieuw. Zonder ophouden. Tot je inziet dat het niet lukt. Hoe erg je je ook inspant, je geest loopt hopeloos vast. Je geest draait dol.
Elke poging is ijdel omdat het ‘zelf’, het ‘ik’ niet bestaat. Het ‘zelf’, het ‘ik’ is slechts een voor waar aangenomen leugen. Fake news. Nepnieuws.
Dit inzicht verandert je leven.
kees moerbeek zegt
Grappig, je ‘ik’ en je ‘zelf’ bestaan niet, maar ‘je geest’ weer wel.
Er is en wordt eindeloos gefilosofeerd en gesproken over ‘ik’ en ‘zelf’, maar mensen die ze niet hebben zijn beslist niet te benijden. Is dat ‘ik’ en ‘zelf’ in alle culturen wel hetzelfde, zo ook de gehechtheid eraan? Een sociale conventie, hoewel niet stoffelijk kan toch bestaan in het bewustzijn en daarmee werkelijk zijn. Dat is zo oud als de mensheid zelf.
Het is mogelijk zo dat waar ‘je geest’ zich ook op concentreert tijdens meditatie dit ervoor zorgt dat ‘je geest’ op hol gaat. Waarom dat vastklampen aan iets tijdens ‘meditatie’ aan iets? Is dat niet het paard achter de wagen spannen?
Siebe zegt
Toch is *de beleving* van Ik en mijn met betrekking tot het lichamelijke, gevoelens, perceptie, wilsformaties, bewustzijn wel heel levendig bestaand.
Arina Kamp zegt
Alles gaat voorbij, waar is het zgn ‘ bestaan ‘dan? In de beweging?De allerwaarste waarheid, ….zodra er benoeming plaatsvindt, zitten ‘ we’ er net naast, ook dit,wat net gezegd is.
Het is als wijzen met de vinger naar de maan ( Dogen )
Voorbij woorden, voorbij gedachten….Prajnaparamita.
Dit Gewaarzijn kan per ongeluk ‘gebeuren’…gezien.