Het gebeurde zondagmiddag, op de rustdag des Here, bij de Aldi 170 meter bij de Kloosterbunker vandaan doch niet zichtbaar vanuit het Klooster. De vreselijk slecht voor je gezondheid Wiener Melange oploskoffie was op en de koelkast vrijwel leeg. Dus ik moest wel, sorry vrienden van christelijke huize, Teunie ook met wie ik altijd psalmen en gezangen zing.
Ik ga altijd bij deze Aldi boodschappen doen omdat er nauwelijks publiek is en de gangpaden breed, er weinig jengelende kinderen zijn en het ook wel meevalt met het aantal bejaarden daar in deze coronatijd. Was de hele samenleving maar zo.
Het viel me zondag op dat van de ongeveer elf in de winkel aanwezige klanten er negen een mondkapje droegen- incluis ikzelf. Ik heb er ongeveer 300 op voorraad, in verschillende kleuren en uitvoeringen, met en zonder ventiel. En ik plaatste onlangs nog een order voor 150 drielaags mondkapjes bij het bedrijf DD. De lange levertijd viel me op: 3 weken. Een check leerde mij dat dit bedrijf in China is gevestigd en ik kreeg gelijk spijt- kon de order niet meer terug draaien, ik kreeg visoenen van de Oeigoeren die als dwangarbeiders voor het communistische systeem daar werken. Je kunt niet waakzaam genoeg zijn. Zei mijn vader al, ook voorheen communist.
De twee klanten zonder mondkap leken wel een echtpaar. Ze waren heel lief voor elkaar en leken niet in de gaten te hebben dat alle andere klanten gemaskerd waren. Ze wilden ook niet uit de toon vallen en mengden zich tussen de mondkapjes. Ik kwam ze tegen bij de zuivel, de koek, de koffie, pizza’s en het ijs.
Bij de Aldi is het zo dat de boodschappen liggend op de lopende band naar de kassa worden gelegd. En de band gaat pas lopen als alle boodschappen er op liggen. Dat heeft te maken met de geringe ruimte aan de kassa zelf. Dus ik ging aan de slag, er lagen nog enkele boodschappen in de Clax die de band op moesten, zie ik dat een hand van een ander ook zijn boodschappen aan het droppen is op de plek die ik had gereserveerd. Ik voelde de eigenaar van de hand ook mijn rug beroeren. De ongemaskerde man.
Ik werd giftig in die mate dat ik vertoornd werd. Dat heb ik geleerd van mijn boeddhistische leraar: geen kwaadheid die blijft zieken, maar kort vertoornd. Ook niet: krijg de vinketering of de kolere.
Ik pakte de boodschappen van mijn concurrent met beide handen beet en smeet ze verderop de band op. ‘Oprotten, idioot zonder mondkapje, je maakt iedereen ziek, oppleuren.’ Het gekke is dat ik niet hard riep, geen voor de ander en mijzelf gevaarlijke bewegingen maakte en in mijn ziel niet boos was. Het kwam eruit alsof ik het over het weer had of de prijs van het brood. Ik keek niet om tijdens de reprimande en de tegenpartij bleef rustig toen hij zijn boodschappen weer bijeen graaide. Ik werd niet in elkaar geramd noch uitgescholden. Ook buiten niet, dat hoor je wel eens, dat ze dan gaan vechten na een ruzie.
Buiten laadde ik de boodschappen in mijn auto. Het echtpaar kwam de winkel uit, de man keek mij aan tijdens het passeren en zei glimlachend hoi tegen mij. Toen wist ik zeker dat de hervormde vrijgemaakte boeddhistische gemeente mij een uitlokker had gestuurd, een man en een vrouw, engelen, die mijn boeddhistische zelfbeheersing wilden testen na al die studie en meditatie en opschepperij daarover. En mijn leraar daarover zullen informeren.
Ik keek ze na maar zag ze niet meer. De wolken hingen laag en konden wel een voertuig zijn.
Overigens wil ik wel even kwijt dat ik vroeger tevredener was over de Ali. Ze hadden van alles maar een artikel- nu kun je er ook pindakaas van de Calvé kopen. Dat is wel jammer, ze voeden hebzucht en graaien.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
