Al bijna een week zijn arbeiders in het gebouw van de Kloosterbunker bezig met drilboren en pneumatische hamers. Ik moet dan denken aan lang geleden toen er naast onze meditatieruimte elders in de stad aan de Maas ook zo’n enorme herrie klonk. De studenten werden onrustig, konden de leraar niet meer verstaan, hun aandacht ging uit naar de herrie. Onze leraar Dechok zag dat en zei: ‘Het is maar geluid’.
En zo is het, herrie is ook geluid. Alles is vergankelijk, ook de arbeiders.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.