• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Spiegeltje – bekentenissen van een twijfelaar

20 februari 2021 door Henk van Kalken

Meestal onderdruk ik de neiging om mijn eigen tegels te lichten. Wat mij weerhoudt is een instinctieve angst die ik voel om kruipende en wriemelende wezens te ontdekken, hoewel die – goedbeschouwd – hetzelfde willen als ik. Liefst een beetje veilig leven, zonder al te veel zorgen en andere ongemakken. Simpelweg gelukkig zijn.
De weerbarstige praktijk van alledag verhindert dat vrijwel altijd, maar deze wetenschap hoeft mij er niet van te weerhouden om een pad van eerlijkheid te bewandelen in deze levensfase, de herfst of wellicht de winter van mijn tijdelijke bestaan. Het pad begint bij mezelf en eindigt ook bij mezelf. Geen egotripperij op dat pad, maar nietsontziende eerlijkheid, zo neem ik me voor.
Graag hang ik voor mezelf een beeld op van een empathisch mens, die iedereen oprecht het beste gunt. Ik ben van oudsher pacifist, hoewel ik de laatste tijd wel eens denk dat een bevrijdingsoorlog onder bepaalde omstandigheden moet kunnen.
Onvoorwaardelijk pacifisme is een overtuiging, een principe. En over principes wordt meestal niet meer kritisch nagedacht.
Soms neig ik neig ertoe Viruswaarheidgekkies te willen dwingen om een dagje door te brengen op de Ic’s, waar coronapatiënten verpleegd worden.
Ik vind dat ik niet discrimineer naar ras, geloof en/of sekse. En geaardheid. Geen discussie mogelijk. Of…
Is mijn geest echt vrij van oordelen over christelijke of islamitische hardliners, criminelen met een huidskleur, zie ik vrouwen niet het liefst in een dienende staat in bed, keuken en overige huishouding? Over het algemeen, als alles goed gaat, beschouw ik mensen die wat anders geloven, er donkerder uitzien en een andere sekse en/of geaardheid hebben als van mij verschillend, maar wel volstrekt gelijkwaardig. Overigens in het volle besef van mijn dualistische visie op de wereld en haar verschijnselen. Tot het moment dat er iemand de fout ingaat die niet alleen vrouwelijk is, maar bovendien seksueel anders geaard, een donkere huidskleur heeft of er een christelijke of islamitische levensovertuiging op nahoudt. Ik moet dan al mijn vaste overtuigingen te hulp roepen om niet in ordinair discrimineergedrag te vervallen. Mijn betere IK wint wel, maar dat kost – soms –  moeite.
Ik hou lang niet van iedereen, maar haat ook niemand. Tijdelijke en dus voorbijgaande boosheid daargelaten.
Zolang ik die tegels maar met rust laat, kan ik dit beeld ongeschonden overeind houden.
Maar klopt dit wel? Waarom hou ik die tegels meestal op hun plaats, terwijl iets in mij weet dat er van alles onder wriemelt wat mij onrust baart met betrekking tot mijn eigen morele codes? Een soort verkramping in angst om te moeten erkennen dat ik lang niet altijd degene ben die ik overeind probeer te houden? Zóveel tijd heb ik niet meer in dit leven, dus voordat ik ergens in het bardo mezelf zit af te vragen wat ik anders of zelfs beter had kunnen doen moet ik dapper zijn en onder die tegels kijken. En een tegel een spiegel laten zijn. En vooral: daarin durven kijken.
Met frisse tegenzin licht ik een tegel op waar ‘agressie’ in gegoten staat. Er kronkelt een geschubd, draakachtig wezentje onder dat horentjes en slagtandjes heeft. Het staart mij met gifgroene oogjes aan. Ik heb dus agressie in mij. In weerwil van mijn pacifistische neigingen, de leer van de Boeddha, dzogchen…
Wanneer voel ik agressie in mij? Het nieuws is vaak een stimulus. Recent was er een demonstratie van vreemde types met een hoog Trumpgehalte die serieus beweren dat Covid 19 onzin is (fakenews), een leugen, en vaccinaties vergif (terwijl ik dit schrijf worden de processen rondom de avondklok gevoerd).
Die zich in hun vrijheid aangetast voelen zonder er blijk van te hebben gegeven om de diepere lagen van dit begrip echt onderzocht te hebben. Een zich ‘arts’ noemende oudere man slaat volledig in zijn paranoïde fantasieën door en beweert dat er geen coronapatiënten op de Ic’s liggen en dat we massaal vergiftigd worden met vaccins. Hij krijgt podium van de aanwezige media en ongetwijfeld plant hij zijn zieke ideeën in de vruchtbare breinbodems van mensen die snel geneigd zijn vanuit de onderbuik te redeneren, of die op elke straathoek een complot ontdekken. Ik probeer mijn hoofd in mededogen te schudden, maar als ik eerlijk ben (en dat probeer ik te zijn)  zou ik hem het liefst krachtig enige tijd om de oren slaan. Niet om de mensheid tegen verbale vergif van deze arts te beschermen, maar uit kwaadheid om zijn zieke denkbeelden. Hij mág zo niet denken, vind ik eigenlijk. Terwijl ik aan de andere kant met een geëngageerde uitdrukking op het gelaat durf te beweren dat iedereen, zelfs politieke griezels als Wilders en Baudet het recht hebben om hun abjecte meningen te uiten. Op een ander niveau vind ik dat ze hun koppen moeten houden en eens iets nuttigs voor de samenleving moeten gaan doen. Vooral Baudet en de zijnen. Wilders heeft nog wel eens wat parlementaire amusementswaarde, denk ik soms licht beschaamd. Of zou ik misschien ten diepste…? Nee, niks daarvan, papierprikken in het park, die twee. Met mij als opzichter met de zweep. De spiegel die ik mijzelf voorhou op hun rechts-extreme koppen kapotslaan.
Niet zo aardig?
Misschien ben ik dat ten diepste ook niet.
En waarheid is vaak niet zo leuk, maar verlicht wel datgene wat anders verduisterd zou blijven.
Tegels lichten, verhelderend onleuk.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Geluk, Henk van Kalken Tags: Baudet, waarheid, wilders

Lees ook:

  1. Wie neemt hier eigenlijk de beslissingen?
  2. Coming Out
  3. Waarheid
  4. Tweespraak – Psychotherapeut Rob van Boven en psycholoog Luuk Mur praten over …in de war zijn

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Wouter ter Braake zegt

    20 februari 2021 om 20:00

    Beste Henk, een mooi verwoord en inhoudelijk zeer herkenbaar epistel. Herkenbaar omdat de boosheid mij ook regelmatig komt vergezellen. Mijn ego is een volleerd tegelzetter. Ik wijs hem niet resoluut en absoluut af. Ook niet in zijn andere gedaanten. Deze vakman geeft vaak uiting aan mijn strijdbaarheid. Een vermogen dat ik koester. Om de kar door een woeste rivier met een ruwe stenen bedding te leiden, is ego een goede wagenmenner. Anderszins reik ik hem meestal niet de teugels van het span dat mijn levenskar trekt. Overwegend is mijn stille, liefdevolle stuurman de meest aangewezene om mij te leiden door deze wereld van dualiteit.

  2. Bert zegt

    21 februari 2021 om 07:36

    Prachtig artikel, Dank voor het publiceren.

  3. Henk van Kalken zegt

    21 februari 2021 om 09:15

    Beste Wouter, t.z.t. moet je nij maar eens aan die liefdevolle stuurman voorstellen… Die van mij is vooralsnog een ouwe knorrepot.

