Ook gisteren vielen ze weer op mijn virtuele deurmat. Mailtjes die beginnen met: Hallo Joop, hoe gaat het er mee? En op de volgende regel: Mogen wij je sterkte wensen in deze nare/vervelende/beroerde/onzekere tijd. En een regel verder: Met ons gaat het goed/niet goed/is het onzeker. En dan: ‘Pas goed op jezelf, Joop.’ Ik word er zo ranzig van.

In het begin van deze dwangmatige leveringen stuurde ik nog wel eens een mailtje terug met de vraag of ze (de stuurders) nog een kerstboom nemen dit jaar. En of ze er een met of zonder kluit nemen. Niemand reageerde daar op, ze dachten  waarschijnlijk dat Joop  Ha Hoek, kleinzoon van Johannes en Trui en Sophia en Cor, een virusinfectie in de hersenen had opgelopen. Op de mails van gisteren reageerde ik inhoudelijk helemaal niet. Ze zijn van thuiszitters die niks te doen hebben en dan anderen gaan lastig vallen. Met Hallo Joop…Het corona als alibi.

Experts zeggen dat je vrijwel niets kan overkomen, niet besmet kan raken met het coronavirus, als je je aan de richtlijnen houdt. Anderhalve meter afstand houden, binnen blijven als dat kan, vaak je handen wassen en in de elleboog hoesten en niezen. En als je twijfelt steek je de thermometer in oor of kont en meet je of je koorts heb.

Ja, ik weet dat de situatie ernstig is, dat er heel wat mensen ziek worden of doodgaan. Dat de economie ernstig getroffen is, er onzekerheid heerst. Ik vind het erg voor de slachtoffers. Maar laten we in godsnaam stoppen elkaar angst aan te praten. Pak je bij de kraag en stop met Hallo Joop… Ik word helemaal beroerd van die berichten, vaak van mensen van wie je door het jaar heen niks hoort. Het is sentimenteel gedoe zonder humor. Een Monutamentaliteit, namaak interesse.

Een paar jaar geleden was ik in een supermarkt. Ik loop slecht door de artrose. Ik kwam een mij vaag bekende man tegen die zei: ‘Wat loop je slecht.’ Ik zei: ‘Ik ben door beide knieën geschoten, in een bos, door een crimineel.’ En hij weer: ‘Weet jij waar de pindakaas staat?’ Zo is het ook met die bezorgde mailtjes van derden/vreemden.  Allemaal nep.

De stuurders vragen nooit:  ‘Joop, ben je al dood?’ Dat zou ik waarderen met mijn belangstelling voor grove humor. Laatst vroeg er wel iemand of ik een graf wilde verhuren, ik heb er zes in een bos op de Veluwe. Nee, zei ik, eigen doden eerst.

Of zeggen hoe fijn het is dat als wij hier de kraan openen er water uit komt.  Dat we niet op straat hoeven te poepen. Dat we eten hebben, warmte, elektriciteit. Of dat het zo fijn is dat we leven. Dat de tv nog miserabeler is dan anders. Dat we er wel uit zullen komen, dat somewhere over the rainbow the skies blue zijn . Dat we thuis mogen blijven omdat er een thuis is. Dat soort zaken. Nederland is toch echt een land van dominees: Hallo Joop…Mag ik effe een teiltje.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak,  woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren.  Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.