Regelmatig zit ik voor de scheerspiegel om de baardstoppels grotendeels te verwijderen. Er lijkt geen beginnen aan, tijdens het verwijderen groeien ze alweer. Ik moet al verwijderend vaak denken aan het boek De lege spiegel van Janwillem van de Wetering. Ik bedoel het niet boeddhistisch maar hoe leeg kan een spiegel zijn? Ook zonder mijn gezicht, mijn hoofd erin, weerspiegelt de spiegel altijd wel een iets. Zelfs als je de spiegel in een afgesloten hok zou zetten. Een spiegel is eigenlijk nooit leeg. Ik mijd zoveel mogelijk spiegels, weet niet waarom. Maar soms is er een noodzaak om in de spiegel te kijken. Tijdens het scheren, of in verkeersspiegels bijvoorbeeld.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!