  4. Ruud van Bokhoven zegt

    21 februari 2021 om 16:39

    Ach Henk dat is politiek, links en rechts, de een zegt het en de ander draait het om of draait er omheen om uiteindelijk het probleem te omzeilen en dan heb je er nog niet bewust verzwijgen en erom liegen, ach Henk politiek is niet wat je hoopt.
    Tegenpolen heb je nodig, anders zou er te rechtlijnig gedacht worden. Maar hoe dan ook, kies verstandig, beheers je en gebruik geen zweep. Heb respect voor de ander en haat haat.

Primaire Sidebar

Door:

Henk van Kalken

Henk van Kalken heeft affiniteit met het boeddhisme (Kagyu) en is dzogchenpractitioner. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 5 maart 2021 - 7 maart 2021
    Retreat The Nectar of Healing and Well-being (online)
  • 7 maart 2021
    Open les Kum Nye Tibetaanse Yoga | Online
  • 7 maart 2021
    Discovering Padmasambhava (online)
  • 8 maart 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 10 maart 2021
    Zen Spirit Doorgaande groep Meditatie Arnhem
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boeddhisten ontwaakt (deel 3)

Kees Moerbeek - 28 februari 2021

Grant onderzoekt hoe de geleerde Rahula zijn begrip van de kern van de leer van de Boeddha kan verenigen met de claims van het door Dharmapala geïnspireerde Singalese nationalisme. Rahula nam volgens Grant ‘zijn toevlucht tot de intellectuele strategie die claimt dat verschillende historische omstandigheden vragen om een andere manier van de uitleg van de boodschap van de Boeddha.’ Hij doet een beroep op het historisch moment om de interpretatie van het boeddhisme in de Mahavamsa te rechtvaardigen en daarmee zijn eigen activistische politieke agenda.

Mijmeringen over bewustzijn

Rob van Boven en Luuk Mur - 23 februari 2021

Je trok in je jeugd de conclusie dat je niet gewenst was. Met die ervaring ging je de wereld zien. Dat werd het fundament van je geloofssysteem. Je ging jezelf beschermen tegen deze pijnlijke gevoelens, die het gevolg zijn van wat je bent gaan geloven.  Dat kan zijn door jezelf zoveel mogelijk terug te trekken of vooral niet lastig te zijn. Of misschien ging je juist heel nadrukkelijk aanwezig zijn, wat door anderen juist als heel vervelend ervaren kan worden.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 2 en slot))

Erik Hoogcarspel - 21 februari 2021

Het is niet verwonderlijk dat het begrip “gelijkheid” in andere culturen geen rol speelt. Blijkbaar heeft men daar wel van de ervaring geleerd. Voor Confucius waren rangen en standen in de maatschappij noodzakelijk voor een harmonische en goed functionerende samenleving. Een referendum zou volgens hem alleen maar tot grote rampen leiden, want ongeletterde en slecht opgevoede mensen kunnen niet weten wat het beste is voor ieder.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 1)

Erik Hoogcarspel - 20 februari 2021

We leven in procrustische tijden waarin gelijkheid heilig is geworden. Onderscheid, discriminatie, is zo’n beetje de bron van alle kwaad. We moeten allemaal gelijk zijn. Alle kinderen in een klas, allemaal schaatsen of naar het strand op hetzelfde moment, allemaal dezelfde kleding en dezelfde maten, met wat elastiek in de stof past het toch wel.

Paul Boersma – Het portret als valkuil

Paul Boersma - 16 februari 2021

Het Boeddhabeeld is een symbolische weergave van de vergoddelijkte mens, van de verlichte mens, van de mens waarin wijsheid en mededogen tot volle ontplooiing zijn gekomen. Het is een toonbeeld van harmonie.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • De virtuele denkster 307
  • GMF – financiële steun gezinnen Sri Lanka
  • Limerick van Goff
  • Een dichter verlicht
  • Herinneringen aan Harada Tangen roshi – De vreugde van het schrobben

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens