Vijf jaar geleden, in 2017, was het een spannende tijd voor me. Ik had in de voorgaande weken een MRI-scan gehad en er waren biopten genomen. Het gesprek met de specialist over de uitslag had ik op 4 mei gepland. Natuurlijk hoopte ik op een positieve uitslag, maar als het negatief zou zijn dan maar op een dag die ik me goed zou kunnen herinneren.
Helaas was de uitslag negatief; ik pinkte een traan weg en we spraken verder over wat de beste behandeling zou kunnen zijn. In geval van prostaatkanker zoals bij mij is dat bestralen of het operatief verwijderen van de prostaat. Beide hebben verschillende nare gevolgen.
In eerste instantie koos ik voor bestralen omdat dat de minste kans op bijwerkingen zou hebben en binnen een week waren we in gesprek met een radioloog van UMC Utrecht. Uit het gesprek met hem bleek dat bestralen niet mogelijk was en hij adviseerde om toch te opereren.
Niet voor niets had ik voor bestralen gekozen omdat de operatie zou kunnen leiden tot incontinentie en impotentie, geen plezierige vooruitzichten. Een derde mogelijkheid, die van oplettend afwachten, sprak me steeds meer aan. Zeker bij nog niet uitgezaaide kanker is het dé manier om te bezien hoe het zich gaat ontwikkelen en gaf in ieder geval de ruimte om volop, zonder bijwerkingen, van het leven te genieten met mijn nieuwe vriendin.
In die tijd las ik veel over mensen met kanker en over radicale remissie die bij sommige mensen ook mogelijk is en liet me begeleiden door een homeopaat. Met een streng dieet voelde ik me opvallend goed en we genoten van een min of meer zorgeloos bestaan. Natuurlijk was er de angst dat het niet goed zou gaan maar die kon ik met door steeds dieper te kijken naar de situatie waarin ik verkeerde aardig tackelen.
Kanker is onderdeel van mijn lichaam en kennelijk is er een oorzaak waardoor deze zich in mijn lichaam heeft kunnen ontwikkelen, ik probeerde en probeer nog steeds er mee te leven.
Een prachtige oefening die de Boeddha ons aangeboden heeft om angst voor lijden te leren herkennen, te omarmen en er dieper naar te leren kijken is de oefening van
De Vijf Overdenkingen
1 Het is mijn natuur dat ik oud word.
Ik kan niet aan oud worden ontkomen.
2 Het is mijn natuur dat ik ziek word.
Ik kan niet aan ziek worden ontkomen.
3 Het is mijn natuur dat ik dood ga.
Ik kan niet aan dood gaan ontkomen.
4 Alles wat me dierbaar is en iedereen waar ik van houd, veranderen van nature steeds.
Ik kan er niet aan ontkomen dat ik van hen gescheiden raak.
Ik kan niets vasthouden. Ik kom hier met lege handen, en ik ga met lege handen.
5 Mijn daden zijn mijn enige echte eigendom. Ik ontkom niet aan de gevolgen van mijn daden. Mijn daden zijn de grond waarop ik sta.
Thich Nhat Hanh adviseert deze oefening gedurende enige tijd iedere dag te doen terwijl je je ademen blijft volgen. Door deze oefening kan angst doorstromen en kunnen we die herkennen en omarmen. Wanneer de angst dan toch terugkeert, zal deze iedere keer iets kleiner zijn. Het heeft me veel ruimte gegeven.
