In de boeddhistische sangha’s waartoe ik behoorde ontmoette ik vrijwel altijd boeiende en leuke mensen. Ik maakte in de tijd een reis door het mahayanaboeddhisme om daar weer op te stappen en mij te verdiepen in het theravadaboeddhisme. Thans maakt de richting me niet meer uit, beide stromingen hebben veel te bieden maar ik voel me vrijgevestigd.
In de mahayanasangha bestudeerde ik de Lamrim, een serieuze zaak. En ik mediteerde er en nam er toevlucht. Na de meditatie bleef een deel van de sangha nog even zitten op het kussentje voor een sociaal praatje. De leraar had dat niet graag en wilde dat we direct na de meditatie op zouden stappen, maar was niet bij alle meditatiebijeenkomsten. Zeker een half uur lang wisselden we gegevens en informatie uit, vertelden over ons leven en wat ons bezighield. Zo leerden we elkaar kennen. Tot de monnik de gompa sloot en wij het veld ruimden.
In de theravadasangha waar ik mediteerde kwamen heel andere mensen dan in de mahayanasangha. Ik hou er niet van om mensen een label op te plakken, maar ik vond ze Rotterdamser, mensen van de gestampte pot in al hun sociale uitingen en achtergronden. De leraar sprak over de Boeddha als die vogel en toen ik op een dag vroeg of er niet een wierookje gebrand kon worden tijdens de meditatiesessies, keek hij mij verbaasd aan. Hij kon niet tegen die rook, zei hij.
Op een dag stierf mijn zus en was ik druk met het regelen van de uitvaart. Ik was helemaal kapot en toch besloot ik ’s avonds naar de meditatiebijeenkomst te gaan. Er waren maar weinig mensen en ik stroomde emotioneel leeg. Die avond zal ik nooit vergeten omdat ik van mijn boeddhistische vrienden zoveel warmte en stil gehoor ondervond waar ik zo’n behoefte aan had.
In mijn eigen boeddhistische wereldje is het fijn toeven. Ik zie wat er om mij heen gebeurt maar ik raak er niet door gedeprimeerd. De mensen in die twee sangha’s gaven me duizend kilo energie, genoeg om de jaren die komen als basis te hebben. Vergeet niet: boeddhisme is een leer maar de mensen dragen die uit. En dat kan maar op één manier.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen.