Het gebeurde vanmorgen in een oogwenk. Ik zat in Schaap een bakkie te doen, voorafgaand aan de meditatie en wolken dreven buiten langs- en niet echt de moeite waard om er lang bij stil te zitten. Al lurkend aan de koffie keek ik zonder iets bijzonders te zien de Kloosterbunkerruimte in. En ineens schakelde de natuur buiten de zon in, in een milliseconde. Ik hoorde nog net het knippen van de schakelaar niet. Het licht donderde maar o zo zacht de Bunker in, ik heb het nog nooit zo beleefd. Even later doofde het licht weer, maar het werd niet uitgeschakeld. Ik heb dat ook met gedachten die in een fractie van een seconde mijn brein binnen komen. Ze komen en ze gaan maar niet zo spectaculair als ik vanmorgen met het zonlicht beleefde.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of te twijfelen aan het nu.