• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Dharmapelgrim » Hartstocht naar Santiago » In de marge (2) – Over het wegsnijden van de bodem uit mijn rugzak

In de marge (2) – Over het wegsnijden van de bodem uit mijn rugzak

26 februari 2020 door Dharmapelgrim

Zaterdag 30 april 11:00 uur – ik heb de deur van mijn huis achter mij dichtgetrokken om mij als een katholiek/boeddhistische pelgrim los te maken van het dagelijkse leven met al haar routines en vastigheden, om in de marge van de samenleving te voet op weg te gaan naar een bestemming buiten de mij bekende wereld: een protestantse kerk in Trondheim.

“Ik doe het je niet na”, zei een vriend afgelopen week tegen mij, toen hij van mijn voornemen hoorde. Dat vond en vind ik nog steeds voorbarig. Voornemens maken is eenvoudig; iedereen kan het. Tijdens mijn leven tot nu toe heb ik er vele gehad, waarvan ik de meeste nooit heb uitgevoerd of waar ik al na een korte tijd de brui aan gaf. Neem alleen al alle “goede voornemens” voor een nieuw jaar. Sommige voornemens sneuvelden reeds op 1 januari, zoals: minder eten… want ik die overheerlijke oliebollen had ik toch niet zelf gebakken om langzaam te laten verdrogen? Het is overbekend: het hebben van een voornemen is één, het tot een goed einde brengen is twee. Het voornemen om naar Trondheim te gaan lopen, is dan ook geen garantie op het volbrengen van de tocht.

Dek ik mij nu in tegen falen? Nee. Ik besef echter met de dag beter dat mijn wandeling – en de manier waarop ik die wil volbrengen – mij zomaar tot aan mijn grenzen kan voeren, en wellicht daar overheen. Ik zal heel goed naar mijn lichaam, mijn verstand én mijn hart moeten luisteren,als ik geen brokken wil maken. Het gewicht van mijn materiële rugzak ken ik tot op de gram nauwkeurig. Maar hoe zwaar mijn immateriële rugzak op mij gaat drukken, weet ik niet. Dat onschatbare gewicht van alle herinneringen, gevoelens en gedachten, vrees ik omdat het mij parten kan gaan spelen. Ik ken mijn geschiedenis immers, met alle daarin opgesloten onvervulde verlangens, wensen en behoeften; én wie weet hoeveel nog steeds aan het inzicht onttrokken pijnpunten en angsten. En al zeg ik stoer dat ik alles in mijn leven tot nu toe wel een plaats heb gegeven en verwerkt… mijn eigen blinde vlekken zie ik niet en verwerkt hebben is niet hetzelfde als alles loslaten en niet langer meesjouwen. Een stem in mij zegt: “Natuurlijk laat je je materiële rugzak niet ineens langs de weg staan. Dat zou ontzettend dom zijn. Maar je moet wél de bodem uit die andere rugzak wegsnijden, zodat alles wat daarin zit er onderweg uit kan vallen. En zodra die mentale rugzak helemaal leeg is, zul je lichter op jouw weg verder gaan.”

Ja, ja. “Snijd de bodem uit je mentale rugzak helemaal weg!” Waarmee? Aan een gewoon mes heb ik in deze niets. Ik heb het zwaard van Manjushri nodig. Manjushri is de naam van een emanatie van Vairocana (Boeddha van Wijsheid). Hij houdt in zijn rechterhand een zwaard dat door alle onwetendheid snijdt en tegelijkertijd als een fakkel de weg verlicht. Dat lichtgevende zwaard van wijsheid zoek ik, maar niet uitsluitend in het boeddhisme. Ik ga het in stilte zoeken … Onwillekeurig moet ik glimlachen. Natuurlijk! Dat is het: stilte, stil worden, stil zijn, en vooral geen pogingen doen om alles te beredeneren, te begrijpen of in te vullen. Het gat in mijn rugzak bestaat simpelweg uit openheid. Ik moet niet alleen mijn vragen thuis laten, maar moet de bodem weghalen onder al mijn verwachtingen, wensen, angsten en pijnpunten. Het zwaard van “stille openheid” snijdt geruisloos door voor-oordelen, oordelen en na-oordelen. Wat rest is een leegte waarin alles oplost en wegval. Stilte is leegte is potentie is… God?

