Het meisje, eigenlijk een jonge vrouw, op het schilderij kijkt de schilder recht aan. Dat wilde de schilder zo. Het is een naaktportret, het origineel is groter. De vrouw zit op een stoel, aan haar voeten een dichtgevouwen paraplu. De kleuren zijn fantastisch, opgebracht in snelle strepen. Ook grijze.
Ik weet verder niets van het schilderij dat ik een jaar of 35 geleden kocht in een patatzaak in Roosendaal. Degene die het schilderde was Janus Dekkers, patatbakker aan de Markt. Een groot deel van zijn oeuvre hing in de oliedampen in zijn zaak. Ik was gelijk verliefd op het meisje op het doek en kocht het voor een paar honderd gulden. Nu nog roept ze emoties op. Van dingen die voorbij gaan.
De zoons van Janus zetten zijn zaak voort nadat hij eruit stapte. Ik meen dat hij overleed. Ze bakten geen patat meer maar openden een sjiek afhaal- en bezorgcentrum van maaltijden.
Het meisje blijft altijd jong en maakt me vrolijk. Van de zonen van Janus heb ik nooit meer wat gehoord.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Henk van Kalken zegt
Vergankelijkheid, bestendigheid en oliedampen… mooi verhaal.