Ik lag vanmorgen met het wakker worden nog in de mand en de song van de Amerikaanse zanger Jim Reeves zat al in mijn hoofd. I love you… Nee, Joop niet zingen, je lijkt wel een demente rare, zei ik tegen mezelf. Ik werd pissig, zijn het geen psalmen of socialistische liederen dat dit gerijm. Op de wc wist ik me nog in te houden, maar in de keuken van de Kloosterbunker begon het zingen al.
I love you because you understand, dear,
every single thing I try to do.
You’re always there to lend a helping hand, dear.
I love you most of all because you’re you.
No matter what the world may say about me,
I know your love will always see me through.
I love you for the way you never doubt me,
but most of all I love you ‘cause you’re you.
Ik vind de tekst van een wonderbaarlijke schoonheid. Ik hou van je om wie je bent, zonder voorwaarden vooraf. Veel jonge lezers zullen Jim Reeves niet kennen. Hij was een countryzanger met een warme stem. En later een van de eersten met de Nashville sound. Hij stierf in 1964 ten gevolge van een vliegtuigcrash, 41 jaar oud. Ik was een fan van hem.
Je chante, je chante soir et matin, je chante sur mon chemin.
Moedig voorwaarts!