Hoor, voel en zie je haar, die stroom van leven? In zoveel gedaanten? De hartenklop van de aarde, de polsslag van de wereld, de trage bloedstroom van het universum, het mysterieuze verglijden van de tijd…soms pijlsnel, soms oorverdovend traag, ongewis… Zie je hoe de avond zich vouwt rond de middag en de nacht rond de avond? En zie je hoe de ochtend zich opent uit de nacht en hoe zij zachtjes op de wielen van het licht overgaat in de middag? En voel je hoe de regen zich ontfermt over de aarde en de wind en de zon en de sneeuw en de vorst? En kun je verstaan hoe de bomen, de meren en de bergen, ook die massieve zestig, zeventig torens hoge Himalaya-pieken, meebewegen in de tijd?
In de Himalaya, waar we twee maanden rondtrokken, beleefden we dat zo intensief dat ik de wereld ook in Nederland nu meer vanuit die perspectieven beleef. En de gevoeligheid die daar ontstond, strekt zich nu ook uit in andere gebieden. Meer dan ooit besef ik de stroom van vrouwelijke energie in deze wereld. Zij staat in schril contrast met de institutionele energie die gewoonlijk van mannen afkomstig is. Ik denk wel eens dat mannen als vleesgeworden angst en kramp religie omsmeedden in wapens tegen de vrouw. De vrouw heeft geen religie nodig, zij is zèlf religie, zo staat zij in verbinding met onze wezenlijke bestemming…maar daardoor voegt zij zich ook makkelijk in de religieuze vormen die mannen bedenken. Weerloos bijna en kwetsbaar, maar haar kracht is niet te breken.
Eenmaal afgestemd op de frequentie van de vrouwelijke energie, ziet de wereld er anders uit. De stroom van het leven is slechts te ervaren door de liefde en het vertrouwen die deze stroom bepaalt. Geen sprake van dat deze ervaring is voorbehouden aan vrouwen. Mannen kunnen ongehinderd meedoen als zij zich door het vrouwelijke hebben laten overwinnen. Weet ik niet waar ik het zoeken moet, dan is daar altijd de overgave aan de ware stem van mijn hart en dat is mijn vrouwelijke stem.
Niet weten waar het te zoeken is geen ramp maar genade. Omdat het hart alleen dan zijn ware stem zal onthullen.
(De andere) Dick zegt
Mooi poëtisch begin van dit stukje, Dick. Ik zou en voel het. Daarna slaat het om (vind ik) naar een merkwaardige positionering van de vrouw…. en daarmee de man. Die stel je zo tegenover elkaar dat weinig non-dualisme overblijft. Zeker nooit iets gelezen over geweldadige vrouwen, bijvoorbeeld onder het jihadisme en andere religies? Die vrouwelijke energie kan extreem geuit worden, met de nodige slachtoffers. Zij maken net als veel mannen een keuze. Man en vrouw zit in elke persoon. Het gaat er niet om wat je bent, maar wat je doet. Dat geldt ook voor dit in mijn ogen stigmatiserende en polariserende stukje.
Maar misschien snap ik geen bal ervan wat je bedoelt…. of leg je het toch niet helemaal helder uit.😀
Mieke zegt
Je begeven in de stroom van leven betekent voor mij de grond onder je voeten loslaten. Geen houvast meer hebben aan welk geloof of welke overtuiging dan ook. Dat is in het begin bedreigend maar wordt gaandeweg bevrijdend. Vormen zoals religie of tradities kunnen voorwaardenscheppend zijn om inhoud te beléven maar zodra ze gestold zijn worden ze ónleefbaar.