• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Jana Verboom
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Lichtpuntjes op mijn weg

Lichtpuntjes op mijn weg

5 september 2020 door Wouter ter Braake

Bevind ik mij op de weg VAN verlichting, of op de weg NAAR verlichting? Is verlichting doel of een weg?

Sinds ik mediteer voel ik me lichter, want (voor zover je op jezelf kunt reflecteren) ik voel me milder en innerlijk rustiger. Had ik dat ook kunnen zeggen zonder meditatie beoefening? Met het klimmen der jaren schijnt de mildheid immers vanzelf te komen.

Wie is hier aan het woord? Wie is ik, wie spreekt over ‘me’? Het overdenkende, reflecterende deel van mijn wezen? Dit deel kent maar al te goed het ego, dat ook in dit zelfde  wezen huist. Een ego dat in weerwil van mildheid en innerlijke rust soms flink uit de hoek kan komen. Als de reflector dan weer de regie neemt, spreekt deze de wens uit (het gebed?) om alle op angst denken, boosheid, te kort gedaan voelen en op zelfverwijt gebaseerde zaken los te laten.

Volgens het ‘ideaalbeeld’ duidt dit er op dat ik nog ver van verlichting verwijderd ben. Toch? Of? Of kan het niet anders dan dat in deze wereld per definitie licht en schaduw in een wezen aanwezig blijven; en dat de wijze innerlijke waarnemer het zal moeten blijven stellen met en leren omgaan met ego (dat overigens ook wel handig is, zo niet noodzakelijk, voor zelfhandhaving).

Kan een menselijk wezen wel volledig verlicht raken en een boeddha worden? De historische Boeddha schijnt dat in deze wereld gerealiseerd te hebben.

Wel, hoe dan ook, ik denk te weten dat ik mij bevind op de weg VAN verlichting. Dat vertelt mij iets in dit vat vol tegenstrijdigheden dat ik ‘ik’ noem. Een ‘weten’ dat versterkt is door lichtpuntjes onderweg. In mijn situatie geen blauwe koepel waarin absolute stilte en vrede heerst (wat zou ik daar trouwens vreugde aan ontlenen). Maar ik beschrijf één voorbeeld uit de eigen reis, voor mij zeer betekenisvol.

Wouter ter Braake, met groen blad op hoofd tegen hoogteziekte.

Op mijn (enige) reis ooit in Tibet (2006) deden we het Tsurpu klooster aan, op 70 km van Lhasa. Het klooster bevindt zich op een hoogte van 4267 meter. Het bijzondere is dat er op deze hoogte een bos is met vrij hoge bomen, met in het midden een groot grasveld. Volgens onze Nepalese gids een meditatie- en picknickplek voor dalai lama’s, een rustplek om in zomers de hitte en drukte van Lhasa voor even achter zich te kunnen laten.

Ik zonderde mij af van de reisgroep en besloot op de ‘dalai lama meditatie- en picknickplek’ te gaan mediteren. Tegen een stemmetje in dat zei: ‘is dat geen heiligschennis, Wouter’? Enfin.

Op enig moment, ik weet niet hoe lang ik in stilte zat, voelde ik dichtbij de aanwezigheid van een ander schepsel. Toen ik mijn ogen opende keek ik recht in de snuit van een stevige, zwarte hond. Volledig overmand door angst siste ik ‘weg, weg’ of zoiets. Waarop de hond ‘waardig’ de bosschages ‘inschreed’ en een stem (die duidelijk van buiten mijzelf kwam) zei: ‘wees toch niet zo bang, Wouter’. Als het de hond was, kende hij in ieder geval mijn naam .

De volgende dag gingen we verder, op weg naar het hoogste punt van de reis, een pas op 5200 meter hoogte. Na een eerste half uur lopen, was er een korte adempauze bij een droog gevallen rivierbedding. Ik stond wat apart. Aan de overkant stond er de hond van de dag ervoor! We stonden beide stil en op afstand keken we elkaar in de ogen, ogenparen die over de droge bedding heen elkaar halverwege leken te ontmoeten, gedragen door (zo leek het wel) een langgolvige energiestroom. In innerlijke rust bood ik de hond mijn excuses aan voor mijn gedrag van de dag ervoor, waarop deze weer ‘waardig weg schreed’.

De vraag die me nog altijd bezig houdt: ‘ontmoette ik een boeddha-wezen, dat ik door mijn angst enkel als een bedreigende hond kon waarnemen?’ Mijn vriend de Nepalese gids, die ik veel later hierover vertelde, zei geen woord. Hij keek mij liefdevol aan en er welden tranen in zijn ogen.

Deze gebeurtenis en ook andere lichtpuntjes leerden mij dat er een weg VAN en NAAR verlichting is. Waar ik nu sta? Ergens. Met onder meer de vraag hoeveel levens/manifestaties het bewustzijn van het wezen, dat Wouter heet, nodig zal hebben om…ja, om wat te bereiken?

Och ik reis en de ervaringen zijn het goud, de rijkdom. Een rijkdom die mij helpt in liefde te kunnen geven.

Tekst Wouter ter Braake. Foto’s: Bij het Tsurpu klooster, 4267 meter. De plaatselijke bevolking reikt een daar groeiend blad aan, dat op je hoofd direct helpt tegen hoogteziekte.

Categorie: Boeddhisme, Dalai Lama, Geluk, Tibetaans boeddhisme Tags: Lhasa, naar, ontwaken, pad, Tibet, van, verlichting, Wouter ter Braake, zwarte hond

Lees ook:

  1. Ondanks coronaepidemie – 62e herdenkingsdag Tibetaanse opstand
  2. Puning Tempel: Waarom Xi Jinping een genocide vierde
  3. Lydia Hagoort – Potala en Norbulingka
  4. Weg uit Tibet, de monniken zijn op vakantie

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. robq zegt

    6 september 2020 om 12:47

    Al die wegen en paden doen me vaak duizelen. Mijn systeempje kent eerder een veld van oneindige mogelijkheden. Een ‘pad’ heeft een oorsprong, einde, richting, verleden en toekomst. Moeilijk om daarop in het ‘nu’ te verblijven? In ieder geval voor mezelf te moeilijk.
    Mag ik u de volgende uitspraak van Gandhi geven die in mijn geval wegen, paden en doel vervangt? “Als men goed voor de middelen zorgt dan zal het doel wel voor zichzelf zorgen”. Deze uitspraak koester ik als een belangrijke koan alhoewel het er geen is.

  2. Marga de Jong zegt

    6 september 2020 om 13:38

    mooie tekst. Dank je wel.

Primaire Sidebar

Door:

Wouter ter Braake

Coach bij Zin en Zen. Rebelse geest met warm hart. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 10 februari 2025
    Zen Spirit studiegroep 'Het verborgen licht'-vanaf 10 februari 2025
  • 2 mei 2025
    Phowa Studieweek
  • 9 mei 2025
    Seminar Tenzin Wangyal Rinpoche
  • 12 mei 2025
    Maandagochtend meditatie in Amsterdam-West
  • 13 mei 2025
    Verdiepingsbijeenkomst Hand in hand met de Boeddha
  • 13 mei 2025
    Dinsdagavond op even weken samen mediteren in Almere Buiten
  • 13 mei 2025
    Oude boeddhistische inzichten voor geslaagde moderne relaties
  • 13 mei 2025
    Oude boeddhistische inzichten voor geslaagde moderne relaties
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Weet jij wat een anker is? Test jezelf!

    Hans van Dam - 2 mei 2025

    Deel 3 van een 5-delig dwaalgesprek over de mystieke roos.

    ‘Het leven zelf is zazen’

    Wim Schrever - 28 april 2025

    De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

    Geschiedenis als wapen deel 1

    Kees Moerbeek - 20 april 2025

    President Vladimir Poetin zei in 2014: ‘Onze collectieve herinnering bepaalt onze cultuur, onze geschiedenis en onze tegenwoordige tijd. En onze toekomst zal worden gevormd aan de hand van onze historische ervaring.’ Hij is het zelf die actief deze herinnering en ervaringen vorm geeft en propageert. Ivo van de Wijdeven schrijft dat in de Sovjettijd er nog werd gegrapt dat het land een zekere toekomst had, maar een onvoorspelbaar verleden. Onder Poetin is Ruslands geschiedenis als in beton gegoten. Er is maar één historische waarheid en deze is verankerd in de grondwet en de Nationale Veiligheidsstrategie.

    Jaloerse goden te slim af – de geschiedenis de baas…?

    gastauteur - 13 april 2025

    Hongersnood in een hermetisch afgesloten kuststrook die onwillekeurig aan de vernietigingskampen van weleer doet denken, besmet met meer dan een zweem van genocide… Regeert Adolf Hitler over zijn graf heen? Want bestaat Israël niet bij diens gratie? Zou zonder die bittere nazi-erfenis Palestina als land van drie monotheïstische religies niet nog gewoon zo heten? Is de grond er niet vervloekt, juist door godsdiensten die, gevoed vanuit één fictieve bron, vervolgens als protestbeweging steeds in chronologische volgorde aan haar voorgangster ontspruiten, waarmee de kiem voor een eeuwigdurende vete om de absolute waarheid is gelegd? En claimt niet elk van deze broeder- of zusterstromingen dat stuk met hun aller bloed doordrenkte aarde, aanvankelijk voor Abrahams JHWH, vervolgens voor Jezus’ Vader en ten slotte voor Allah – drie godheden die, in verbitterde onderlinge jaloezie verwikkeld, strijden niet alleen om religieuze hegemonie, maar ook om de profane en politieke macht?

    Wat is quiëtisme?

    Hans van Dam - 27 maart 2025

    Over het stillen van de wil.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Het pad uit het woord
    • Het jaar 2025 – dag 128 – eigen vrijheid eerst
    • Boeken – De Vallei van Troost
    • ‘Gebruik de rechter niet als zondebok voor falend beleid’
    • Boeddha’s pleegmoeder is een voorbeeld voor boeddhisten op Moederdag

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.