Als ik door de enorm brede ramen van de Kloosterbunker naar buiten kijk vandaag, lijkt het zo normaal. Er lopen wat mensen, ook enkele auto’s rijden, ik zie een man met een kinderwagen en een baby en zojuist zijn de lichtjes in de huizen in de omgeving weer gaan branden. In sommige woningen tot vroeg in de ochtend.
Niks geen corona, niks geen milieuramp, hoe ik ook kijk. Als ik het niet zou weten, zou ik het niet weten.
Not what you see is what you get.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.