Dood
Geen komen, geen gaan
Geen komen en ook geen gaan
geen voor en geen na
ik houd je dicht bij mij
en laat je in vrijheid gaan
want ik ben al in jou
en jij bent in mij
want ik ben al in jou
en jij bent in mij
(Plum Village liedje)
Minie onze poes hebben we in laten slapen. Ze was al langer ziek, met volgens de dierenarts een dramatisch hart. Ze kreeg nieuwe medicatie, bleef de laatste tijd maar afvallen, verzorgde zichzelf niet meer en we vonden het geen poeswaardig leven meer. (wie zijn wij om dat te beoordelen?)
De euthanasie was vredig en kort maar krachtig. Binnen een minuut hield haar hartje op en ontspande haar lijfje. Wat een mooie manier om uit de vorm van deze manifestatie te treden. Hopelijk gaat het bij mij ook zo als de tijd daar is. Zie mijn eerste column.
Bij ons thuis ligt Minie sinds haar inslapen in een kaasdoek in een mandje. Ik praat met haar, aai haar en bedank haar voor alles wat we samen hebben meegemaakt. Voor haar aanwezigheid in de tijden dat ik het moeilijk had, voor haar rust en voor de gekke capriolen die ze uithaalde.
We gaan haar achter in de tuin begraven met een mooie liefdevolle ceremonie en zingen dan bovenstaand liedje en lezen dit prachtige gedicht van Thich Nhat Hanh:
Geen komen, geen gaan
Dit lichaam ben je niet.
Je bent niet gevangen in dit lichaam,
Je bent leven zonder grens.
Je bent nooit geboren en je sterft nooit.
Kijk naar de oceaan en naar de hemel vol sterren,
manifestaties van onze wonderlijke, ware aard.
Sinds de tijd zonder begin, was je al vrij.
Geboorte en dood zijn slechts deuren waar we doorheen gaan,
heilige drempels op onze reis.
Geboorte en dood zijn een verstoppertjesspel.
Dus lach met mij,
ik houd je dicht bij mij,
laten we elkaar gedag zeggen,
gedag zeggen om elkaar weer te ontmoeten.
We ontmoeten elkaar vandaag,
we zullen elkaar morgen ontmoeten,
we ontmoeten elkaar ieder moment aan de bron,
we ontmoeten elkaar in alle vormen van het leven.
Thich Nhat Hanh
In liefde.
