Mijn moeder Grietje is 110 jaar geleden in een molen aan de Kralingse Plas in Kralingen (Rotterdam) geboren. Toen nog de Kortekade. Ik heb me altijd afgevraagd hoe je als ouders met een kind in een molen kan wonen, is dat niet erg klein. Ik heb dat nooit aan mijn grootouders en moeder gevraagd omdat wij het wel een beetje vanzelfsprekend vonden om in een molen geboren te worden. Maar dat is het natuurlijk niet.
Vandaag ging ik op onderzoek uit. De molen, een van de twee, was in bedrijf, de wieken draaiden op de wind toen ik eraan kwam. Maar even later liep de molenaar over de omloop van de molen en kwamen de wieken tot stilstand. De molen is zo enorm hoog dat de volwassen man een kind leek, net als mijn moeder een molenkind.
Nu begreep ik ook hoe mijn grootouders met hun dochter leefden in die molen. Ertegenaan is een huis gebouwd, een huisje eigenlijk, maar groot genoeg voor een Friese man, een Kralingse vrouw en een kind.
Een molen staat voor leven, voor kracht, pompt water weg, of maalt koren en specerijen, tabak ook. Maar mijn moeder maakte als kind al vroeg kennis met de dood als drenkelingen uit het water van de Plas werden gedregd en op het erf bij de molen werden gelegd.
in 1970 was ik op het drie dagen durende Kralingse Popfestival waar meer dan 100.000 liefhebbers van pop, country en rock op afkwamen en wereldberoemde groepen optraden. Vanaf dat terrein was goed de molen van mijn moeder te zien. De wieken draaiden en verstrooiden de muziek en zang.
Moedig voorwaarts!
Moge iedereen gelukkig en gezond zijn en een lang leven hebben, met name jij.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
