Het is een gezegde dat een geloof, een religie, je aan kan raken. Dat is mooi.
Het fenomeen aanraken kan ook anders zijn binnen een religie, dat hebben we de laatste jaren wel gemerkt in boeddhistische sangha’s, waar leraren hun handen en andere lichaamsdelen niet thuis konden houden.
Het BD stelt leraren en boeddhistische organisaties in de gelegenheid om in de BD-agenda hun activiteiten te vermelden. Bij een van de laatste aanmeldingen schreef de boeddhistische leraar: ‘Misschien kun je erbij vermelden dat fysiek contact, zowel met mij als tussen de mediterenden, niet is toegestaan.’
Als het niet zo ernstig was zou je er om kunnen lachen. We leven inderdaad in een gedegenereerde tijd. Apart.
Moedig voorwaarts!
Ruud van Bokhoven zegt
Het moet niet vermeldingswaardig zijn, maar vanzelfsprekend, omdat deze gedachten niet horen te leven bij degene die de Dhamma kent, begrijpt en naleeft.
rafa68 zegt
Kijk dat raakt mij nou, ooit gered door 1 aanraking een kus , op een wang , ..van ja van wie ..geen idee ze was er ..ze zag en doorzag, geluk bij een ongeluk dat ik niet gelijk in een kramp schoot .. dat ik de goedheid de liefde in haar actie zag … En soms is het anders, praat er over .. de -escaleer ..begrijp .. maar trek ,ken ook een rode lijn voor jezelf ..voor nu en altijd ..en hou die vast ..vertel en verdedig die lijn .. zijn we ons en onze naasten dat niet schuldig ..want dat achteraf alles niet goed was, en er maar 1 schuld draagt ..waar 2 strijden zegt het spreekwoord.. maar dat is mijn opvatting ..