• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Werk in uitvoering…

Werk in uitvoering…

25 mei 2022 door Joop Ha Hoek

‘Het klopt niet als mensen geloven dat ze meer zijn dan de ander. Zijn straks de boeddhisten in België aan de beurt om te worden beschimpt omdat ze anders zouden zijn? Eric Francis (51), al dertig jaar prominent lid van de Vlaamse socialistische vakbond ABVV, heeft zorgen. Joop Hoek interviewde in de zomer van 2011 Eric Francis in de serie Boeddha in bedrijf. Er lijkt weinig veranderd.

De metaalarbeider is vakbondsvertegenwoordiger bij een grote Amerikaanse producent van vaten in Vlaanderen. Hij noemt zichzelf radicaal, het  ‘Ontwaakt verworpenen der aarde…’ is voor hem nog net zo actueel als toen de tekst werd geschreven. Moedig voorwaarts is zijn streven, maar de aan de politieke partij SP-A gelieerde socialistische vakbond heeft het volgens hem niet gemakkelijk, deze socialistische partij schuift op naar het midden. Een gesprek met een vakbondsman met communistische trekjes. Twee gelijkgestemde mannen, op een zondagmiddag gezeten aan een grote tafel in Erics huis in Lier, filosoferend over armoede, klassenstrijd en saamhorigheid. Maar wat doet dat boeddhabeeld daarboven op die kast?

Waar maak je je nou zorgen om?

Eric: ‘Ik vrees de opkomst van de zogenoemde gematigde rechtse partijen. Als je bewust naar hun programma’s kijkt, zie je dat ze ongelijkheid tussen mensen prediken. De ene mens zou meer zijn dan de ander. En een grote groep mensen zegt dat dat klopt. Maar ik zeg: nee, dat klopt niet. Mensen die naar ons land komen doen dat niet omdat het hier zo leuk is, maar willen gelukkig worden. Ze willen net als wij hun kinderen voeden, hun gezin onderhouden, hier een baan vinden. Wat is daar mis mee? Als ik in hun situatie was zou ik dat ook willen. Ik ben in 1977 bij het bedrijf van Bernard van Leer in Vlaanderen gaan werken. Een Nederlandse Jood die in de Tweede Wereldoorlog serieus misère heeft gekend. Over de hele wereld stichtte hij bij zijn bedrijven scholen en kleine ziekenhuizen, waar zijn arbeiders maar ook de plaatselijke bevolking gebruik van konden maken. Dat sociale aspect spreekt mij erg aan. De winst verdween niet in de zakken van de familie maar werd herbesteed. Na de dood van Van Leer ging het bedrijf naar de beurs, zodat het meer geld kon aantrekken. Ik dacht, oei, dat heb ik niet graag. En binnen de kortste tijd werd het verkocht en gesplitst. En moest de winst geoptimaliseerd worden.’

Was je niet beter kapitalist dan socialist geworden?

Eric: ‘Mijn interesse voor het socialisme is gewekt toen ik een kleine jongen was. Ik merkte dat niet iedereen gelijk behandeld werd. In koude winters moest ik in korte broek naar school. Er waren leerlingen die wel een lange broek droegen en ook nog eens stoeften over de luxe thuis. Ik begreep dat niet. Toen ik 12 was mocht ik geen heilige communie doen, omdat ik onvoldoende catechismus had gevolgd. Dat kwam, ik moest elke dag mijn vader bezoeken die na een zwaar ongeval in het hospitaal lag. Andere kinderen kregen wel vrijstelling, maar, zei de pastoor, ‘hun ouders doneerden regelmatig aan de kerk’. Ik dacht, hier klopt iets niet. Als rebelse puber las ik al boeken over Karl Marx, over de opstand tegen het kapitaal, de macht van het proletariaat. Geen eenvoudige kost maar ik had er honger naar. De flowerpowertijd heb ik niet bewust meegemaakt, maar ik heb het altijd jammer gevonden dat die geen maatschappelijk omslagpunt is geworden. Zelf was ik een anarchistische punker, ik omarmde die stroming. Vanuit dat gedachtegoed ben ik richting communisme opgeschoven.

Niet zo best. Communisten slaan toch met geweld opstanden neer, moorden de bevolking uit en hun gedachtegoed ligt nu in de ramsjwinkels.

