Het boeddhisme is een levende religie die gericht is op satori , een ervaring van het zien van de eigen ware aard, een stap op weg naar boeddhaschap. Siddhartha is de grondlegger van het boeddhisme. Hij heeft een fundament gelegd waar duizenden patriarchen op verder gebouwd hebben. Kun je een religie die zich twee en een half duizend jaar in het oosten heeft ontwikkeld overbrengen naar het Westen? Het kan want het boeddhisme heeft zich door de eeuwen heen door het hele Verre Oosten verspreid. Wat essentieel is voor het boeddhisme is de beoefening van dana.
Dana word hier gezien als donatie aan tempels of kloosters, maar dat is niet de essentie van dana. Dana staat voor karuna, medemenselijkheid, samen mens zijn, de realisatie hiervan is boeddhaschap. Wat is boeddhaschap? Het is simpel- kijk naar Avalokitesvara, de boeddha van het mededogen, zij wenst alle levende wezens te redden. Mijn leraar eindigde zijn teisho’s steevast met de woorden ‘Samen met alle wezens in het universum verwerf je boeddhaschap’. Satori is een persoonlijke ervaring die je inzicht verschaft dat een persoonlijk boeddhaschap onmogelijk is. Zo’n boeddhaschap is arrogant, egoïstisch, niet meer dan een opgeblazen ego. De bodhisattvagelofte begint met: ‘Ik beloof alle levende wezens te redden’. Deze gelofte is pas later door voortschrijdend inzicht in het boeddhisme opgenomen, het boeddhisme is een levende religie. Het is nog in ontwikkeling, er wordt nog steeds aan gebouwd, het geeft een breder perspectief om satori te verwezenlijken. Het is allemaal bedoeld om jou te kunnen laten zeggen wat je er van vind. Niet wat ‘de Boeddha’ heeft gezegd, Boeddha is dood, jij moet weten waar het om gaat, jij moet Boeddha tot leven wekken, dan kun jij de dharma verkondigen.
Kun je het eeuwenoude boeddhisme overbrengen naar het Westen? Zijn we geneigd om mystiek ons eigen te maken? Mystiek betekent dat wat verborgen is, maar er is niets verborgen, je weet toch dat je dood gaat? Dat is niet verborgen, maar realiseer je je ook dat je dood gaat? Er werkt momenteel een loodgieter aan onze tempel die terminale kanker heeft. Hij vraagt me het hemd van mijn lijf (en dat geef ik hem ook) hij zegt regelmatig ‘had ik dat maar eerder geweten’. Ik zeg dan steevast: ‘Maar je weet het nu toch, dat is precies op tijd’. Denk je dat er een leven na de dood is? Natuurlijk is er een leven na de dood, als je niet dood bent dan leef je. Je kunt je beter afvragen, ‘hoelang ben ik dood’. En hoelang is een mens dan dood? Dat weet ik niet, ik ben nog niet dood, maar het is niet verborgen, dat antwoord is ‘hier nu’ levensgroot aanwezig, en via meditatie, ceremonies, rituelen en orde is dat te realiseren.
Is het boeddhisme over te brengen naar het Westen? Jawel, maar het zal niet gemakkelijk zijn. Waar gebruik je het boeddhisme voor? Om je leven weer op orde te krijgen, voor ontspanning, om je hoofd leeg te maken, om rust te vinden? Natuurlijk kun je het boeddhisme daar voor gebruiken. Maar hoelang blijft die ontspanning en die rust in je hoofd? Kijk eens om je heen, kijk eens waar je je in bevindt. In het boeddhisme noemen ze het ‘samsara’, een plek van ziekte, ouderdom en dood, Je kunt het boeddhisme beter gebruiken om Boeddha tot leven te wekken omdat jij, jij die dit leest de enige bent die dat kan doen.
