Yvon Jaspers krijgt maar niet genoeg van het boerenleven. Na Boer zoekt vrouw presenteert zij nu voor de KRO-NCRV op tv het programma Onze boerderij waarin zij contact legt met de deelnemers en anderen in de serie Boer zoekt vrouw. Over uitmelken gesproken.

Het valt tegenwoordig niet mee om boer te zijn. Sommige politici noemen het met hun stikstofuitstoot grote vervuilers. Met name de enorme stallen met tienduizenden kippen en duizenden varkens, konijnen en geiten verzieken ons leven. Je zal er maar naast wonen. D’66 wil zelfs een halvering van die bedrijven die in Nederland het klimaat en onze gezondheid bedreigen. Andere politieke partijen- CDA en CU, met veel boeren in hun achterban, zijn tegen. Ze wijzen op het economisch aspect van deze boerenbedrijven die grote exporteurs zijn- het vlees van die dieren gaat naar het buitenland, en dus belastinggeld in het laadje brengen. Over de vervuiling spreken ze niet. Laatst was een vertegenwoordiger van de boeren in Nieuwsuur. Hij zei dat als de maximumsnelheid op  rijks- en provinciale wegen wordt teruggebracht er weer gewoon kan worden gebouwd in Nederland omdat het stikstofpercentage dan enorm wordt teruggebracht. De Raad van State heeft de bouw aan banden gelegd.

Zo wijst de een naar de ander.

Ik ben het wel met D’66 eens: laten we qua productie ons meer richten op het verbruik in eigen land.

Een paar dagen geleden maakten drinkwaterbedrijven in Nederland bekend dat de drinkwatervoorziening van 4 miljoen Nederlanders gevaar loopt omdat waterstand van de rivier de Maas zakt. In Frankrijk vangen ze dat water op zodat er minder onze kant op stroomt.

Een nichtje van mij is fotomodel. Haar beeltenis wordt gebruikt om consumenten producten aan te smeren. Dure auto’s en andere rotzooi.

De Stichting Ideële Reclame  (SIRE) is een actie begonnen om mensen aan te moedigen hun spullen weer te laten repareren of dat zelf te doen. Weggooien is zonde. Zelf ga ik de armleuningen van mijn bureaustoel van Herman Miller vervangen omdat het leer is versleten. Ook Schaap, mijn leunstoel, neem ik onderhanden en ga ook daarvan de lederen leuningen herstellen. En mijn oude draagbare telefoon breng ik naar een speciaal depot zodat ze daar de edele metalen eruit kunnen halen. En ik wil de banden van mijn fiets oppompen zodat ik op de tweewieler Bunkerstad in kan. Joop de Klusser.

Vandaag staat in deze krant een bericht dat anderhalf miljoen Europeanen een petitie tegen het houden van dieren in kooien hebben getekend. Die boeren zijn er ook: hun dieren zitten gevangen achter ijzeren tralies en hebben nauwelijks bewegingsvrijheid. Mc Donalds verkoopt volgens Wakker Dier nog steeds plofkipburgers en Appie kippenvlees van kippen die volgens Wakker Dier met te veel op een vierkante meter zitten.

Ik begrijp werkelijk niet hoe sommige veeboeren zo met hun dieren om kunnen gaan. Zitten hun kinderen en oma ook achter de tralies? Kunnen ze nog wel slapen, Yvon Jaspers? Zo af en toe komen die megastallen in het nieuws als er tienduizenden kippen of duizenden varkens verbranden. De nieuwslezer van het NOS-journaal meldt het nieuws met droge ogen. Ik moet denken aan die levende wezens in die stallen die toch al een rotleven hebben en waarvoor de verbrandingsdood- hoe verschrikkelijk ook, misschien wel een uitkomst is.

Mijn boeddhistische leraar zegt dat we in gedegenereerde tijden leven. Mijn stelling is dat we naar de inrichting van een heel andere maatschappij moeten gaan, met minder meer. Meer geluk, minder kooidieren, minder boeren, minder vervuilende bedrijven, werk dichtbij de arbeiders, minder lange reistijden, beter openbaar vervoer, een pas op de plaats met het verbreden van snelwegen. Ons meer richten op onze eigen economie, niet meer per se DE expediteur van de wereld willen zijn.

En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Zo ommezwaai, zo’n verandering in denken en handelen  heeft consequenties voor de werkgelegenheid, minder banen zouden eerlijker verdeeld moeten worden. Er zijn nu al experimenten gaande waarin wordt aangetoond dat werknemers met minder uren arbeid dezelfde prestaties leveren, zonder de werkdruk te verhogen.

Het hoofd van de nationale politie, waar ongeveer 65.000 mannen en vrouwen bij werken, wil alle agenten uitrusten met een taser. Een apparaat dat geen kogels afvuurt maar zich in het lijf van een onwillige boort waarna stroomstoten worden toegediend. De taser is nodig omdat het geweld tegen de politie toeneemt, zegt het hoofd van de politie, soms wordt een agent knock out geslagen. En niet alleen met oud en nieuw. Ik keur alle vormen van geweld af- met name tegen hulpverleners. Als vader van een oud-politieagent weet ik waarover ik praat.

Toen ik dat hoofd van de nationale politie over de aanschaf van de taser hoorde praten in De Wereld Draait Door hoorde ik ook de stem van mijn boeddhistische leraar: ‘We leven in gedegenereerde tijden.’

Ik wil geen politie die door de benen zakt van de bewapening, zoals in Amerika, waar in dorpjes met nog geen 25.000 inwoners- waar de laatste moord in 2002 is gepleegd, de politie in door het leger afgedankte tanks rondrijdt. En met snelvuurwapens tegen de eigen burgers wordt ingezet. Ik wil dat toenemend list en bedrog binnen de politie wordt aangepakt zodat de politie weer dienstbaar en respectvol wordt. De rinpoche’s van de samenleving. Respect  moet je verdienen. Dat doe je niet met tasers. Ik wil ook niet dat dienders, ambulancepersoneel en brandweerlieden  in elkaar worden geramd.

Vervuilende boeren, fotomodellen, geen drinkwater, taserende agenten, het heeft allemaal met elkaar te maken. Met een gebrek aan respect voor dieren, een gebrek aan respect voor de samenleving, haatpredikende politici, zakkenvullers, wij zijn allemaal verantwoordelijk voor de gang van zaken en het zoeken naar een respectvolle verandering.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd. Of te twijfelen aan het nu. Of gepensioneerde uitvreter te worden.