Eric: ‘In de eerste plaats, als boeddhist ben ik tegen geweld. En voor een gematigde vorm van communisme. Dat in mijn visie ook een hiërarchie kent, zoals managers en een regering. En waarin mensen extra beloond worden als ze door eigen kunnen en kennen meer presteren dan de ander. Er gaat geen geld naar bewapening en welvaart wordt eerlijk verdeeld. Iedereen heeft een job, diensten en goederen zijn betaalbaar. Mensen worden niet uitgebuit en het milieu heeft hoge prioriteit. Er is geen armoe, ook geen rijkdom. Ik las laatst in de krant dat in de regio Antwerpen dertig procent van de inwoners de energienota niet meer kan betalen, amaai. Ik zal je wat vertellen. In mijn huis heb ik de gewone lampen vervangen door spaarlampen. Dat gaf een goed gevoel. Goed voor het milieu en voor mijn portemonnee. Na enkele maanden kreeg ik een brief van het energiebedrijf dat de tarieven verhoogd werden omdat ze minder elektriciteit afzetten. En nu betaal ik meer dan voordat ik die lampen erin draaide. Het zijn altijd de kleine lieden die de rekening moeten betalen. Kijk maar naar de bankencrisis. De overheid verhaalt die kosten op ons. Ik vraag altijd aan de bond en politiek om aandacht voor de belangen van de gewone man. Maar politiek is een vak geworden en de politici willen maar een ding: zolang mogelijk op het pluche blijven zitten. Ze noemen dat de middenweg, maar de praktijk is die van weinig voor de arbeider en veel voor het bedrijfsleven. Vroeger zaten er arbeiders in gemeenteraden, maar de man met de pet is er niet meer. Vakbondsbonzen rijden in dikke auto’s en hebben een navenant loon. Eigenlijk is het socialisme dood. Maar ik blijf mij inzetten voor betere tijden. Tot iedereen van goede wil is.’

Heb je daarom de overstap gemaakt van het ene isme naar het andere. Een rooie, radicale vakbondsman, die nu zelf ook de middenweg bewandelt, al is het de boeddhistische. Bevalt die combinatie?

Eric: ‘Ja hoor, dank u. Ze maakte wel reacties los. Bij werkgevers en collega’s bij de bond. Zo van, zo’n radicale vent als jij kan toch geen boeddhist zijn. Allé, ik zal het je uit de doeken doen.’ Eric schiet vol, zijn stem hapert. De twee mannen kijken elkaar over de tafel heen een moment zwijgend aan.

Eric: ‘Ongeveer 12 jaar geleden is mijn twaalfjarige zoon Jochen onverwacht overleden. Een paar weken voor zijn dood zagen we in een winkel een boeddhabeeld. Ik had niks met het boeddhisme, maar omdat ik in mijn vrije tijd bergbeklimmer ben, had ik boeken gelezen over de Himalaya en dus terloops ook over boeddhistische kloosters in dat gebied. Mijn zoon zei: ‘Het is een schoon beeld, papa.’ Ik kocht het om hem te plezieren en zette het op een kast. Een paar weken erna was hij dood. Je denkt altijd, dat overkomt ons niet, maar het gebeurt rapper dan je denkt. Ons leven werd totaal zinloos, zo groot was het verdriet. Maar dan, dan is er veel later die bijkans mysterieuze ontmoeting met de Dalai Lama. Tijdens een vakantie in de Dolomieten. We wisten absoluut niet dat hij in dat dorpje zou zijn. En hij wist niet dat ik zou komen. Na het planten van een olijfboompje in het Park van de Vrede week hij tot ontsteltenis van zijn beveiligers af van de geplande  route. Er stonden duizenden mensen maar tijdens het voorbijgaan raakte hij míjn hand aan, het gaf een gevoel alsof er een vlinder op landde. Verkoelend en  rustgevend. Zo begon het. Mijn vrouw Martine en ik hebben inmiddels 2 dochters, Mani en Padme. Zo genoemd naar de mantra Om Mani Padme Hum, het juweel is in de lotus.  Ze zijn een teken van hoop, dat uit de modder in het bestaan iets moois kan groeien. Ze gaan regelmatig met me mee naar de tempel in Schoten en liggen op een matje te luisteren naar mantra’s en teksten. Ze zijn een tweede generatie westerse boeddhisten en krijgen het met de paplepel ingegoten. Dat is toch schoon hè. Maar is er geen dwang, er hoeft niets.’

Wat trof je aan in het boeddhisme, is het naar wens?

Eric: ‘In het boeddhisme is het zo, kom, je doet een stap en als je nog even wil blijven hangen is dat ook oké.  Er is geen druk. Je hoeft niemand te zijn. Ik heb de rust in mijzelf gevonden en heb geleerd niet kwaad op mezelf te zijn als ik iets fout doe. Er zijn parallellen tussen socialisme en boeddhisme, zoals samen delen, compassie, respect en saamhorigheid. Boeddha zegt, er is een pad en als je daar voor kiest houd dan rekening met de gevolgen. Dat is binnen de vakbond ook het geval. Je zou de Boeddha als een vakbondsman kunnen zien, die een cao voor geluk aanbiedt. Een methode die goed is voor iedereen, dat raakt mij diep. Eh nee, binnen de bond heb ik nog geen navolgers gekregen. Er zijn er die zeggen: amaai, dat is tof voor u. Anderen denken dat ik ze zie vliegen.’

Meer informatie: Eric Francis heeft geen internetaansluiting.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Boeddhisme, Columns, Dalai Lama, Geluk, Interviews, Joop Hoek, Tibetaans boeddhisme Tags: Bernard van Leer, Eric Francis, kapitalisme, Karl Marx, socialisme

Lees ook:

  1. Deze tijd heeft een Popper en een Arendt nodig
  2. Een beetje eigendom is nog geen diefstal
  3. Dalai Lama: ik ben een marxist
  4. Boeddhisten en het eenvoudige handwerk

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Joop Ha Hoek

Joop Ha Hoek, volger van de dhamma en redacteur. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

02 feb
Meditatie in het dagelijks leven
2 feb 23
04 feb
Innerlijke ruimte | Live en Online Workshop Kum Nye Yoga
4 feb 23
05 feb
Zen ochtend met Doin Sensei
5 feb 23
05 feb
Medicijnboeddha ceremonie | Live en Online
5 feb 23
05 feb
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
5 feb 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Erik – Een kleine geschiedenis van de leegte

    Erik Hoogcarspel - 1 februari 2023

    Logica is als de Formule 1: het geeft een hoop lawaai, maar het leidt ergens naar. Leegte gaat ook nergens naartoe, het heeft geen geschiedenis, dat hebben alleen de mensen die erover praten.

    Erik Hoogcarspel – Een beter boeddhisme met fenomenologie

    gastauteur - 16 januari 2023

    De Boeddha heeft zich ook nooit 100.000 geboortes herinnerd. Als je een goede meditatie hebt dan kan het voorkomen dat er heel veel situaties van vroeger door je hoofd spelen. En dat zijn allemaal geboortes van een ik en de dood van een ik. Je ik is niks anders dan het volledig verwikkeld zijn in jouw situatie. En dat gebeurt ook in je meditatie.

    Periyar E.V. Ramasamy de hemelbestormer

    Kees Moerbeek - 15 januari 2023

    De maatschappelijke initiatieven van de zakenman Periyar maakten hem populair en zijn populariteit nam toe door zijn activiteiten in de lokale politiek. In 1919 sloot hij zich aan bij het Indian National Congress, maar verliet deze partij teleurgesteld in 1925, omdat volgens hem de partij alleen de belangen van de brahmanen diende. In 1925 richtte hij de Self-Respect Movement op en daarna de Vaikom Satyagraha. In datzelfde jaar ging hij zijn eigen politieke weg.

    De twee hersenhelften ondergaan een hiërarchie verwisseling

    Rob van Boven en Luuk Mur - 11 januari 2023

    Een vriendin brak haar voet op vier plaatsen en kwam thuis te zitten. Ze woont alleen en toen ze de thuiszorgmedewerkster vroeg een boterham te smeren voor haar, was het antwoord dat ze dit niet mocht doen volgens haar protocol.

    Paul Boersma – Meditatie en pijn

    Paul Boersma - 10 januari 2023

    We vermijden in het dagelijks leven het lijden door er instinctief omheen te gaan, of anders door het te negeren, er geen aandacht aan te schenken, het te onderdrukken. In het eerste geval gaat het om mogelijke toekomstige pijn, in het tweede om aanwezige pijn, waarbij het makkelijker is psychische dan lichamelijke pijn te negeren, en makkelijker om de pijn van anderen dan de eigen pijn te negeren. Vermijden en negeren: dit is de dierlijke kant van ons mens-zijn.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Tussen natuurlijk en onnatuurlijk vind je de deur naar non-dualiteit
    • Het jaar 2023 – dag 34 – rotterdamseriet
    • Wie straft koning Yama?
    • Boeddha in de Linie – terugblik op een verstilde periode
    • Boeken – ‘Odi en het Grote Bedoelingenboek’

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens