Je ziet ze voornamelijk in de grote steden, jonge ouders die hun kind(eren) vervoeren in een ouderwetse bakfiets. Je hebt ze met 3 wielen maar ook met 2. Die met 3 zijn het stabielst. De bakfiets wordt voortbewogen door te trappen op pedalen.
Ik vind dat altijd een vertederend gezicht, die kleintjes in de bak en vader of moeder trappend op de fiets. Vandaag zag ik een heel nieuw gebruik van het vervoermiddel. In de bak zat een jonge vrouw met een klein kindje tegen de borst, een man trappend. Boven het hoofd van de passagiers een zeiltje tegen regen of zon. Familievervoer. Ik moest lachen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd.