God? Ja. Dit sluit aan bij wat de profeet Elia een paar duizend jaar geleden heeft ervaren (1 Koningen 19, 12): dat je in de stilte een grootheid of grootsheid kunt ervaren die ver boven het dagelijks rumoer uitstijgt. Elia noemt dat God. Maar Elia is niet de enige die zoiets heeft ervaren. Overal op de wereld hebben mensen hetzelfde ervaren, en doen ze dat nog: in het suizen van de wind op een berg; in de verlatenheid van een woestijn; in een kano op een enorm meer; midden in een uitgestrekt woud; of op een zitkussentje ergens tussen vier muren. Wat in die stilte te ervaren is, kan niemand in woorden uitdrukken. Wie kan over stilte spreken, zonder haar te verbreken? Wie kan iets zinnigs over de leegte (sunyata) zeggen, zonder deze (met woorden) te vullen? Wie kan iets over God zeggen, zonder afbreuk te doen aan Wat-Het-Is. Als je wilt weten wat stilte, leegte, potentie, God is, wees dan vooral zelf stil; maak dan vooral jezelf leeg; laat je dan vooral doordrenken door de kracht die in alles (dus ook in jezelf) aanwezig is; en haal vooral jouw eigen ego van de troon!

Dat gezegd hebbende, huiver ik. Om stil te worden, ga ik wandelend mantra’s zingen of neuriën om de gedachtestroom in mijn hoofd tot rust te brengen. Het zingen en neuriën voert mij weg van allerlei trivialiteiten. “Om manipadmé hum” … Het lijken slechts woorden, maar het gaat volgens mij vooral om de intentie, om de verklankte innerlijke gerichtheid op de betekenis, de diepere zin van de mantra. “Om manipadmé hum” betekent dan zoiets als “neem je wezenskern serieus!” Mijn wezenskern? Dat is niet mijn “ik”, mijn ego. Wat is het dan wel?

Ik twijfel er niet aan dat ik de komende dagen en weken – en niet alleen onder het lopen – ook andere mantra’s zal zingen en neuriën: “Om Tara tuttare …”; “Wahe Guru …”; “Sat, Chit, Ananda Parabrahma …” enzovoorts. En ’s avonds voor het slapen gaan zal ik mijn versie van een dagsluiting reciteren, zoals ik dat al sinds 1984 geregeld doe. (In 1984 ben ik in de Cisterciënzer abdij Maria Toevlucht te Zundert niet alleen katholiek gedoopt, maar ook ondergedompeld in Zen en sindsdien ook in christelijke koans.) Voor mij zijn psalmen en christelijke liederen een soort mantra’s, vooral wanneer je ze gedurende langere tijd herhaalt, zoals het “Wees gegroet Maria…”. De komende weken zal ik op dit thema ongetwijfeld een keer terugkomen.

Tot slot nog dit: in mijn heuptas draag ik een zakbijbeltje mee. Ik ben voornemens daar regelmatig in te lezen; als ware het een boekje vol koans. Mijn verstand mag zich stuk bijten op koans als “Laat zien hoe je een kameel door het oog van een naald kunt leiden?” of “Toon mij hoe kun je jezelf vindt door jezelf te verliezen?” Wellicht volgt daaruit automatisch het geluid van het “klappen van één hand”, of ontwaar ik het “gelaat van voor mijn geboorte”. De weg zal het leren.

