Gistermorgen, vrij vroeg in de ochtend, ik lag nog in de mand, een vreselijke herrie buiten, alsof er miljoenen straatstenen tegelijk in honderden vrachtwagens werden gestort, metalige geluiden ook, wat een lawaai, ik wist niet wat er aan de hand was, ontdekte dat pas later toen ik langs het privétuintje van de Kloosterbunker reed en de dikke stammen zag van de bomen die om waren gezaagd, terwijl de halfdode boom hiero nog overeind staat, ik wist het niet dat de bomen omgebracht zouden worden, had de nacht ervoor ze wel willen troosten, bij ze willen zijn, ze omarmen, zeggen dat ze niet bang hoefden te zijn, dat ze zoveel jaren zoveel mensen gelukkig hadden gemaakt. Maar ik wist het niet van de koele zagen des doods.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
John Verpaalen zegt
Het is potjandorie overal hetzelfde. Ook hier in Roosendaal zijn langs de Bredaseweg vele tientallen prachtige en kerngezonde, schaduwrijke linden en eiken omgezaagd… De straat is nu kaal, leeg en troosteloos. Het gemeentebestuur doet alsof er niets aan de hand is, want ze hebben toch weer jonge boompjes terug geplant? (die je haast met een loep moet gaan zoeken)
We maken ons druk om het Amazonewoud, maar intussen gebeurt hier precies hetzelfde. Op een kleinere schaal, maar daarom niet minder misdadig.