Deze week sprak ik een vrouw uit een zwaar op de hand zijnde gereformeerde godsdienstige gemeenschap, in de volksmond de zwarte kousen kerk genoemd. Ze had met de predikant haar interesse voor meditatie besproken. De man raadde haar dat sterk af, omdat in de leegte die dan ontstond de duivel zijn plekje zou innemen. En dat had hij niet graag.
Ik ken ook een andere vrouw uit die gemeenschap, een angstige vrouw. Elke zondag luistert ze naar de predikant die de gelovigen voorhoudt dat ze in de hel terecht komen omdat ze gezondigd hebben. De angstige vrouw is een psychisch wrak, zij gelooft in de prediking van de dominee en is bang om te sterven want de hel vindt ze maar niks. Ik houd haar voor dat God een God van liefde is maar dan begint ze te huilen.
Moedig voorwaarts!
Daisy zegt
Is dat verhaaltje dat God een God van liefde is niet net zo flauwe kul als het verhaaltje dat je door zonden in de hel terecht komt?
bart zegt
de enige duivel waar je bang voor moet zijn is die in je eigen hoofd rond rent