Deze tekst werd eerder in het BD geplaatst.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Hartstocht naar Santiago Tags: dharmapelgrim, falen, Manjushri, Menno Prins, Noorwegen, pelgrimage, voornemens

Lees ook:

  1. In de marge (2) – Over het wegsnijden van de bodem uit mijn rugzak
  2. In de marge (3) – toeval
  3. In de marge (3) – toeval
  4. In de marge van de samenleving (1)

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Piet Nusteleijn zegt

    27 februari 2020 om 14:30

    Hoe loopt het af? Ben benieuwd naar het vervolg. Stil worden is niet moeilijk of zwaar of ingewikkeld of lastig of wat dan ook.
    Stop maar..stop!

Primaire Sidebar

Door:

Dharmapelgrim

Probeert sinds zijn 16de jaar het Edele Achtvoudige pad te volgen. Dat lukt hem met vallen en opstaan, waarbij hij zichzelf voorhoudt dat hij dat pad tot het einde zal gaan, zolang hij maar één keer vaker opstaat dan valt. Iedereen die de dharma beoefent is een pelgrim op zijn eigen weg. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

02 feb
Meditatie in het dagelijks leven
2 feb 23
08 feb
Online Lezingenserie 'Spirituele wetenschap - De nieuwe wetenschappelijke mentaliteit' (2)
8 feb 23
08 feb
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
8 feb 23
09 feb
ONLINE - Meditatiecursus in de Dhammakaya traditie
9 feb 23
09 feb
Rotterdam - geleide meditatie (vipassana meditatie)
9 feb 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Taigu – Het lijden in de wereld

    Taigu - 6 februari 2023

    Het komt Taigu voor dat boeddhisme te vaak gaat over ‘verlichting’ en te weinig over het lijden in de wereld, dat eerst moet worden opgelost voordat iemand zich in spirituele zin bevrijd kan wanen. Het existentiële kerndilemma van boeddhisme is dat wij ieder delen in de rotheid van de wereld, terwijl wij over het vermogen beschikken onze bevrijding dichterbij te brengen door het lijden van de ander te verminderen. In sommige teksten wordt dit vermogen ‘boeddhanatuur’ genoemd.

    Linkerhemisfeer domineert – een catastrofale weg

    Rob van Boven en Luuk Mur - 6 februari 2023

    We leven steeds meer in een materialistische wereld gericht op nut en macht, met hebzucht als doorlopende achtergrond motivatie. Afleiding is inmiddels vooral een noodzakelijkheid, waardoor het een gevangenis is geworden. Volle brede aandacht voor de natuur, elkaar, de omgeving kunnen we niet meer opbrengen.

    Ashoka – India’s bijna vergeten keizer

    Kees Moerbeek - 5 februari 2023

    De verdiensten van Ashoka (circa 268 – 232 v.o.j.), de derde keizer van het Mauryaanse rijk zijn groot, maar hij was bijna vergeten. De vertaling van zijn inscripties in de 19de eeuw ontrukte hem aan 2.000 jaar vergetelheid. Dit artikel gaat over het boek Mauryan India van de ook internationaal eminente Indiase historicus Irfan Habib en vooral over Ashoka’s inscripties.

    Erik – Een kleine geschiedenis van de leegte

    Erik Hoogcarspel - 1 februari 2023

    Logica is als de Formule 1: het geeft een hoop lawaai, maar het leidt ergens naar. Leegte gaat ook nergens naartoe, het heeft geen geschiedenis, dat hebben alleen de mensen die erover praten.

    Erik Hoogcarspel – Een beter boeddhisme met fenomenologie

    gastauteur - 16 januari 2023

    De Boeddha heeft zich ook nooit 100.000 geboortes herinnerd. Als je een goede meditatie hebt dan kan het voorkomen dat er heel veel situaties van vroeger door je hoofd spelen. En dat zijn allemaal geboortes van een ik en de dood van een ik. Je ik is niks anders dan het volledig verwikkeld zijn in jouw situatie. En dat gebeurt ook in je meditatie.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Redactiestatuut en redactieformule – pijlers van het BD
    • Boeddhistische ervaringsdeskundigen gezocht
    • Beelden Hindoetempels vernield in Bangladesh
    • Guy – Heilzaam handelen (P. samma kammanta)
    • Boeken – monddood

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens