Het viel me vandaag op hoe kwetsbaar de menners/koetsiers van de koetsen met paarden ervoor, die op onze kosten enkele mensen vervoerden naar een Haagsche Schouwburg, erbij zitten. In hun niet gemakkelijk zittende kledij zitten ze met een lange zweep op de bok van het rijtuig, op een enorm fluwelen kussen zonder een hekje of handvatten. Zelfs geen gordel om. Als de paarden in draf raken, mogelijk zelfs op hol slaan, wat ik natuurlijk niemand gun, is de menner/koetsier de eerste die wordt gelanceerd. Een flinke windvlaag kan ze al fataal worden.
De beveiligers beveiligden de inzittenden van de koets. De menner/koetsier was onbeveiligd. Zijn de menners/koetsiers in vaste dienst of zzp’ers, hebben ze een cao? Wat vindt de ANWB daarvan? Ik werd een beetje onrustig.
Ik keek op de tv alleen naar de stoet en de mensen langs de route, toen het gezelschap de schouwburg betrad zette ik de tv uit. Ik weet wel waar die boodschap over ging die werd uitgesproken: het volk mag niet langer zo lijden, armoede bestrijden en zo meer.
De verkiezingen komen eraan mensen.
Moedig voorwaarts, ook de paarden!
Moge iedereen gelukkig zijn, en gezond en verschoond blijven van de voedselbank.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.