‘Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht.’ Het zijn dichtregels van journalist en verzetsman H.M. van Randwijk. In de Tweede Wereldoorlog oprichter van het weekblad Vrij Nederland, ze hebben een ereplaats op de redactie van het Boeddhistisch Dagblad. ‘Dan dooft het licht.’ Er zijn veel al of niet vermeende redenen om bang te zijn in deze tijd. ‘Andere’ miljoenen mensen zijn op de vlucht geslagen en zoeken nu een veilig huis in Europa. Hun komst brengt verwarring met zich mee. Angst en onzekerheid. Wie zijn het? Kunnen onze kinderen nog wel op straat spelen? Pikken ze onze banen in? Dragen de westerse vrouwen hier straks allemaal een hoofddoekje en worden we gedwongen moslims? Of worden we onthoofd? Zijn het vermomde terroristen?
Ons antwoord zijn dode biggen met borden op de plek waar vluchtelingen zullen worden gehuisvest (Heesch). En harde woorden van de inhumane rechtse PVV-partij op de benoeming van PvdA’er Khadija Arib tot Kamervoorzitter omdat de vrouw ook een Marokkaans paspoort heeft. Verstoring van openbare bijeenkomsten door luid schreeuwende manen en vrouwen als in gemeenten de komst van asielzoekers wordt voorbereid. Is het niet heerlijk om in een land te leven waar een ‘Marokkaan’ in zo’n hoge functie kan worden benoemd? Een schoolvoorbeeld van integratie waaraan iedereen zich kan optrekken. Zoals ook de burgemeester van Rotterdam heeft ervaren. Dat willen we toch, geen vreemdelingen in onze maatschappij. Maar als ze een van ‘ons’ worden is het ook niet okay.
Er is angst, mensen worden voorzichtig, afstandelijk. De uitgestoken open hand wordt een vuist. Wie zal de bom tot ontploffing brengen? Worden we straks aangerand, verkracht, bestolen, zoals in Duitse en Zweedse steden waar een ware massahysterie heerst -hoeveel van die aangiften juist zijn zal blijken na uitvoerig politieonderzoek- en kebabzaken van Marokkaanse eigenaars door neonazi’s worden vernield. Straatterreur. Een vrouw staat er naakt op straat te demonstreren om haar terechte recht op zelfbeschikking en integriteit op te eisen. Je blijft van elkaar af, dat staat als een huis. Wie je ook bent en heet en waar je vandaan komt.
Wij willen leven in een land waar plaats is voor andersdenkenden, ongelovigen, homo’s, transgenders, atheïsten, waar vrouwen gelijk zijn aan mannen, waar geen plek is voor radicalisme en haat. Waar vrijheid van meningsuiting en godsdienst is. Waar ieder gelijke kansen heeft. Die pijlers verdienen respect en naleving.
‘Dan dooft het licht.’
Vrouwe Justitia draagt een blinddoek, voor onze wet is iedereen gelijk. Of je nu Afghaan, Syriër, Nepalees, Marokkaan, Turk, Nederlander christen, moslim of boeddhist bent. Is het niet prachtig in een land te leven waar je niet wordt vervolgd om wie je bent maar om wat je mispeutert. Laten we niet zwichten voor tirannen of haatpredikers. Politici die met oneliners ons angst inboezemen. Racisten van links of rechts. Bommengooiers. Neonazi’s. Gewelddadige boeddhisten. Tirannen. Dan dooft het licht.
Stiltespinster zegt
Kuudmurning,
Laat jóuw licht niet doven
Blijf er in geloven
We kunnen alleen maar een goed voorbeeld geven
Door er een te zijn
erik bronkhorst zegt
Héél goed verwoord Joop!! Mijn complimenten! Jouw artikel getuigt wederom van de kracht van de pen in positieve zin en en n i e t van macht.
Ik ben als Nederlands kind opgegroeid in het multi-culturele land Indonesië en leerde al jong van mijn Amsterdamse ouders dat rascistisch- en dogmatisch denken niet zal leiden tot Vrede.
Vriendelijke groet,
Erik Bronkhorst
Sjoerd Windemuller zegt
Zo is dat Joop! Het kan niet genoeg vertelt worden. Angst en afweer is in veel gevallen de leugen van ons brein over wat we horen, zien en voelen. Het zijn “Mara-geesten” die in de hoekjes van ons zelf wachten op hun kans.