Het kerkasiel in de Bethelkapel in Den Haag is voorbij, maar ik zat er toch nog even over na te beschouwen. Waarom? Omdat in de discussie voor en tegen nogal uiteenlopend met betekenissen werd gespeeld. En ook omdat de afloop een mooi voorbeeld is van wat zich in de driehoek ‘religie – macht – spel’ kan voordoen.

Voorbeeldje betekenistoekenning: Een continue kerkdienst? Maar dat is toch fout gebruik van de liturgie?

Of juist anders: Een continue kerkdienst? Natuurlijk, dat is pas dienst!

Ander voorbeeld: Kerkasiel? Niet doen, want er ligt een besluit dat democratisch is genomen en door de hoogste rechter is bevestigd.

Plus de tegenstem: Als de overheid iets doet wat tegen medemenselijkheid en kwaliteit van leven ingaat, moet je je daartegen verzetten.

En dan: Wat gebeurde in de driehoek, en dan vooral met de macht van de kerk? Het standaardverhaal is dat de secularisatie aan die macht een eind aan heeft gemaakt. De kerk kan verklaringen uitgeven zoveel ze wil, maar niemand luistert nog.

Maar ziedaar: het kerkasiel en de continue kerkdienst wogen zwaar mee in de bekering van de CDA-top. Ineens maakte een initiatief vanuit de kerk indruk in de geseculariseerde samenleving.

Toen ik zover was met mijn nabeschouwing, gingen scholieren spijbelen voor het klimaat. Hee, dacht ik, weer een voorbeeld van eigenwijze betekenistoekenning en een afwijking van de machtsorde, en weer te wille van de kwaliteit van leven.