Ik weet niet of het er mee te maken heeft dat, als het buiten frisjes is in Rotterdam, de stad die zich profileert als de stad van durvers en doeners, menig Rotterdammer de winterjas in de kast laat en gewoon een colbertje aantrekt. Er zijn ook doeners die in een weliswaar dik T-shirt in het straatbeeld te zien zijn zonder dat ze als verward worden aangemerkt.
Ik weet niet hoe het komt, deze klederdracht. Het is gewoon zo. Vandaag moest ik- ondanks griepverschijnselen, ook de straat op. In de Kloosterbunker maakte ik de afweging- dikke jas of een colbertje. Ik koos voor het laatste. De zon scheen en eenmaal buiten was het heerlijk fris. In de winkels en op straat zelf was er niemand die mij aansprak op mijn luchtige kleding. Ik keek om mij heen en zag meer colbertdragers. Ik was tussen gelijken.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of te twijfelen aan het nu.