Avijja is het ontbreken van elk weten van spirituele aard.
Avijja is kennis waaraan inzichtelijk ervaren ontbreekt. Onwetendheid is het niet-kennen van de Vier Edele Waarheden. Het niet-kennen van dukkha; van de oorzaak van dukkha; van de beëindiging van dukkha en van het pad dat leidt naar de beëindiging van dukkha.
Het is het niet-kennen van het Proces. Van de Flow. Van Dhamma.
In de Sammaditthi Sutta zegt de Boeddha:
‘En wat is onwetendheid, wat is de oorzaak van onwetendheid, wat is de beëindiging van onwetendheid, wat is het pad dat leidt naar de beëindiging van onwetendheid?
Het is het niet-weten wat dukkha is, het niet-weten van de oorzaak van dukkha, het niet-weten van de beëindiging van dukkha en het niet-weten wat het pad is dat tot de beëindiging van dukkha leidt.’
Siebe zegt
Als je ergens naar toe wilt met jezelf, een doel hebt, en je richt je denken er op in, je visie, je intenties, je concentratie, mentaliteit, je doen en laten, je ijver, je richt je leven er helemaal op in, zeg maar, dan kun je dat doel vast wel bereiken.
Maar is het ook een gebrek aan wijsheid dat je zo niet wilt of zelfs maar kunt leven? Is het een gebrek aan wijsheid dat zoiets überhaupt niet als waarachtig leven voelt? Of is het eerder een kwaliteit dat je niet heel-hartig achter zulke doelen kan staan? Is het wel onwetendheid? Of is het eerder omgekeerd, en is het onwetendheid als je zulke doelen aangrijpt en je leven er op inricht?
Roelof zegt
Waarde Siebe,
Onze linker hersenhelft wil overal modellen van maken, konden wij gisteren lezen. Jouw doel lijkt op zo’n activiteit, maar waarschijnlijk begrijpt jouw rechter hersenhelft daar helemaal niks van. Eerlijk gezegd begrijpen mijn twee hersenhelften elkaar ook (bijna) nooit. De ene helft roept dit en de andere dat, waaruit ik opmaak dat de ultieme waarheid niet bestaat. En eigenlijk vind ik dat zo langzamerhand wel lekker. Ik hoef namelijk niet alles zeker te weten. Mijn doel is om gelukkig te zijn binnen de mogelijkheden die dit leven mij biedt. Of het wijsheid is om met twee hersenhelften die elkaar af en toe tegenspreken rechtstreeks op een doel af te gaan mag je zelf uitmaken ;-)
Siebe zegt
Ik wil niet flauw doen maar jij verlaat je toch ook op een model en verklaart toch door seze hersenhelften het innerlijk conflict of de innerlijk tegenspraak. Daar lijkt me wel iets in te zitten ook.
Je kunt dit ook verklaren op een manier van hart versus en hoofd en ook nog een ziel er aan toevoegen. Of verklaren door het verschil in een aanwezige zelf-wil (tanha) en Gods-wil. Er zijn heel veel manieren om die innerlijk tegengesteldheid te verklaren.
Mij spreekt het meest aan dat er in een mens de liefde of het licht is van de ziel. De ziellewerking kan je heel rusteloos maken, zeer ongelukkig, alsof je in ongenade leeft met jezelf, de anderen en de wereld. De ziellewerking gaat richting onthechten, niks bezitten, dus ook, vooral, geen wijsheid, liefde, mededogen. Ook geen geluk of vrede. De ziellewerking bengt je zo bezien altijd weer terug tot jezelf. Als je vol bent maakt het leeg, als je jezelf teveel op de been zit te houden met beelden, geloof, visies maakt het je dor. Het staat al die gekunsteldheid niet toe.
Wat zou de betekenis kunnen zijn van onthechting dan OOK geen wijsheid hebben, geen liefde, geen vrede bezitten, geen mededogen, niks bezitten, maar puur leven op een manier dat dit alles in jezelf kan ontstaan maar je kunt het nooit hebben.
Dat we vinden dat we wijs zijn, liefdevol, mededogend, of dat zoiets een eigenschap is van de leraar, dat is allemaal verbeelding. Dat kan toch helemaal niet.
Dit is eerder iets dat je wordt geschonken dan iets wat je kan bezitten.
Roelof zegt
Tja, tegenstellingen zijn vaak moeilijk te accepteren, of te omarmen. Maar omdat ultieme waarheid en/of wijsheid niet lijkt te bestaan mogen we (zie jouw laatste zin) blij zijn met dat wat ons wordt geschonken. Persoonlijk zou ik het betreuren als ik dat gevoel van dankbaarheid kwijt zou raken door, zoals jij dat zo mooi noemt: ziellewerking. Eerlijk gezegd koester ik mijn emoties, ook de negatieve, want die brengen mij meestal ook terug naar mijzelf. Maar misschien heb ik dat niet goed kunnenuitleggen (?)